— Πώς σου ήρθε η ιδέα για τη σελίδα Ζωή στο Γραφείο;
Δυστυχώς, από προσωπική εμπειρία και από διάφορες δουλειές που κάνω, καθώς παρατηρώ πως μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Σκέφτηκα πως αυτά που μου φαίνονται αστεία ή με εξοργίζουν πιθανόν να κάνουν κι άλλους να αισθάνονται έτσι. Οπότε, αποφάσισα να κάνω τη σελίδα, η οποία, προς μεγάλη μου έκπληξη, γνώρισε τεράστια ανταπόκριση.
— Από πού αντλείς έμπνευση;
Αρχικά από την καθημερινότητά μου, καθώς και από διάφορες ιστορίες φίλων. Γενικά, κυκλοφορεί αρκετή τρέλα εκεί έξω και παράλογες απαιτήσεις. Ωστόσο, είναι αρκετοί πλέον αυτοί που στέλνουν μηνύματα στη σελίδα με διάφορες ιστορίες, για να δημοσιεύσουμε κάτι αντίστοιχο που θα τους εκφράζει. Πέρα απ' όλα τα άλλα. παίζουμε και τον ρόλο του ψυχολόγου, του ανθρώπου που καταλαβαίνει τι περνάει ο άλλος.
— Στη δουλειά σου ξέρουν τι κάνεις;
Έχω την εντύπωση πως μερικοί το έχουν καταλάβει, καθώς, για να αναπτυχθεί η σελίδα, αρχικά την έκανα συχνά share στο προσωπικό μου προφίλ. Ωστόσο, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, αφού, πέρα από το σατιρικό και χιουμοριστικό στοιχείο, ίσως θα μπορούσε να χρησιμεύσει και ως μια μορφή feedback.
Η προσωπική μου γνώμη είναι πως οι εταιρείες θα έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην εκπαίδευση του προσωπικού καθώς και στη δημιουργία πιο δυνατών δεσμών μεταξύ των συναδέλφων, ώστε να νιώθεις πως ανήκεις σε μια ομάδα, πως ο άλλος θέλει το καλό σου και θα σε βοηθήσει.
— Τι είναι αυτό που σε τρελαίνει στην εργασιακή κουλτούρα της Ελλάδας;
Νομίζω πως είναι αναρίθμητα τα πράγματα που με τρελαίνουν, αλλά θα προσπαθήσω να αναφέρω μερικά. Αρχικά, το ότι κανένας μάνατζερ δεν νοιάζεται για την ομάδα του. Νοιάζεται κυρίως για την ικανοποίηση του πελάτη, ακόμα κι αν ζητάει παράλογα πράγματα. Στη συνέχεια, θεωρώ πως γίνεται μεγάλη «πάσα» στο θέμα ευθυνών και, γενικά, καθένας κοιτάει να σώσει και να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Δεν τον νοιάζει να κάνει πραγματική δουλειά, αρκεί να δικαιολογήσει τη θέση του. Τέλος, υπάρχει αρκετή ημιμάθεια που επισκιάζει τις νεότερες γενιές και δεν τις αφήνει να αναλάβουν τα ηνία, είτε λόγω κόμπλεξ είτε λόγω εγωισμού.
— Πώς θα γίνονταν λίγο καλύτερα τα πράγματα;
Η προσωπική μου γνώμη είναι πως οι εταιρείες θα έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην εκπαίδευση του προσωπικού καθώς και στη δημιουργία πιο δυνατών δεσμών μεταξύ των συναδέλφων, ώστε να νιώθεις πως ανήκεις σε μια ομάδα, πως ο άλλος θέλει το καλό σου και θα σε βοηθήσει.
— Τι είδους «αφεντικά» υπάρχουν εκεί έξω και ποια είναι τα καλύτερα για σένα;
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες, αλλά από αυτά που έχω ακούσει συνοψίζονται σε 2-3 κατηγορίες. 1) Το αφεντικό που έχει μότο του το «είστε αναλώσιμοι», σε αντιμετωπίζει σαν να μην έχεις αξία και φροντίζει να σ' το δείχνει κάθε μέρα. 2) Το αφεντικό «μάτριξ», που ό,τι βλέπει γύρω του το μεταφράζει σε λεφτά και νούμερα. Δε τον νοιάζει τι συμβαίνει εντός εταιρείας, αρκεί να υπάρχουν λεφτά. 3) Το αφεντικό «Κινέζος», που ενώ αργεί να πληρώσει τους υπαλλήλους, ο ίδιος κάνει ζωάρα. (ανεβάζει φωτογραφίες από Μύκονο κ.λπ.).
— Ας πιάσουμε το θέμα «πελάτες». Γιατί τους μισούν όλοι σχεδόν;
Δεν θα πω ψέματα, έχω πέσει και σε πελάτες καλούς και τυπικούς, τόσο στη συμπεριφορά όσο και στην επικοινωνία, επαγγελματίες. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει η αντίληψη πως αν πληρώνουμε κάποιον, σημαίνει ότι μας ανήκει και τον κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αυτό προφανώς είναι λάθος, αφού τον πληρώνουμε για κάτι συγκεκριμένο. Αρκετά συχνά στην καθημερινότητα μου πρέπει να αντιμετωπίζω πελάτες που έχουν δώσει κάποια λεφτά και ζητάνε πολύ περισσότερα απ' όσα είχαν συμφωνηθεί.
— Τι είδους posts έχουν τη μεγαλύτερη επιτυχία;
Αυτά στα οποία σατιρίζω τα ανούσια meetings που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς και τα βίντεο-παρωδίες από γνωστά τραγούδια-ταινίες.
— Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη σελίδα;
Θα ήθελα να κάνω μια γενική σελίδα εκτός Facebook, όπου ο κόσμος θα μπορεί να γράψει, ανώνυμα φυσικά, ιστορίες από το περιβάλλον εργασίας του. Πιστεύω πώς είναι καλό να έχεις μια πλατφόρμα για να λες τέτοια πράγματα, γιατί υπάρχουν αρκετοί φίλοι μου που θεωρούν πως το να σε αντιμετωπίζουν σαν είλωτα στη δουλειά είναι λογικό, ενώ δεν είναι. Καλό είναι να ξέρουμε τι παίζει εκεί έξω για να κάνουμε και τη σύγκριση και να ξέρουμε πού βρισκόμαστε.
