Aπό τη συλλογή της Μάτσης Χατζηλαζάρου «Ποιήματα, 1944-1985»
Σκέπτουμαι μια ζωή που θα ’τανε βαριά σα σήμερα,
μονάχα αν έλειπες ταξίδι. Το πρωί σκέπτουμαι
τα μέλη σου σφιχτοδεμένα –εκεί κάπως εντοπίζω
την αγκαλιά σου. Το βράδυ βλέπω τα χείλια σου σαν το δαγκωμένο φρούτο.
Έλα, η μέρα είναι τόσο ωραία –τα ποιήματα που
αγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου. Μπορούσα τόσα πράματα
να τα μετατρέψω σε χαρά και να σ’ τα δώσω.
Κάθε στιγμή μπορούσα να σου την κάνω μουσική
πρωτόγονη, γούνα μαλακιά, ζεστή, ηλεκτρισμένη, που
βουλιάζει βαθιά μέσα. Χορός τέλεια ελεύθερος, αντί από
μέλη να ’χεις φτερά, και πάλι φτερά ονείρου. Ή μυρουδιές
–μήπως θέλεις μυρουδιές; Τότε θα ’ναι μυρουδιές δροσερές,
σαν μικροί καταρράκτες όλο πολυτρίχι –ή σαν γιαλός
το πρωινό όπου βγαίνει και λιάζεται το φύκι, ο σταυρός,
ο αχινός– και το κύμα στην αμμουδιά δεν είναι σοβαρό,
μα παίζει. Πέρα βέβαια η θάλασσα έχει μιαν απαλή τραγικότητα.
Εκδόσεις Ίκαρος
Ο Θάνος Κόνιαρης είναι ηθοποιός, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Την περασμένη θεατρική σεζόν συμμετείχε στις παραστάσεις «Το σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά στη Στέγη, «Τα καλά παιδιά» του Αντώνη Νάσιου στη Φάμπρικα, «Οι δίκαιοι» της Μαρίσσας Φαρμάκη στο Άνω Σπίτι και «Οικογένεια Τσέντσι» της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη, που ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη στο Tank Theater. Τηλεοπτικά βρέθηκε στη σειρά «Κάνε ότι κοιμάσαι ΙΙ». Τον Αύγουστο θα είναι στην παράσταση «Ζ Βασίλη Βασιλικού-Ευριπίδου Εκάβη» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή, στο Φεστιβάλ Φιλίππων, στις 20/8.
