Διαλυμένο βασίλειο

Τι καταλαβαίνει ο μέσος πολίτης -ή ο χαυνοπολίτης, εμείς δηλαδή- για τα όσα τεκταίνονται εμφανώς ή αφανώς εντός και εκτός της χώρας; Ο καθένας νιώθει την αφεντομουτσουνάρα του να απειλείται από σκοτεινές και αποτρόπαιες δυνάμεις. Παρακολουθεί στο γυαλί τους αξιωματούχους της ευρωζώνης να καταφέρονται εναντίον των γκρίκ στατίστικ και να παρέχουν παρατάσεις στην οικονομία μας, οι οποίες είναι στην πραγματικότητα παρηγοριά στον άρρωστο. Σχίζουν δημοσίως την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και μετά την ξανακολλάνε όχι από σεβασμό για τον μολυσμένο Νότο, αλλά επειδή η ελληνική «τρύπα» στο δυτικοευρωπαϊκό σκάφος μπορεί να επιφέρει ολικό ναυάγιο. Συνάμα, στην ενδοχώρα οι πολίτες μόνο με τις οικείες παραστάσεις μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση. Την ανάγουν, λοιπόν, στις γνωστές κατηγορίες: Δεξιά, ΠΑΣΟΚ, μεταπολίτευση, αντιπολίτευση κ.λπ. Η χώρα πάσχει -έπασχε πάντα- από το παρελθόν της και ως εκ τούτου προεξόφλησε νοσηρό μέλλον για τις επόμενες γενιές. Οι πανικόβλητοι πλέον πολιτικοί πασχίζουν -με τον γνωστό χαβά- να επιμερίσουν την ενοχή, λησμονώντας τη βασική αρχή - ότι η ευθύνη δεν επιμερίζεται. Προφανώς «βαίνομεν προς ακμήν», οπως θα έλεγαν οι αιδιόδοξοι...