Αριάν Μνουσκίν

Facebook Twitter
0

Γεννημένη το 1939 (κατ’ άλλους το 1934) στη Γαλλία, η Αριάν Μνουσκίν γνώρισε από τα παιδικά της χρόνια τι σημαίνει ν’ αφήνεις πίσω σου μια πατρίδα, στην οποία για κάποιους λόγους είσαι ή νιώθεις ανεπιθύμητος. Κόρη του Ρωσο-εβραίου κινηματογραφικού παραγωγού Αλεξάντρ Μνουσκίν κι εγγονή -από τη μητέρα της- του Βρετανού ηθοποιού του θεάτρου Νίκολας Χάνεν, αν και σπούδασε ψυχολογία, γρήγορα διάλεξε ν’ ασχοληθεί με τις τέχνες του θεάματος. Το 1964 ίδρυσε το περίφημο, πια, Θέατρο του Ήλιου. Μέσα στο πνεύμα της ανήσυχης δεκαετίας του ’60, αρνήθηκε την απόλυτη κυριαρχία του σκηνοθέτη και στήριξε τη λειτουργία του σχήματος σ’ ένα μοντέλο κολεκτίβας, όπου η συλλογική δουλειά κι η συμμετοχή όλων σ’ όλες τις φάσεις παραγωγής καθόριζε καίρια το τελικό αποτέλεσμα. Πρώτη ανάμεσα σε ίσους, η σιδηρά (ως προς τη διάρκεια) κυρία του γαλλικού θεάτρου κατάφερε να πετύχει στις 29, συνολικά, παραστάσεις της τον ποθητό συνδυασμό: ένα θέατρο που να είναι λαϊκό στην κατεύθυνση του Βιλάρ, πολιτικό στην κατεύθυνση του Μπρεχτ κι αισιόδοξο - στο πνεύμα του Μάη του ’68. Πεπεισμένη ότι οι ρίζες του θεάτρου βρίσκονται στην Ανατολή, προσπάθησε να ξαναβρεί την αλήθεια της θεατρικής τέχνης στο ινδικό, το ιαπωνικό, το κινέζικο, το μπαλινέζικο θέατρο, δουλεύοντας διαφορετικούς κώδικες (κατακάλι, Νο, αρχαίο ελληνικό δράμα, κομέντια ντελ’ άρτε κ.ά.) και τεχνικές (παντομίμα, ακροβατικά, καμπαρέ, αυτοσχεδιασμοί κ.ο.κ). Χαρακτηριστικό δείγμα στην κατεύθυνση αυτή είναι τα τρία έργα του Σαίξπηρ που ανέβασε από το 1981 ως το 1984, χρησιμοποιώντας παραδοσιακές τεχνικές του θεάτρου της Ανατολής.

Η ίδια λέει πως νιώθει «σαν δεινόσαυρος που βλέπει μετεωρίτη να ‘ρχεται κατά πάνω του», ωστόσο καταφέρνει να είναι παρούσα περισσότερο από σαράντα χρόνια, επειδή δεν εκποίησε τις αρχές της κι εξακολουθεί να δηλώνει «ζω στο τώρα και μόνο το παρόν μετράει για μένα».

Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρσι το καλοκαίρι πήγε με το Θέατρο του Ήλιου στην Καμπούλ για ένα εργαστήριο τριών εβδομάδων με Αφγανούς ηθοποιούς και τεχνικούς. Στο Αφγανιστάν, η τέχνη του θεάτρου είχε ξεχαστεί και η χρήση μάσκας, που πρότεινε η Μνουσκίν, παρέσυρε τους «μαθητές» της σε μια γνήσια δημιουργική διαδικασία. Οι ανταλλαγές αυτού του είδους την ενδιέφεραν πάντα, καθώς δεν κρύβει την αγωνία της για το μέλλον της τέχνης του ηθοποιού:

«Κάθε φορά που παρακολουθώ τηλεόραση -αλλά και ταινίες συγκεκριμένου είδους στον κινηματογράφο- σκέφτομαι πως, αν αυτός ο τρόπος κυριαρχήσει, σε πενήντα χρόνια θα έχουμε ξεχάσει την τέχνη του παιξίματος που μπορεί να μεταμορφώσει μία αίσθηση σε μια φόρμα».

Από το 1970, το Θέατρο του Ήλιου έχει εγκατασταθεί στην Καρτουσερί (μια παλιά πυριτιδαποθήκη) στη Βενσέν, λίγο έξω απ’ το Παρίσι. Ωστόσο, συχνά εμφανίζεται σε άλλους χώρους, γιατί στη Μνουσκίν δεν αρέσουν οι συμβάσεις της τυπικής σκηνής -ούτε ο περιορισμός του «τέταρτου τοίχου»-, γι’ αυτό συχνά οι ηθοποιοί των παραστάσεών της βάφονται και ντύνονται μπροστά στα μάτια των θεατών. Πολυεθνικό και πολυφωνικό, ευαίσθητο στα ερεθίσματα της εποχής κι ουτοπικό στη φιλοδοξία του ν’ αλλάξει τον κόσμο και ν’ «ανυψώσει» την καρδιά και την ψυχή, το θέατρο της Μνουσκίν καταφέρνει να ανανεώνει τις θεατρικές φόρμες, παρασύροντας το κοινό σε θεάματα θεατρικής ποίησης. Στις παραστάσεις της πρωταγωνιστούν άλλοτε το ίδιο το θέατρο κι η μαγεία του -μ’ επίκεντρο πάντα τους ηθοποιούς- κι άλλοτε ο πολιτικός/κοινωνικός προβληματισμός, χωρίς ωστόσο η σκηνοθέτις να ξεχνά ότι χρέος του θεάτρου δεν είναι να διδάσκει αλλά να αφυπνίζει με τα δικά του, ιδιαίτερα μέσα.

Φέτος, το Θέατρο του Ήλιου φέρνει στην Αθήνα το έργο "Οι Ναυαγοί της Τρέλλής Ελπίδας".10,11 (Διπλή παράσταση),12 & 15-19 Ιουνίου 2011Metropolitan Expo, Εκθεσιακό Κέντρο

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 20/07/2006

Αρχείο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ