O Σφαίρας είναι ένα πανέξυπνο Jack Russell, εννέα μηνών. Είναι κοινωνικότατος με απίστευτη αίσθηση του χιούμορ και πάνω απ’ όλα ατρόμητος. Τον βάφτισα Σφαίρα γιατί μου φάνηκε πολύ αστείο να φωνάζω «Σφαίρα!» και να εμφανίζεται σε δευτερόλεπτα, σπινιάροντας με αυτό το πονηρό του βλέμμα.
Μας έφερε κοντά η αδυναμία μου στις γάτες! Είχα από παιδί μια γάτα και, παρόλο που μεγαλώσαμε μαζί, μετά το θάνατο της απέκτησα αλλεργία στο αγαπημένο μου ζώο. Έτσι λοιπόν, ήθελα ένα ζώο που να έχει την εξυπνάδα, την ανεξαρτησία και το βλέμμα της γάτας. Όλα αυτά τα παρατήρησα σε ένα σκύλο, την Μπιζού που πρωταγωνιστούσε σε κάποιο σίριαλ των εφηβικών μου χρόνων, με τον τίτλο Ηooperman. Όμως, οι υποχρεώσεις μου και το ωράριο μου (δούλευα μέχρι και πέρσι σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες), δεν μου επέτρεπαν να είμαι ένας σωστός «γονιός». Κάποια στιγμή βέβαια οι φίλοι μου αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα να γίνω πατέρας. Επισκεφθήκαμε, λοιπόν, μια οικογένεια στη Ραφήνα που είχε τέσσερα νεογέννητα Jack Russell.
O Σφαίρας με διάλεξε, δεν τον διάλεξα. Μόλις τον πήρα στο χέρι μου, με κλειστά ματάκια ακόμη, έβγαλε τη γλωσίτσα του και μου έδωσε ένα φιλί. Αυτό ήτανε. Λίγες βδομάδες μετά τον πήρα σπίτι και από την πρώτη στιγμή μου χαμογελούσε και έδειχνε να απολαμβάνει την καινούργια του ζωη.
Η αγαπημένη του θέση είναι δίπλα μου. Λατρεύει να ακουμπάει το κεφαλάκι του στο λαιμό μου.
Τον παίρνω μαζί μου σχεδόν παντού. Βόλτες με το ποδήλατο, για καφέ, στα ταξίδια και σχεδόν καθημερινά στη δουλειά. Έχει γίνει η μασκότ της Περικλέους στο κέντρο.
Δεν ξέρω αν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι πάνω του. Ίσως το βλέμμα του. Άλλες φορές τη ζεστή ροζ κοιλίτσα του. Σίγουρα την αντίληψη του και τη διάθεση του να με κανει να γελάω.
Λατρεύω να ξυπνάω το πρωί και να βλέπω τη φάτσα του να χαμογελάει. Τρέχει πάνω μου και με φιλάει με μανία. Στην παραλία τρελαίνεται! Τρέχει ασταμάτητα και παίζει με την άμμο, τα φύκια και τους λουόμενους.
Έχει την περίεργη συνήθεια να προσπαθεί να ανοίξει τα στόματα των άλλων σκύλων όταν παίζουν και να χώνει τη γλώσσα του μέσα. Επίσης, απολαμβάνει ένα ποτήρι αφρόγαλα όταν περνάμε από το αγαπημένο μας καφέ. Έχει και μια μανία με τα σκουλαρίκια του κολλητού μου.
Οι λέξεις που τον τρελαίνουν είναι «βόλτα», όπου τρέχει αμέσως να μου θυμίσει που είναι το λουρί του και «μπάλα», την οποία φέρνει από οπουδήποτε κι αν είναι κρυμμένη.
Τελευταία μας περιπέτεια ήταν πριν μια βδομάδα, στο πρώτο μας ταξίδι με τρένο. Είχα λίγο την αγωνία για το πώς θα το αντιμετωπίσει, αλλά για ακόμη μια φορά, με εξέπληξε θετικά. Περάσαμε ένα όμορφο τετραήμερο στη θάλασσα με πολύ, μα πολύ, παιχνίδι και γνωριμίες!
Δεν νομίζω ότι έχουμε μπλέξει ποτέ σε μπελάδες, αν εξαιρέσεις την ηλιθιότητα κάποιων ελάχιστων, οφείλω να πω, ανθρώπων, την οποία δεν μπορώ (λόγω χαρακτήρα) να αντιπαρέλθω.
Νομίζω ότι η σχέση των ανθρώπων με τα κατοικίδια τους είναι σαν την σχέση των γονιών με τα παιδιά τους. Όπως λέει και το γνωμικό, «το παιδί σου και το σκυλί σου, όπως το μάθεις.» Δεν μπορώ να διανοηθώ καν το να κακομεταχειρίζεσαι ή να εγκαταλείψεις το ζώο σου, επειδή το βαρέθηκες ή δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου. Νομίζω ότι αν έβλεπα να συμβαίνει κάτι τέτοιο μπροστά μου θα αντιδρούσα πολύ άσχημα.
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εμένα και τον Σφαίρα, μας δένει η ανάγκη για την άνευ όρων αγάπη και αφοσίωση, όπως και για την χαρά που νιώθεις κάνοντας κάποιον άλλον να χαμογελά.
Όπως άλλωστε λέει κι ο στίχος ενός τραγουδιού της Μαριανίνας Κριεζή: «Ίσως η αγάπη να είναι ένα σκυλί που κουνάει ακόμα την ουρά του».
Ι. Ο Δημήτρης Καρανίκας είναι πρώην διαφημιστής και νεότευκτος pilates instructor και περιπτεράς, στο πιο χιπ περίπτερο της πόλης, στην οδό Περικλέους 18, στο Σύνταγμα.
Αγανακτισμένος και ο Σφαίρας!
σχόλια