Tον λέμε Χάκερ και είναι ένα εννιάχρονο Standard Schnauzer. Το χρώμα του ονομάζεται Salt&Pepper από τον συνδυασμό των χρωμάτων στο τρίχωμά του. Ήταν η μασκότ της διαφημιστικής όπου δούλευα και το όνομά του τού το έδωσαν οι συνάδελφοί μου διότι συνήθιζε να κάθεται κάτω από τους υπολογιστές.
Μας τον έφερε δώρο μια φίλη ως ψυχοθεραπεία για την τότε σχέση μου που περνούσε μια πολύ σκληρή δοκιμασία. Η ιδέα της «γιατρού» ήταν ότι το κουτάβι θα βοηθούσε να ξεμπλοκαριστεί συναισθηματικά η σχέση και πιστεύω πως δούλεψε γιατί σε λιγότερο από ένα χρόνο χωρίσαμε και εγώ έγινα επίσημα ο μοναδικός του κηδεμόνας του Χάκερ.
Δεν ήμουν προετοιμασμένος για σκύλο, αν και είχα σκυλιά από μικρό παιδί. Τρία χρόνια πριν αποκτήσω τον Χάκερ είχα χάσει από γηρατειά τον τελευταίο μου σκυλάκο και νομιζόμενος ότι δεν ήμουν ακόμη έτοιμος να έχω και πάλι ένα σκύλο-σύντροφο, προσπάθησα να του βρω ένα άλλο σπίτι. Τελικά του βρήκε η φίλη που μου τον χάρισε. Μας έμοιαζε για ιδανική περίπτωση: ήταν μια οικογένεια με παιδάκια που είχε σπίτι με κήπο κάπου στα Βριλήσια. Αφού τον χαιρετίσαμε, τους τον αφήσαμε και φύγαμε. Την ίδια κιόλας μέρα όμως ο Χάκερ κατάφερε να πηδήξει από την περίφραξη του κήπου και να το σκάσει. Αφού διέσχισε κεντρικούς δρόμους και λεωφόρους (ένας θεός μόνο ξέρει πως την γλύτωσε και δεν τον πάτησε κάποιο αυτοκίνητο), βρήκε το σπίτι και άρχισε να γαβγίζει έξω από την πόρτα μου. Αυτό ήταν. Δεν μπορούσα παρά να τον κρατήσω. Θα ήμασταν από τότε για πάντα μαζί.
Στον Χάκερ αρέσει να κοιμάται πάντα με το κεφάλι σε κάποιο μαξιλάρι Είναι πολύ τακτικός με τα πράγματα του, υπερπροστατευτικός με τους φίλους του και τρελαίνεται να του τραβάς οτιδήποτε κρατάει στο στόμα. Λατρεύει το μασάζ. Βαριέται να κυνηγάει μπάλες και να φέρνει πίσω πράγματα. Είναι σοβαρός αλλά ταυτόχρονα και σάχλας, ώρες-ώρες.
Κάθε πρωί, γύρω στις δέκα, πάμε την πρωινή μας βόλτα, στον λόφο του Φιλοπάππου. Εκεί συναντάμε τους φίλους του. Μεγάλωσε κοντά στον Πέπε, ένα Fox Terrier και την Σόντα και τον Tang, τα δύο Puggs. Τελευταία έχει αναλάβει και την προστασία της Μίκα που είναι μόλις τεσσάρων μηνών. Γενικότερα όμως θα έλεγα ότι προτιμά πολύ περισσότερο την παρέα των ανθρώπων παρά αυτή των σκυλιών.
Πριν από πέντε χρόνια είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που παρ’ ολίγο να του κοστίσει το ένα του πόδι. Έπειτα από ταλαιπωρία τριών ετών που περιλάμβανε αλλεπάλληλες επεμβάσεις κατάφερα και του το έσωσα. Υπάρχουν πολλές φορές που περπατά τελείως φυσιολογικά πια.
Πρέπει να ομολογήσω ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη παιδείας στην χώρα μας σε σχέση με τα ζώα, και αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή βλέπω έλλειψη παιδείας και στους φιλόζωους. Αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα μάθουν οι Αθηναίοι να μαζεύουν τις ακαθαρσίες που αφήνουν πίσω τα ζώα τους! Πως μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξουν συμπεριφορές οι άνθρωποι που είναι εχθρικοί προς τα ζώα αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι;
Τέλος, πιστεύω ότι καλό είναι να διδαχτούμε από τη ανιδιοτελή αγάπη που μας χαρίζουν απλόχερα τα σκυλιά μας και να μην τα χρησιμοποιούμε ως συναισθηματικά μπαστουνάκια. Για μένα προσωπικά ο Χάκερ είναι η καλύτερή παρέα και με βοηθά να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος.
σχόλια