Don't try

Don’t try

Στην Καλλιδρομίου, και η Τύχη έχει αυτιά. Ή μάλλον, τα αυτιά μας είναι η τύχη μας. Οι τοίχοι δεν έχουν αυτιά, έχουν κορνίζες με φωτογραφίες, με εξώφυλλα και ζωγραφιές. Οι φωτογραφίες είναι φωτογραφίες Polaroid που τις τραβούσε μες στα χρόνια ένας γηραιός πλανόδιος και μας τις πουλούσε εκατό δραχμές τη μία, κι εμείς τις χαρίζαμε στον Βαγγέλη, και ο Βαγγέλης τις κορνιζάριζε και τις κρέμαγε στους τοίχους του. Τα εξώφυλλα ήσαν εξώφυλλα των βιβλίων των Έξι και των φίλων τους. Διότι οι Έξι έγραφαν. Και οι Φίλοι των Έξι έγραφαν. Πολύ γράψιμο έπεφτε εκείνη την εποχή. Οι ζωγραφιές ήσαν ζωγραφιές του Τάσου Παυλόπουλου, του Σιωπηλού ή Τρία Μηδέν, όπως ήσαν τα παρωνύμιά του τότε. Ο Σιωπηλός ζωγράφιζε ανελλιπώς.

Στην Καλλιδρομίου, όπου και η Τύχη έχει αυτιά, είχα την τύχη ν’ ακούσω κάποιον που δεν θυμάμαι ποιος ήτανε, να λέει: Το να συσχετίσεις σε ένα Πελώριο Πόνημα τον Πλάτωνα, τον Πεντζίκη και τον Πύντσον μόνο και μόνο λόγω του Πι είναι ο ορισμός του Έλληνα.

Στην Καλλιδρομίου, όπου και η Τύχη έχει αυτιά, στον Ένοικο εκεί ψηλά, τα είπα αυτά χρόνια μετά, στον νεαρό φίλο και συγγραφέα Κυριάκο Μαργαρίτη, κι αυτός έγινε πάραυτα ενσάρκωση και απόδειξη τρανή του άλλου ορισμού που σε βγάζει από κάθε μπελά: Ελλάδα, λέω, είναι ο τόπος όπου ένας τρελός λέει μια τρέλα και, αντί να τον συνετίσουν, βρίσκονται άλλοι χίλιοι να κάνουν τρελή πράξη την τρέλα του.

Στην Καλλιδρομίου, στον Ένοικο, όπου η Τύχη έχει τα αυτά αυτιά και δι’ υμάς, ο Κυριάκος Μαργαρίτης, έκατσε κι έγραψε (κι ακόμη κάθεται και γράφει) ένα Πελώριο Πόνημα όπου συσχετίζει τα φαινομενικώς ασυσχέτιστα, πά’ να πει τον Μπουκόβσκι και τον Σιναΐτη.

3. Outsider και Αναχωρητής

Η αντίληψη που έχει ο Μπουκόβσκι για τον δημιουργό, όπως και για κάθε άνθρωπο που θέλει να ζήσει αυθεντικά, είναι αυτή του outsider / αποσυνάγωγου, η οποία γειτνιάζει με την ασκητική της αναχώρησης που οικειοποιούνται οι μοναχοί, και την οποία ιχνογραφεί ο Άγιος Ιωάννης.

 Στην εισαγωγή του Δεύτερου Λόγου: «[...] εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα αγαπήση πλέον ούτε θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήινο. Αλλά [...] ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος [...]»

Προτού τα ηθικολογικά αντανακλαστικά μας εξεγερθούν, ας το σκεφτούμε, και ας ακούσουμε το ζάρι, ας παρακολουθήσουμε το μπαρμπούτι.

 Μην έχεις προσπάθεια. Να έχεις Πάθος, γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος. Don'ttry.

Αλλά, και μεταφράζω αδέξια: «αν είναι να προσπαθήσεις, πήγαινε ως / το τέρμα. / ειδάλλως, μην αρχίσεις καν. // αν είναι να προσπαθήσεις, πήγαινε ως / το τέρμα. / αυτό ίσως σημαίνει να χάσεις κορίτσια, / γυναίκες, συγγενείς, δουλειές και / ίσως, το μυαλό σου. // Πήγαινε ως το τέρμα. / ίσως σημαίνει να μείνεις νηστικός για 3 ή / 4 μέρες. / ίσως σημαίνει να ξεπαγιάσεις σε ένα / παγκάκι στο πάρκο. / ίσως σημαίνει φυλακή, / ίσως να γίνεις περίγελος, / να περιφρονηθείς, / να μείνεις μόνος. / [...] // αν είναι να προσπαθήσεις, / πήγαινε ως το τέρμα. / καμιά αίσθηση δεν είναι σαν / αυτήν. / θα μείνεις μόνος με τους / θεούς / και οι νύχτες θα αστράφτουν στη / φωτιά. // κάν’ το, κάν’ το, κάν’ το. / κάν’ το. / ως το τέρμα / ως το τέρμα».

Συνεχίζεται. Αύριο: Αν θέλεις να μιλήσεις για κάτι, μίλα για κάτι άλλο.