1Σύχναζες στην «πρεζούπολη»; Επειδή στο Παγκράτι λένε για σένα. Kornfleik
Από το Παγκράτι έφυγα στα δεκαεννιά μου. Αν μιλάνε ακόμα για μένα, σίγουρα δεν είναι επειδή άφησα κάποιο μύθο πίσω μου. Ένα σαχλόπαιδο ήμουν, ίδιο με τόσα άλλα. Αλλά αυτό με την «πρεζούπολη» είναι ένα χάρμα και, νομίζω, αξίζει να σου το διηγηθώ. Μεγάλωσα (κυριολεκτικά) στο Άλσος Παγκρατίου. Ήξερα το Άλσος καλύτερα από το σπίτι μου, αλλά το ήξερα με τα παιδικά μου μάτια. Λοιπόν, είχε μια παιδική χαρά εκεί, και από πίσω ένα ανοιχτό μέρος του πάρκου με χαλίκι και παγκάκια. Εκεί μαζευόμαστε μετά τα οκτώ, εννιά μας χρόνια, όταν παίρναμε προαγωγή από τις κούνιες, που ήταν για νιάνιαρα. Τα μεγάλα παιδιά αυτό το κρατίδιο του Άλσους το ονόμαζαν «πρεζούπολη». Κι εμείς, που κληρονομούσαμε τις ονομασίες, δεν είχαμε κανένα λόγο να το αμφισβητήσουμε. Ούτε, βεβαίως, να προβληματιστούμε για την ετυμολογία της λέξης. Περνούσαμε τέλεια εκεί όσο οι γονείς μας έπιναν φραπέδες στο διπλανό αναψυκτήριο. Πέρασαν χρόνια, μέχρι που έβγαλα έναν λόγο στο σχολείο για την «Ωραία Πρεζούπολη» και για το πόσο φανταστικά περνάμε εκεί. Ο δάσκαλος έπαθε, μη σου πω τι έπαθε, πήρε τη μάνα μου, τον πατέρα μου, τον πατριό μου, τον διευθυντή. Ακολούθησε μια σχετικά ψύχραιμη ανάκριση στο σπίτι και όλοι ηρέμησαν όταν κατάλαβαν ότι δεν είχα ιδέα τι έλεγα και τι εννοούσα. Έγραψα πολλά, ανώνυμε, για να καταλήξω στην ερώτησή σου. Η απάντηση είναι, ανεπιφύλακτα, «ναι»!
2Αν καταστρεφόταν ο κόσμος και μπορούσες να σώσεις μόνο μία κινηματογραφική ταινία, ένα βιβλίο κι ένα δίσκο μουσικής, ποια θα διάλεγες; Προσοχή, μη μου απαντήσεις με λίστες, ούτε πλαγίως, μόνο ένα απ' όλα τα είδη. Μπάουμπιρας
E, τώρα θα σε στενοχωρήσω, μπάουμπιρα. Θέλεις μια ειλικρινή απάντηση ή σάλτσες σαν να είμαι υποψήφια στα καλλιστεία; Λέω να πάρω την κουρτίνα ένα, αυτήν της ειλικρίνειας. Βρε καλέ μου, αν καταστρεφόταν ο κόσμος, μόνο ένα έργο τέχνης θα είχα κατά νου να σώσω: Το τομάρι μου!
3Για τον ΠΑΟ έχεις άποψη; Τι λες; Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο νέος πρόεδρος; Ανώνυμος
Ναι, φυσικά, έχω άποψη για τον ΠΑΟ. Και αυτή είναι ότι, με όλο τον σεβασμό στην κοινωνική ιστορία του κυρίου Κωνσταντόπουλου, νομίζω ότι διάλεξαν λάθος πρόεδρο. Αφού έκαναν κάστινγκ ανάμεσα σε πολιτικούς, κακώς τούς διέφυγε το προφανές: Κωνσταντίνος Καραμανλής! Πώς, αχ, πώς έγινε και δεν το είδαν; Πιστεύω ότι θα ήταν ιδανικός. Έχει μεγάλη αδυναμία στην μπάλα, φοβερές γνώσεις στα αθλητικά, αρχηγικές τάσεις που δεν περιορίζονται σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα, αρκεί να είναι ανώτατου επιπέδου, προεδρικού. Είναι προσηνής, καλός στο σπρέχεν, έχει ένα κάρο υψηλές γνωριμίες και κούκλα γυναίκα, που θα μπορούσε να τη βάλει και στο ιατρικό team του συλλόγου. Θα συνδύαζε την αγάπη του για την ομάδα με την απέχθειά του για οποιαδήποτε κοπιαστική εργασία με τρόπο μοναδικό. Αλλά, έτσι είμαστε εμείς, οι Έλληνες. Μη δούμε άνθρωπο να προκόβει στην κατάλληλη θέση! Άι σιχτίρ, μας βαρέθηκα.
4Γιατί ακούγεται η βουή της θάλασσας όταν βάζεις ένα κοχύλι στο αυτί σου; Thalia Thasos
Έχω δύο απαντήσεις - μια ξενέρωτη και μια αλαφροΐσκιωτη. Η ξενέρωτη απάντηση είναι πώς, όταν βάζεις ένα κοχύλι στο αυτί σου, δεν ακούς κανέναν θόρυβο, εκτός από του νοσοκομειακού που κάνει ίου-ίου, καθώς σε τρέχουν στο Πρώτων Βοηθειών, με διάγνωση «μια τρελάρα έχωσε ένα κοχύλι στο αυτί της».
Η αλαφροΐσκιωτη απάντηση, Θάλεια της Θάσου, είναι πώς μέσα στα κοχύλια υπάρχουν μικροσκοπικές μεσόγειοι με όλες τους τις παραλίες, όλα τους τα βάθη κι όλα τους τα ψάρια. Μαζί με μυστικά και παράξενες γλώσσες ιππόκαμπων που τραγουδούν ένα διαφορετικό τραγούδι για τον καθένα. Ποτέ ένα κοχύλι δεν παίζει την ίδια θάλασσα σε διαφορετικά αυτιά, κι αυτό, άλλωστε, είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο αξίζει να γεννηθούμε. Τι γράφω σήμερα, η ποιήτρια! Σας στέλνω φιλιά και πάω να τσιγαρίσω τα κρεμμύδια για το μεσημεριανό.
Με αγάπη, Ρίκα
σχόλια