Δύσκολος του Μενάνδρου στο θέατρο Λιθογραφείον
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μετά την πρώτη παρουσίαση του Δύσκολου το Μάιο του 2012 στο θέατρο Απόλλων, ο σκηνοθέτης της παράστασης Φάνης Δίπλας, κάνει ένα δεύτερο σχεδίασμα ξαναδιαβάζοντας το έργο του Μενάνδρου. Επί σκηνής τρεις γυναίκες -σε ρόλους αντρικούς και γυναικείους- απέναντι σε έναν άντρα. Προσπαθούν να ξαναθέσουν τους όρους της μισανθρωπίας σε σχέση με τη ζωή και την κοινωνία.
Η παράσταση εντάσσεται στο πρότζεκτ «άνθρωπος χαμένος» το όποιο αναζητά την αλήθεια, το δίκιο, το σωστό της σκεπτόμενης ανήσυχης μονάδας και τη σχέση της με την «πραγματικότητα». Ο «άνθρωπος χαμένος» αποτελείται από μια σειρά καλλιτεχνικών δράσεων που η καθεμία από αυτές αποκαλύπτουν μια διαφορετική πτυχή αυτού που συχνά ονομάζουμε μισανθρωπία.
Ο Μένανδρος στο Δύσκολο ή Μισάνθρωπο, όπως είναι ο δεύτερος τίτλος του, με φανερές τις επιρροές της Κυνικής Φιλοσοφίας, παρουσιάζει ένα γέρο μισάνθρωπο, που δε θέλει να έχει συναναστροφές με κανέναν. Όχι, ωστόσο, από απλή ιδιοτροπία, αλλά επειδή βλέπει γύρω του μόνο υποκρισία. Ακόμη και την ύστατη στιγμή, που η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο εξαιτίας της απομόνωσής του, ο ήρωας του Μενάνδρου, παρότι αποκτά μια ρωγμή στην απολυτότητά του, επιλέγει και πάλι τη μοναξιά.
Η παράσταση μιλάει για τον άνθρωπο του σήμερα, αυτό τον παγιδευμένο- μπερδεμένο άνθρωπο.
Η κρίση, τα δανεικά, η κατανάλωση που την ταυτίζουμε με την ευτυχία, έκαναν τη ζωή μας αμιγώς επιφανειακή. Και από την επιφάνεια της υποκρισίας … στο τίποτα μιας συνεχιζόμενης μιζέριας. Μια μιζέρια που γίνεται μίσος για το ξένο και το διπλανό. Δεν περπατάμε. Αναπνέουμε πού και πού για να λέμε ότι υπάρχουμε. Και ψάχνουμε διαρκώς λόγους για να δικαιολογούμε την ύπαρξή μας. Δεν τους βρίσκουμε γιατί τους ψάχνουμε στο γαμημένο εγώ. (Φάε και άλλη μιζέρια σήμερα)
Και κλεινόμαστε μέσα σ’ ένα σπίτι. Απογοητευμένοι από τα ψέματα που κυκλοφορούν, αδύναμοι να βρούμε μερίδιο ευθύνης. Συνηθίζουμε. Απομόνωση.
Και να ένα απόσπασμα από το μονόλογο του Κνήμωνα:
«Ένα ίσως ήταν το μεγάλο μου σφάλμα,
ήταν που θεωρούσα τον εαυτό μου αυτάρκη,
μα τώρα που είδα τι μπορείς να πάθεις ξαφνικά και δίχως λόγο-
τώρα κατάλαβα το λάθος που είχα.
Πρέπει να έχει δίπλα του κάποιον
ο άνθρωπος.
Άλλα εγώ, βλέποντας πως ζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι και μόνο το κέρδος έχουν για στόχο,
νόμιζα πως κανένας δεν μπορεί να είναι
καλός για τον άλλο»...
Σκιές, πολυέλαιοι, κάγκελα, μάσκες που αιωρούνται και ένα κουστούμι φτιάχνουν το σκηνικό. Όλα στα λευκά… Με γρήγορο ρυθμό, έντονή σωματικότητα οι ηθοποιοί μάς βάζουν στην προσεγμένη δουλειά τους.
παραστάσεις:
Παρασκευή 00:00,
Κυριακή 19:00,
Δευτέρα 21:30
Είσοδος: 7€
σκηνοθεσία // Φάνης Δίπλας
χορογραφία // Μαριμίλλη Ασημακοπούλου
δραματουργία // Έλενα Αλεξανδράκη & Συγκλητική Βλαχάκη
ηθοποιοί
Αντριάνα Χαλκίδη
Κατερίνα Κολλυροπούλου
Μάρια Φλωράτου
Φάνης Δίπλας
εικόνα // Αναστασία Παπαλεωνίδα Πούντζα & Γιώργος Μαραζιώτης
μάσκες // Βασιλική Κασπίρη
φωτισμοί // Νίκος Σωτηρόπουλος
ήχοι // Πάνος Χριστόπουλος
κοστούμι // Πέννυ Κοσμοπούλου
βοηθοί // Τίνα Θεοφανοπούλου & Χρύσα Τέφα
φωτογραφία // Γιάννης Βλασταράς
παραγωγή // Βιομηχανική - Λιθογραφείον
Η Βιομηχανική επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ.Τ
Θέατρο Λιθογραφείον, Μαιζώνος 172β, Πάτρα
2610 328 394
στο facebook εδώ
Κείμενο: Λάμπρος Αραπάκος
σχόλια