«Ποιος ξέρει πως οι χορευτές θα θέλουν να εκφράζονται το 2094,» λέει ο Tarald Lundevall, ο υπεύθυνος αρχιτέκτονας πίσω από το τεράστιο πολιτιστικό κέντρο της Όπερας του Όσλο. Για το δεύτερο μέρος του Cathedrals of Culture, του εγχειρήματος του Wim Wenders να καταγράψει κινηματογραφικά εμβληματικές αρχιτεκτονικές δημιουργίες, η Νορβηγίδα σκηνοθέτης Margreth Olin παρακολουθεί την χορεύτρια Camilla Spidsoe Cohen μέσα στους κρυφούς διαδρόμους και πάνω στην σκηνή για το Cygne, την χορευτική διασκευή του Daniel Proietto για το Dying Swan του Mikhail Fokine.
«Ο περιβάλλων χώρος πρέπει να είναι σύγχρονος, άνετος και ανοιχτός σε ποικίλες μελλοντικές περιπτώσεις,» εξηγεί ο Lundevall που ηγήθηκε το πρότζεκτ της αρχιτεκτονικής εταιρείας Snøhetta. Ο χώρος -ένα φουτουριστικό όραμα ανοιχτό στη δημόσια πρόσβαση- όχι μόνο επιτρέπει στον καθένα να περπατήσει ή ακόμα και να κάνει σκέιτμπορντ στην οροφή του κτηρίου, αλλά επίσης τον ενθαρρύνει να παρατηρήσει το εσωτερικό του δια μέσου των πεντακάθαρων, γυάλινων τοίχων.
Το ιταλικό μάρμαρο Carrara και οι λεπτομέρειες από λευκό γρανίτη προσφέρουν μια σκηνή που έχει φιλοξενήσει παγκοσμίου κλάσης τραγουδιστές, χορευτές και μουσικούς από τότε που άνοιξε τις πόρτες του, το 2008. «Μπορείς να δεις χορεύτριες να κάνουν πρόβα και τους ενδυματολόγους, τους μπογιατζήδες και τους ξυλουργούς να δουλεύουν,» συνεχίζει ο Lundevall. «Και όλα αυτά, καθώς περπατάς στο δρόμο.»
