Το στούντιο του Lucian Freud στο Holland Park ήταν ένας απόκοσμος χώρος που κανονικά ήταν απαγορευμένος για όλους έκτός από την επίλεκτη ομάδα του εμφανώς μοναχικού ζωγράφου. Ήταν λοιπόν μεγάλη έκπληξη για τον σκηνοθέτη Tim Meara όταν του χορηγήθηκε η άδεια να αρχίσει τα γυρίσματα για την μικρού μήκους ταινία του Small Gestures in Bare Rooms. Ο ίδιος ο Freud δεν πήγαινε πια στο στούντιο. Διένυε ήδη την δέκατη δεκαετία της ζωής του και του φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο να ανέβει τα σκαλιά. Το λερωμένο όμως από χρώμα “ιερό” μαρτυρούσε τις αμέτρητες ώρες που ο καλλιτέχνης είχε δαπανήσει δουλεύοντας εκ νέου τους καμβάδες του, σκουπίζοντας τα πινέλα του μετά από κάθε πινελιά και διυλίζοντας ατελείωτα τις εμμονικές του απεικονίσεις του ανθρώπινου σώματος.
Ο Tim Meara χρειάστηκε έξι μήνες για να ολοκληρώσει την ταινία του παίρνοντας συνεντεύξεις από τους ανθρώπους του στενού του κύκλου και επαναπροσεγγίζοντας στιγμές από τις ιστορίες τους ως σιωπηλά πορτραίτα επενδυμένα με την αφήγηση του Γάλλου μυθιστοριογράφου Francis Wyndham.
Κατά την διάρκεια της κινηματογράφησης συνέβει το απίστευτο: Ο Lucian Freud συμφώνησε να εμφανιστεί παρακινημένος από την ανάμνηση των αρπακτικών πουλιών που είχε στο στούντιό στη Delamere Terrace την δεκαετία του '40. Για μισή ώρα ο ζωγράφος επέτρεψε στον εαυτό του να κινηματογραφηθεί περπατώντας μόνος του κατά μήκος της μικρής Βενετίας του Λονδίνου με ένα κιρκινέζι σκαρφαλωμένο στο χέρι του.
