Ποιος θα περίμενε ότι εντός του έτους πρόκειται να ανοίξουν δεκάδες νέα εστιατόρια εδώ; Από πολλές απόψεις η περιοχή τα έχει όλα και συμφέρει. Είναι στο κέντρο της Αθήνας, τα ενοίκια (συνεπώς και οι χρεώσεις) δεν είναι ακριβά και υπάρχει μια αύρα κοινωνικής ανεμελιάς που δύσκολα συναντάς αλλού. Γι’ αυτό και υπάρχει μια μόνιμη πηγή πελατείας που τρώει έξω συχνότατα: οι μόνιμοι κάτοικοι, οι στρατιές δικηγόρων, αρχιτεκτόνων, εκδοτών και λοιπών επαγγελματιών που διατηρούν γραφεία στους γύρω δρόμους, αλλά και η θεωρητικά χαλαρή ηλικιακή ομάδα 19-30 (φοιτητές οι περισσότεροι), που ακόμα αντιστέκεται στο κάλεσμα της κατ’ οίκον μαγειρικής.
Πρακτικά τώρα: Χαμηλά στην Εμμανουήλ Μπενάκη, στο 38, βρίσκεται το παραδοσιακότατο μεζεδοπωλείο «Η Λέσβος» (210 3814 525), που έχει φρεσκότατα θαλασσινά και ούζο Μυτιλήνης, φυσικά. Προχωρώντας, λίγο πριν την Κωλέττη, στο αριστερό σου χέρι η hip ταβέρνα «Το Φασόλι» (Εμμ. Μπενάκη 45, 210 3300 010) είναι συνέχεια γεμάτη. Εκεί κοντά βρίσκεται και ένας ξεχωριστός νέος κήπος, της «Kalasnikov». Παραπάνω, οι νέες αφίξεις της περιοχής είναι το «Barbara’s Food Company», που άφησε πίσω του τις παρυφές του Κολωνακίου και γνωρίζει νέες, δημοκρατικότερες δόξες. Στην επόμενη γωνία, το «Ριφιφί» (210 3300 237) ακολουθεί την τάση του μοντέρνου μαγειρείου, ενώ απέναντι βρίσκεται η ψησταριά «Τα Άγραφα», που τρέφει γενιές επισκεπτών. Στην ίδια πλευρά βρίσκεται και το πολιτικά πονηρό «Mystic Pizza & Pasta», με νοστιμότατη πίτσα που περιέχει αλεύρι κάνναβης. Και φυσικά, στο 94 υπάρχει το οινομαγειρείο του «Μπαρμπαγιάννη», που θεωρείται το nec plus ultra της εξαρχειώτικης εστίασης, με κορυφαίο γιουβέτσι και μαγειρευτά αλλά και τουαλέτες σε διπλανό χώρο.
Επιστρέφοντας στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, δύο είναι τα κυρίαρχα μαγαζιά που τυχαίνει να ανήκουν στους ίδιους επαγγελματίες. Από τη μία το «Γιάντες» με την πανέμορφη αυλή του και την ελληνική κουζίνα με πολλά βιολογικά προϊόντα, ενώ απέναντι βρίσκεται το «Salero», που έφερε τη χαρά των ισπανικών τάπας μπαρ σε μια περιοχή που αντρώθηκε (πολιτικά) από το κάλεσμα της Βαρκελώνης. Τέλος η «Ροζαλία» με λαχταριστές φρέσκες λιχουδιές. Επιστροφή στην πλατεία και δη στο «Doppio» (είσοδος από Μεταξά), την ιταλική τρατορία που άνοιξε πάνω ακριβώς από το «Καφέ Διπλό». Στη Θεμιστοκλέους, παραδίπλα, απλώνει τις θρυλικές δαγκάνες του το σουβλατζίδικο «Ο Κάββουρας» (ναι, με δύο βήτα σύμφωνα με την ταμπέλα), που τουλάχιστον παραμένει ανοιχτός συνέχεια. Και ακριβώς δίπλα η hip ταβέρνα «Cookou Food» για λιγότερο σαρκοβόρες διαθέσεις. Πέρα από τις κεντρικές αρτηρίες, πολλές οι προτάσεις: Το θεσμικό «Beer Academy» στη Στουρνάρη, το ιταλίζον και γλυκύτατο «Cipollino» στον πεζόδρομο της Δερβενίων, ο σχετικά νεο-αφιχθείς «Σκούφιας» στη Λόντου με τη μερακλίδικη κουζίνα του, το «ινδικό σουβλατζίδικο» στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου αλλά και το εξαίσια ατμοσφαιρικό «Αλεξάνδρεια» στη Μετσόβου, με γευστικές αναφορές στην Αίγυπτο και τη Μεσόγειο. Μήπως θυμάσαι και το «Melrose Place» του Τσανακλίδη, από τα πρώτα μοντέρνα εστιατόρια της Αθήνας; Κάτι μού λέει. Αλλά αυτό που έχω να πω είναι ότι η Καλλιδρομίου δεν είναι πια αυτό που ήταν!
*Δίνονται διευθύνσεις και τηλέφωνα μόνο για τους χώρους που δεν αναφέρονται στον οδηγό της Lifo
σχόλια