Του Κώστα Ράπτη
Η τραγωδία στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» της νότιας ακτής της Κύπρου ήρθε να υπενθυμίσει, πόσο ευάλωτη παραμένει η Μεγαλόνησος - παρά την ευμάρειά της, η οποία, τουλάχιστον μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, έκρυβε τα προβλήματα «κάτω από το χαλί». Αρκεί και μόνο να αναλογισθεί το γεγονός ότι, πέρα από το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, η φονική έκρηξη αποστέρησε, καταστρέφοντας τον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό Βασιλικού, από το 50% των αναγκών της ηλεκτρική ενέργεια, με τις προφανείς επιπτώσεις στην οικονομία και την καθημερινή διαβίωση, οι οποίες αναμένεται να διαρκέσουν επί μήνες.
Ήρθε επίσης να υπενθυμίσει το πόσο εύφλεκτη είναι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) η ευρύτερη περιοχή, η οποία και «κληροδότησε» στην Κύπρο το μοιραίο φορτίο. Υπενθυμίζεται ότι τα 98 κοντέινερ φυλάσσονταν στη ναυτική βάση από τον Ιανουάριο του 2009 (την επαύριο δηλ. της ισραηλινής επιχείρησης στη Λωρίδα της Γάζας) και προέρχονταν από το φορτίο του υπό κυπριακή σημαία ρωσικών συμφερόντων πλοίου «Monchegorsk», το οποίο είχε ξεκινήσει από το Μπαντάρ Αμπάς του Ιράν με προορισμό την Ταρτούς της Συρίας, και εικαζόμενο αποδέκτη την οργάνωση Χεζμπολλάχ του Λιβάνου ή την παλαιστινιακή Χαμάς.
Το ιστορικό της μεταφοράς του φορτίου (που εικονογραφείται γλαφυρά από πρόσφατες αποκαλύψεις του Wikileaks) περιλαμβάνει την αρχική νηοψία του Monchegorsk από αμερικανικό πολεμικό σκάφος στην Ερυθρά Θάλασσα (σε περιοχή όπου οι δυνάμεις των ΗΠΑ δεν είχαν δικαιοδοσία να προβούν σε κατάσχεση) και κατόπιν την άσκηση έντονων πιέσεων της Ουάσιγκτον προς τη Λευκωσία, ενώ η κυβέρνηση Χριστόφια επιχειρούσε να ροκανίσει τον χρόνο, μέχρι που η γνωμοδότηση της Επιτροπής Κυρώσεων του ΟΗΕ την υποχρέωσε να αναλάβει δράση. Οι επισφαλείς συνθήκες φύλαξης έκτοτε του φορτίου, για τις οποίες είχαν επανειλημμένως προειδοποιήσει οι αρμόδιοι, αποτελούν, πέραν της απλής αβελτηρίας, και αυτές πολιτική επιλογή, στον βαθμό που η κυβέρνηση Χριστόφια δεν επιθυμούσε να οριστικοποιήσει την κατάσχεση, παραδίδοντας π.χ. το φορτίο, όπως είχε προταθεί, στις βρετανικές βάσεις του νησιού για τα περαιτέρω.
Η συγκυρία στην οποία εκτυλίχθηκε το δράμα της Δευτέρας ευνοεί τη σεναριολογία. Π.χ. λίγες μέρες νωρίτερα είχε δρομολογηθεί με τη συνάντηση της Γενεύης μια νέα φάση στις συνομιλίες για το Κυπριακό, ενώ μόλις την προηγουμένη είχε οριστικοποιηθεί (προς μεγάλη δυσφορία του Λιβάνου) η οριοθέτηση της θαλάσσιας δικαιοδοσίας Κύπρου-Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα επίσημη επίσκεψη στο εβραϊκό κράτους πραγματοποιούσε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, με βασικό αντικείμενο των επαφών του την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου – αυτών ακριβώς για τα οποία προγραμματίζεται η δημιουργία σταθμού υγροποίησης δίπλα ακριβώς από τον τόπο της καταστροφής στη βάση «Ευάγγελος Φλωράκης».
Ωστόσο, ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος απέκλεισε εκ πρώτης όψεως το ενδεχόμενο δολιοφθοράς. Άλλωστε, όπως μας θυμίζουν πρόσφατες υποθέσεις, όπως της δολοφονίας του καναλάρχη Άντη Χατζηκωστή και της αρπαγής της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, που αρχικά η συνείδηση της κοινής γνώμης τις απέδωσε πανικόβλητη σε σκοτεινές επιδιώξεις κύκλων του εξωτερικού, η πραγματική απάντηση βρίσκεται σε κατευθύνσεις περισσότερο προφανείς (π.χ. διαβρωτική κυριαρχία του οργανωμένου εγκλήματος), όχι όμως λιγότερο επικίνδυνες για την ευστάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πηγή:www.capital.gr
σχόλια