"Υποβαθμισμένη και τραυματισμένη, καταληστευμένη και καπηλευμένη, χλευασμένη και προσβεβλημένη: η πόλη μου. Ντρεπόμουν για τον εαυτό μου, που δεν την έσωσα. Ο καθένας μας ντρεπόταν. Μπορούσα μόνο να κοιτάζω και ν'ακούω, να συμμετέχω σε πορείες, να επιμένω ότι την αγαπώ. Κι εκείνη συμπεριφερόταν σαν να μην την ένοιαζε. Ξηλωνόταν με ψευτοπαλικαριά. Κάθε κλωστή αυτού του καμβά που ήταν κάποτε σφιχτά κεντημένος τώρα χαλάρωνε: το μπλε, το πράσινο, το κόκκινο και το μαύρο, κάθε απόχρωση και ύφανση, όλα ξέφυγαν από το κέντημα δημιουργώντας το ανακατωμένο, μπερδεμένο, κομπιασμένο, περίπλοκο, έντονο παρόν"
μετάφραση: Φώτης Απέργης
σχόλια