"Δεν δουλεύω με το μαύρο, δουλεύω με το φως που αντανακλά" λέει ο Pierre Soulages ο οποίος για περισσότερα από 60 χρόνια μπολιάζει με ποίηση τη ριζική αφαίρεση δημιουργώντας πίνακες από ένα και μοναδικό υλικό, το μαύρο.
Απελευθερώνοντας το στυλ του από αιώνες δυτικής "διακοσμητικής" εικαστικής παράδοσης η δουλειά του Soulages είναι μία καθαρή γιορτή της ουσίας της ζωγραφικής: το αρχέγονο ένστικτο της δημιουργίας και η πνευματική δύναμη των γραμμών και των κινήσεων. "Το Outrenoir δεν είναι ένα οπτικό φαινόμενο" λέει ο 95χρονος Γάλλος καλλιτέχνης κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης στο στουντιό του στο Παρίσι, για τη λαμπερή ποιότητα της δουλειάς του. "Είναι μία ψυχική κατάσταση που προσεγγίζεις όταν κοιτάξεις βαθιά μέσα σ'αυτό,... είναι κάτι πίσω από το μαύρο."
Ποτέ δεν πίστεψα ότι η ζωγραφική έχει τελειώσει. Είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.
Το περασμένο καλοκαίρι εγκαινιάστηκε ένα μουσείο στη γενέτειρα πόλη του τη Rodez, αφιερωμένο στη ζωγραφική του. Ένα κτίριο που κατασκευάστηκε από σκουριασμένο χάλυβα και σχεδιάστηκε από την Καταλανική αρχιτεκτονική εταιρεία RCR. Ο χώρος στεγάζει 500 έργα που δώρισαν ο καλλιτέχνης και η γυναίκα του Colette από το αρχείο τους και αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη εικόνα του έργου του στο συνολό της, ενώ ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο φιλοξενούνται περιστασιακά περιοδικές εκθέσεις άλλων καλλιτεχνών. Στη συνέχεια ο πρωτοπόρος της αφαιρετικής τέχνης αναλύει την προέλευση της ζωγραφικής και τις πηγές της έμπνευσής του:
—Πώς ανακαλυψατε αυτή την ψυχική κατάσταση που ονομάσατε Outrenoir:
Pierre Soulages: Όταν ήμουν έφηβος συνειδητοποίησα ότι μαθαίνουμε μόνο την ιστορία της τέχνης των τελευταίων πέντε -έξι αιώνων ενώ η ζωγραφική υπάρχει εδώ και εκατοντάδες αιώνες. Πήγα με έναν αρχαιολόγο για να ερευνήσω και να σκάψω και βρήκα αρχαία αντικείμενα. Αυτή είναι η πηγή της σκέψης αλλά και της τέχνης μου, οτι συνειδητοποίησα πως παρότι έχω γαλουχηθεί και επηρεαστεί από έναν συγκεκριμένο πολιτισμό, είμαι απολύτως ελεύθερος.
—Το μουσείο στη Rodez είναι αφιερωμένο στο όραμα και στη τέχνη σας. Πως βοηθήσατε να διαμορφωθεί;
PS: Πριν αρκετό καιρό ο δήμαρχος του Montpellier θέλησε να χτίσει ένα μουσείο για μένα αλλά αρνήθηκα γιατί δεν ήθελα ένα μουσείο που θα κουβαλάει το όνομά μου-και άλλωστε πολλά από τα έργα μου ήταν ήδη μέρος μιας μεγάλης συλλογής στο μουσείο Fabre. Πρόσφατα ο δήμαρχος της Rodez ήρθε και μου μίλησε. Αγαπούσε τη δουλειά μου και με ρώτησε αν θα μπορούσε να χτίσει ένα μουσείο το οποίο θα έπαιρνε το όνομά μου: δέχτηκα με τη προϋπόθεση ότι το μουσείο θα αφιέρωνε ένα χώρο 500τμ στη δουλειά νέων καλλιτεχνών.
—Αυτή την εποχή υπάρχει η αίσθηση οτι όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες επιστρέφουν στη ζωγραφική
PS: Πάντα με διασκέδαζε η πεποίθηση πως η ζωγραφική έχει τελειώσει. Ποτέ δεν το πίστεψα. Οι προιστορικοί άνθρωποι πήγαιναν βαθιά μέσα στις σκοτεινότερες σπηλιές και ζωγράφισαν στο απόλυτο σκοτάδι. Η ζωγραφική είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Είναι στο ένστικτό μας. Αλλά αν δεν είναι η αυθεντική έκφραση του εαυτού μας τότε πρόκειται για τέχνη διακοσμητική. Είναι όπως η αγάπη, είναι κάτι που ανήκει στις ψυχές μας.
