[Να πίνεις και να οδηγείς] του Ρέιμοντ Κάρβερ
Είναι Αύγουστος και δεν έχω διαβάσει
ούτε ένα βιβλίο εδώ και έξι μήνες
εκτός από κάτι που λεγόταν Η υποχώρηση από τη Μόσχα
του Κολενκούρ.
Όπως και να 'χει πάντως, είμαι ευτυχισμένος
που οδηγούμε το αυτοκίνητο με τον αδερφό μου
και πίνουμε Old Crow από το μπουκάλι.
Δεν έχουμε κάπου συγκεκριμένα να πάμε,
απλώς οδηγούμε.
Μια στιγμή να κλείσω τα μάτια μου
και θα χαθώ, κι όμως
ευχαρίστως θα ξάπλωνα και θα κοιμόμουν για πάντα
στο πλάι αυτού του δρόμου.
Ο αδερφός μου με σκουντάει.
Από στιγμή σε στιγμή κάτι θα γίνει, το ξέρω.
Από τη συλλογή του Ρέιμοντ Κάρβερ «Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο» σε μετάφραση Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου (εκδόσεις Γαβριηλίδη)
Η Ελπινίκη Μαραπίδη γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1995. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δήμου Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης» (2020). Είναι απόφοιτος εικαστικών τεχνών (Foundation in Fine Arts) του University of the Arts London (2015) και του DLD College (Εικαστικά, Ψυχολογία, Αγγλική Λογοτεχνία - 2014). Σπούδασε πιάνο, μουσική θεωρία και αρμονία στο Ωδείο Φ. Νάκας και στο Ιόνιο Ωδείο. Είναι μέλος της ομάδας Σημείο Μηδέν. Πρόσφατα συμμετείχε στην παράσταση «Ορέστεια» σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου και παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου. Την τρέχουσα περίοδο συμμετέχει στην παράσταση «Ο Γλάρος» του Α. Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, που επαναλαμβάνεται για τρίτη χρονιά στο Θέατρο Άττις - Νέος Χώρος.
