Του Γιάννη Κωνσταντόπουλου από εδώ
Δεν είναι ανέκδοτο αλλά το ελληνικό αυτοκίνητο που λεγόταν Pony επιστρέφει. Και εξακολουθεί να είναι ένας χίπι ανάμεσα στους τεχνοκράτες.
Η φωτογραφία μου κάνει σαν τη Φαραντούρη αλλά μπορεί να είναι περισσότερο επίκαιρη από όσο δείχνει γιατί η Μαρία (λέμε τώρα…) ποζάρει δίπλα στο Pony. Και γιατί αυτό; Επειδή λέγεται πως τον ερχόμενο Απρίλιο θα είναι έτοιμο να ξαναβγεί. Με κάτω από εφτά χιλιάρικα…
Για τους νεώτερους το Pony ήταν ένα ελληνικό αυτοκίνητο που γεννήθηκε την ίδια χρονιά που πέθανε η χούντα. Το ’74. Αν είχες πάει στρατιώτης εκεί κοντά θα το θυμάσαι αφού η 100% ελληνική εταιρία που το έβγαζε, η οικογένεια Κοντογούρη με έδρα το Ραιδεστό Θεσσαλονίκης, είχε καταφέρει να προμηθεύει το στρατό, την αεροπορία, διάφορους κρατικούς φορείς αλλά και απλό κόσμο τύπου υδραυλικούς, κηπουρούς και τα λοιπά. Είχαν βγει 18.000 μονάδες από το εργοστάσιο το οποίο αν και δεν έκλεισε τελείως αναγκάστηκε να σταματήσει την παραγωγή του το ’83 όταν ο αθάνατος έλληνας συνδικαλιστής (ή συνδικαληστής…;) δεν άφηνε να μπει κανείς να δουλέψει για τέσσερις μήνες αλλά ούτε να παραδώσουν τα έτοιμα αυτοκίνητα. All time classic. Και μετά γεια σας.
Όλα αυτά μέχρι πριν ένα χρόνο περίπου που η ίδια οικογένεια άρχισε να κάνει επαφές με επιχειρηματίες της Βόρειας Αφρικής για εξαγωγές, αφού το Pony κολλάει γάντι εκεί. Είναι φτηνό, δεν καταλαβαίνει μία από κακουχίες, τα ανταλλακτικά είναι πιο φτηνά και από τσίχλες και οι αναδυόμενες αγορές δεν νοιάζονται για δερμάτινα και κλιματισμούς. Επίσης, αν πάρει φόρα, είχε και την πλάκα του. Επειδή ήταν ελαφρύ δεν είχε αδράνεια να στρίψει και πέταγε και κώλο αν γλίστραγε κάτω.
Θυμάμαι ακόμα που είχα καβαλήσει ένα που ‘χε ένας θείος μου από την Πάτρα. Έχεις μπει ποτέ σε 2CV (ντε- σε- βό στο “ολογράφως”); Ε, κάπως έτσι ήταν και το Pony. Πανάλαφρο, με μια μαλακή ανάρτηση που και αβγά να κουβαλούσες δεν σπάγανε αλλά και σπαρτιάτικο μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Ταξίδι; Ξέχασε το, θα φτάσεις με εγκεφαλικό. Με μία εξαίρεση: να μην είσαι πάνω από 20 χρονών και να είσαι με το αίσθημα. Σε αυτήν την περίπτωση βολεύει κιόλας: πηδάς στην καρότσα.
Με το καινούργιο Pony, που από ότι διαβάζω θα βγάζει 75 άλογα με μοτέρ της Citroen, το ελληνικό τσαγανό επιστρέφει. Και αυτό είναι αν μη τι άλλο ελπιδοφόρο πέραν του ότι θα δώσει δουλειά σε περίπου 300 ανθρώπους. Σε ένα αρκετά life style, κειμενικά τουλάχιστον, διαφημιστικό της εποχής ο κ. Πέτρος-Τζανέτος Κοντογούρης έγραφε πως το Pony “έχει τη μεστή δημοκρατικότητα του blue jean”, πως σπάει τα μοτίβα της επίδειξης και πως είναι τόσο άσχημο που καταλήγει όμορφο. Εμένα μου κάνει απλά χίπι. Συμφωνείς και συ Μαρία;
σχόλια