Ο Jonas Lindstroem παρουσιάζει την ηδονοβλεπτική αντανάκλαση του διχοτομημένου κόσμου του Race Imboden, του νεότερου αθλητή ξιφασκίας που έχει μπει στο τοπ της παγκόσμιας κατάταξης. Ο κοκκινομάλλης εικοσάχρονος εντοπίστηκε και υπέγραψε στο Request Model Management ενώ αγωνιζόταν στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. «Η ιδέα ήταν απλή» παραδέχεται ο Γερμανός σκηνοθέτης και συνεργάτης στο Interview, το Wallpaper και το Modern Matter. «Τον ακολουθήσαμε τριγύρω με την πρόθεση να αφήσουμε τα πράγματα απλώς να συμβούν.» Ακροβατώντας ανάμεσα στη δουλειά και το παιχνίδι, ο Lindstroem παρουσιάζει τον Imboden από το να ξιφουλκεί στο the Brooklyn Bridge Fencing Club μέχρι το να γυρνάει σε κακόφημα συνοικιακά μπαρ. «Η ουσία της ξιφασκίας είναι η αφοσίωση σε μια πολύ λεπτή τεχνική την οποία κάποιος μπορεί να μάθει μόνο αν επιτρέψει στον εαυτό του την τρέλα να αφιερώσει το σώμα και το μυαλό του στο άθλημα» λέει ο Imboden, ο οποίος έκανε πασαρέλα για τον Louis Vuitton και φωτογραφήθηκε από τον Alasdair McLellan. «Το μόντελινγκ είναι περισσότερο γύρω από το να αφήσεις την τρέλα σου να λάμψει». Η αθλητική δεινότητα του Imboden μπορεί να συγκριθεί μόνο με το πάθος του για τη μουσική που τον οδήγησε να παίζει drums για μια πάνκ μπάντα, να δουλεύει σαν εκπαιδευόμενος στην δισκογραφική εταιρεία Fool's Gold και να κάνει τον DJ – διαβάστε για την εκδοχή του για τους πέντε κορυφαίους καλλιτέχνες που αποτελούν το σάουντρακ της ζωής του αυτό τον καιρό.
King Krule
Στιχουργικά και μουσικά το άλμπουμ ανταποκρίνεται στο hype, κάτι που είναι σπάνιο στις μέρες μας. Έχει αυτή τη μπάσα φωνή που τον κάνει μοναδικό. Το "A Lizard State" μπορεί άνετα να είναι και το μοναδικό τραγούδι στο iPod μου το φετινό καλοκαίρι.
Danny Brown
Είναι αναζωογονητικό να ακούς ένα τύπο να «φτύνει» το να σνιφάρεις Adderall αντί να μιλάει για το πόσα διαμάντια έχει στην αλυσίδα του.
Treasure Fingers
Ποιοτική house μουσική. Όλοι χρειαζόμαστε να πάμε στην ντισκοτέκ μια στο τόσο. Όπως κι ο Danny Brown, είναι καλλιτέχνης της Fool's Gold και έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε ό,τι βγάζουν.
The Searchers
Ποιος δε αγαπάει μερικά τραγούδια για σπασμένες καρδιές από ένα Βρετανικό beat συγκρότημα. Για μένα, η απόδοση τους στο "Needles and Pins" είναι ισάξια με αυτή των Ramones.
Buddy Holly and the Crickets
Δεν χρειάζεται να σου πω εγώ ότι είναι φανταστικοί. Το "Oh Boy" είναι κλασικό και αυτοί οι rockabilly ήχοι έχουν πραγματικά αντέξει στο χρόνο για μένα.
