Η ομάδα Blitz συμμετείχε στο F.I.N.D. 2012 -Festival of International New Drama- με την παράσταση GALAXY την οποία εκτέλεσαν στα γερμανικά ηθοποιοί της Schaubuhne, την Πέμπτη 8 και την Παρασκευή 9 Μαρτίου. Στο έργο, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο 1o Low Budget Festival στο Ίδρυμα Κακογιάννη το Δεκέμβριο του 2010, ο κάθε ηθοποιός μιλάει για πρόσωπα, ιστορικά και μη, γεγονότα, ιδέες, αντικείμενα, που πέρασαν και χάθηκαν στη δύνη του χρόνου, άλλοτε με νοσταλγία κι άλλοτε με χιούμορ. Η διδασκαλία έγινε από τους Αγγελική Παπούλια, Γιώργο Βαλαή και Χρήστο Πασσαλή, ο οποίος ήταν και ο μόνος από την ελληνική εκδοχή που συμμετείχε. Ο Γιώργος Βαλαής μου μίλησε γι' αυτό:
Ποια ήταν η εμπειρία των Γερμανών ηθοποιών μαζί σας;
Όταν ξεπεράστηκε ο πρώτος σκεπτικισμός των ηθοποιών και μια φυσική περιέργεια για το πως ακριβώς θα ήταν η παράσταση που θα κάναμε μαζί, τα πράγματα κύλισαν απρόσμενα ομαλά. Σοκαρίστηκαν ευχάριστα όταν την δεύτερη μέρα της πρόβας, τους επιστρέψαμε τυπωμένα τα υλικά που δοκίμασαν την πρώτη μέρα, εξηγώντας τους ταυτόχρονα τους κανόνες σύνθεσης που πρέπει να δοκιμάσουν όσο διαρκεί η performance. Καταλάβαμε ότι ήταν κάτι που δεν τους είχε ξανασυμβεί. Τα θεατρικά έργα που ανεβαίνουν στη Schaubühne και η εμπλοκή τους μέσα σ’ αυτά, ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που τους ζητούσαμε. Εξηγήσαμε την ελευθερία που μπορεί να πάρει κανείς στούς κανόνες της σύνθεσης αλλά και στο περιεχόμενο. Η άμεση ανταπόκριση τους είχε αποτέλεσμα το δραματουργικό περιεχόμενο της παράστασης αλλά και η ρυθμική της αντιμετώπιση να ξαφνιάσουν και εμάς τους ίδιους καθώς είχαμε λίγο χρόνο για πρόβες. Μέσα σε όλο αυτό το τέλμα που ζούμε αισθανθήκαμε για λίγο τυχεροί, πέρα από το γεγονός ότι σαν ηθοποιοί ήταν τεχνικά άψογοι η γενναιοδωρία τους στη performance ήταν μεγάλη, για το respect του πράγματος να αναφέρουμε τα ονόματά τους. Eva Meckbach, Jule Böwe, Judith Engel, Bernardo Arias Porras, Thomas Bading, Christoph Gawenda.
Οι αναμνήσεις που ξεπήδησαν μέσα από τον δικό τους «Γαλαξία» ήταν ίδιες μ’ εκείνες της δικιάς σας εκδοχής ή διέφεραν σε κάτι; Ας πούμε, ήταν λιγότερο συναισθηματικές ή πιο τραυματικές, είχαν το ανάλογο χιούμορ;
Ο μηχανισμός ήταν ίδιος με την ελληνική παράσταση αλλά επειδή η κοινωνία και η πρόσφατη ιστορία ήταν διαφορετικές, η γερμανική εκδοχή του «Γαλαξία» ήταν διαφορετική στο περιεχόμενο και στην αντιμετώπισή του από τους ηθοποιούς. Υπήρχε ένα έντονο συγκινησιακό περιεχόμενο και προς την μεριά του χιούμορ και προς πιο τραυματικές εμπειρίες. Η ιστορία όμως έχει τραυματίσει διαφορετικά το Βερολίνο και αυτό φαινόταν στην παράσταση. Υπήρχαν αναφορές σε πρόσωπα, πράγματα, λέξεις, καταστάσεις από το ανατολικό Βερολίνο, από μια πόλη που δεν υπάρχει πια. Επίσης υπήρχε μια διαφορετική αντιμετώπιση του πένθους, πιο ευγενική, πιο λεπτή και χωρίς την κρυμμένη οργή που υπήρχε στην ελληνική εκδοχή, αν και η παράσταση δεν μιλάει μόνο για το πένθος ή για όλα αυτά που χάνονται πίσω μας, αλλά και για την επιθυμία του να ζήσεις, καθώς ένας κόσμος θάβεται και ένας άλλος κόσμος ξεπηδά κάθε στιγμή.
Ποια ήταν η αποδοχή τις δύο βραδιές που παίχτηκε;
Και οι δύο παραστάσεις πήγαν καλά. Ειδικά εκείνη της δεύτερης βραδιάς είχε ένα παράξενο μετεωρισμό στο νόημα της. Τόσο το κοινό όσο και οι άνθρωποι από τη Schaubühne μας μίλησαν με πολύ θετικά λόγια. Υπήρξε επίσης ένα ενδιαφέρον από την πλευρά τους να ενταχθεί η performance στο πρόγραμμα της Schaubühne και να συνεχίσει να παίζεται στο Βερολίνο αλλά δεν είναι τίποτα σίγουρο ακόμα.
σχόλια