Πέρασα το βράδυ μου κάνοντας ιντερνετικό ζάπινγκ μεταξύ της ζωντανής μετάδοσης των αποτελεσμάτων απ' το BBC και απ' το ITV. Απογοητεύτηκα με το αποτέλεσμα μεν, αλλά ακόμα και μετά την ανακοίνωσή του δεν ήθελα να πάω για ύπνο για να μη χάσω όσα γίνονταν.
Nα τι ζήλεψα τρομερά.
1) Συντομία και περιεκτικότητα
Είδα την τηλεοπτική δημοσιογραφία όπως θα ήθελα να είναι. Είχα ξεχάσει τι μάστορες του λόγου και των μίντια είναι οι Βρετανοί - όχι μόνο οι δημοσιογράφοι αλλά και οι καλεσμένοι πολιτικοί. Κανένας πλατειασμός, καμία αερολογία. Κάθε δευτερόλεπτο τηλεοπτικού χρόνου ήταν γεμάτο λιτές αλλά περιεκτικές δηλώσεις που κρατούσαν το ενδιαφέρον ενημερώνοντας συνεχώς.
Κανένας καλεσμένος δεν πήρε το μικρόφωνο κι άρχισε να λέει ό,τι του κατέβει, ή επέμεινε να κάνει ατελείωτες παρενθέσεις. Κανένας δημοσιογράφος δεν χρειάστηκε να διακόψει καλεσμένο και να του πει "βάλτε όμως μια τελεία" ή "είστε εκτός θέματος".
Από τους σημαντικότερους πολιτικούς, μέχρι τους "απλούς πολίτες", όλοι εξέφρασαν με σαφήνεια και χωρίς χρονοβόρο μπλα μπλα την άποψή τους.
2) Αντικειμενικότητα
Δεν ήταν Αντέννα να πουν ότι ο κόσμος θα τελειώσει με το ΟΧΙ ούτε Αυγή που θα κάνει το μαύρο άσπρο. Στις 8 ώρες μετάδοσης που είδα ούτε μια φορά κάποιος παρουσιαστής δεν άφησε να φανεί οποιαδήποτε προσωπική προτίμηση. Είχαν καλεσμένους που το έκαναν, όπως είναι φυσικό, αλλά οι ίδιοι συντόνιζαν με πλήρη αντικειμενικότητα.
Κι όταν κέρδισε τελικά το Brexit - το πρόσεξα και στο BBC και στο ITV, με αντικειμενικότητα παρουσίασαν την κατάρρευση της λίρας, εξηγώντας ότι η ιστορική απόφαση που είχε παρθεί θα αποδεικνυόταν πολύ πολύ ακριβή.
Γιατί αντικειμενικότητα δε σημαίνει απαραίτητα να κρατάς ίσες αποστάσεις λες και δεν τρέχει τίποτα, αλλά -χωρίς εμπάθεια- να λες την αλήθεια.
3) Δημιουργική Τεχνολογία
Πραγματικά ζήλεψα τις χάι-τεκ προβολές τους, όχι τόσο γιατί ήταν εντυπωσιακές, αλλά επειδή ήταν χρήσιμες. Είχαν μοιράσει τις περιφέρειες ανάλογα με τον ευρωσκεπτικισμό τους σε μια ροδέλα, έδειχναν τα αποτελέσματα με ψηφιακά κοντάρια που έβγαιναν απ' το έδαφος (χάρη στα οποία έβλεπες και τον πληθυσμό, άρα την επιρροή της κάθε περιοχής), και γενικά κάθε τεχνολογικό μαραφέτι βοηθούσε στη βαθύτερη κατανόηση της κατάστασης. Οι συνεχείς εναλλαγές στη ροή του προγράμματος -δεν υπήρχε περίπτωση να κολλήσουν στο στούντιο αερολογώντας- έκαναν συναρπαστικό και βαθιά επιμορφωτικό το θέαμα.
4) Ευγένεια
Συχνά είχαν στο στούντιο καλεσμένους απ' τις δύο πλευρές -για λίγο! όχι όπως εδώ ξημεροβραδιάζονται στα πάνελ οι πολιτικοί και επιμένουν να μιλούν- και ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές ο διαλογος ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η ευγένεια και η σοβαρότητα όλων φαινόταν απ' το ότι έλεγαν την άποψή τους ή έκαναν διάλογο χωρίς ΠΟΤΕ να διακόψει ο ένας τον άλλον. Και χωρίς να χρειαστεί να πει κανείς "αφήστε με να ολοκληρώσω" (και να εννοεί "αφήστε με να μιλήσω άλλα 25 λεπτά μόνος μου").
5) Πολιτικοί
Ακόμα και ο χειρότερος, πιο λαϊκιστής πολιτικός τους (συγκεκριμένα ο εθνικιστής και ρατσιστής Νάιτζελ Φαράτζ, πάνω, που είναι κάτι σαν Καρατζαφέρειος κλόουν) φέρθηκε και μίλησε με πολλή περισσότερη σοβαρότητα από οποιονδήποτε μέσο Έλληνα πολιτικό. Κι αυτό με σόκαρε και με απογοήτευσε - για το επίπεδο των δικών μας βουλευτών και αρχηγών κομμάτων.
6) Ουσία
Μπορούσαν να τσακωθούν, να υποστηρίξουν τα κόμματά τους, να προσπαθήσουν να κερδίσουν μελλοντικές ψήφους: Κι όμως, σχεδόν όλοι οι καλεσμένοι αλλά και οι ρεπόρτερ μιλούσαν μόνο για τα ουσιαστικά ζητήματα. Δίνοντας ενδιαφέρουσες πληροφορίες, προχωρώντας την κουβέντα και ανοίγοντας σημαντικά θέματα. Δεν κατέφευγαν σε τσιτάτα ή άσχετες εξυπνάδες, δεν απέφευγαν να απαντήσουν ευθέως.
Και για όλα αυτά, ως εξωτερικός παρατηρητής, είχα την αίσθηση πως ό,τι και να γίνει αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν να βρουν τις λύσεις. Δεν τους φοβάμαι καθόλου και είμαι σίγουρος ότι θα βρουν τη λύση.
Γιατί έχουν κάτι που δεν είχαμε πέρσι εμείς: Σοβαρότητα.
σχόλια