Η ΓΚΡΕΚΑ ΦΙΛΜΣ παρουσιάζει την ταινία Έξοδος Κινδύνου.
Η ταινία μας τοποθετεί χρονικά στο 1979, χρονιά στην οποία οι γυναίκες έγιναν για πρώτη φορά δεκτές στην Αστυνομία.
Ακούγονται πυροβολισμοί από κάπου και ακολουθεί μια γλυκιά μελωδία. Βλέπουμε κάποιες δεσποινίδες να τρέχουν γύρω γύρω στο προαύλιο ενός σχολείου με μπλε σορτσάκια και άσπρα φανελάκια [είναι η πρώτη χρονιά, και το έχουν δει σαν γυμνάσιο οι κοπέλες], κάτι κώλοι εξέχουν, τις βλέπουμε σε γυμναστικές επιδείξεις να κρεμιούνται όλες μαζί από τα μονόζυγα σε συγχρονισμό. Παίζουν και βόλει, μια κρεμιέται και από τους κρίκους και κάνει πέρα δώθε σαν ξεχαρβαλωμένη [εξαιρετική άσκηση, τι ακριβώς ασκεί δεν ξέρω], τρεχαλάνε και ξάφνου ο Σωτήρης Τζεβελέκος με στολή ξερογλείφεται, έλα καλέ κωμωδία είναι έβαλε και το τραγούδι που είναι άσχετο [γιατί σου έχω εμπιστοσύνιηηηηηη].
Έτσι όπως είναι χαρούμενες οι κορασίδες τρέχουν και μία αρπάζεται από το φιλέ και κάνει κάτι χαρούμενα, την αρπάζουν οι άλλες, την σηκώνουν για άγνωστο λόγο στα χέρια, εμφανώς ικανοποιημένες από την πολύωρη άσκηση.
Εκεί που λες θα δείξει και κάτι άλλο άντε να τελειώσουν και τα γράμματα, τις βλέπεις όλες σε αργή κίνηση να ξεχύνονται και από πίσω τους την πρωταγωνίστρια να τις κυνηγάει για άγνωστο λόγο με μια μοτοσικλέτα [κατάλαβες αμέσως ποια είναι η φίρμα], καλέ τι κουλαμάρα είναι αυτή; Και κάπως περισσότερες μου φαίνονται τώρα.
Εκεί που η τραγουδίστρια λέει κάτι για γαλήνιηηηη μπαμ και μπουμ οι τουφεκιές, βλέπεις την πρωταγωνίστρια να πυροβολεί από τη μια τον εαυτό της και από την άλλη ο εαυτός της να της ανταποδίδει τα πυρά ενώ κουτρουβαλιέται στα χώματα με το μαλλί λυμμένο να μαζεύει όλο το χώμα, αμέσως το πιάνεις το νόημα, αυτή εδώ είναι πολύ καλά εκπαιδευμένη και το μαλλί το αφήνει επίτηδες για να επιτείνει την υπερπροσπάθεια να πυροβολήσει τον εαυτό της. Βλέπεις στο τέλος και σενάριο-σκηνοθεσία Νίκος Φώσκολος, εντάξει παιδιά δεν είναι κωμωδία, είναι αστυνομικό.
Για να συνδέσω τον αναγνώστη με την ιστορία [επειδή το βίντεο είναι μόνο τα πρώτα 10' της ταινίας], η εικονιζόμενη πρωταγωνίστρια υποδύεται το ρόλο της Αστυνόμου Νταίζης Αλεξίου, η οποία κατά τη διάρκεια της ταινίας θα εμπλακεί σε ένα πανίσχυρο δίκτυο εμπορίας ναρκωτικών, θα αναγκαστεί να γίνει πόρνη για να μπει στα κυκλώματα να τα εξαρθρώσει, θα ερωτευτεί τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ που είναι και πρεζόνι [και θα βρεθεί σε ηθικό δίλημμα], αυτός θα ενοχοποιηθεί και στο τέλος θα γίνει μια ανατροπή από αυτές τις φωσκολικές.
Σημειώνω εδώ ότι το 1980 που γυρίστηκε η ταινία, ο Φώσκολος έγραφε ήδη βαρύγδουπα όπως αργότερα στα σαπούνια του αλλά λόγω της 2ωρης διάρκειας της ταινίας, οι ηθοποιοί στους διαλόγους τους καταφέρνουν και συνενοούνται σχετικά εύκολα και δεν επαναλαμβάνουν 6 φορές την κάθε ατάκα μέχρι να την καταλάβει και η γριά η κουφή στο σπίτι. Επίσης στην ταινία αυτή, παρόλο που πραγματεύεται τα αγαπημένα του θέματα: ναρκωτικά, αστυνομία, πλούτος, δολοπλοκία, έρωτας, συνειδησιακή σύγκρουση κλπ, δεν υπάρχει δίδυμος χαρακτήρας κάποιου ήρωα, δεν υπάρχει καμία αξιόλογη κακίστρω ερωτική αντίζηλος και δεν υπάρχουν νόθα.
Η ταινία αρχίζει παρουσιάζοντας τη ζωή της ηρωίδας, η οποία μετά την αποφοίτησή της από τη Σχολή [με άριστα], ετοιμάζεται να καταδιώξει το έγκλημα. Μάλλον όμως δεν ήταν και τόσο καλή, γι' αυτό και την έριξαν στην Κηφισίας να κάνει τον τροχονόμο με αυτό το ωραίο καπέλο του κινέζου ρυζοπαραγωγού.
Παράλληλα βλέπουμε και δύο λυσσαλέους καμικάζι [το ότι είναι καμικάζι το καταλάβαμε από το ότι κατέβηκαν τα σκαλιά με τις μηχανές και δεν πήγαν από το δρόμο, ότι στο διάβα τους ένας περαστικός τους πέταξε ένα καφάσι ντομάτες ένας θεός ξέρει γιατί-μάλλον επειδή τρόμαξε και από το ότι κάνουν σούζες]. Η τροχονόμος Νταίζυ με μεγάλη ευσυνειδησία περνάει έναν παπού απέναντι στο δρόμο [τζάμπα σκοτωνόταν στην εκπαίδευση], σπρώχνει αυτοκίνητα που έμειναν, ίσως τους ρίχνει και ένα χέρι πλύσιμο, κάνει τα τζάμια και πουλάει και φορτιστές, τι να πω; [τόση ευσυνειδησία δεν αντέχω]
Η δράση μεταφέρεται στο εσωτερικό μια τράπεζας [ακούς τα τύμπανα; κάτι θα γίνει], όπου ο Γιώργος Φούντας πάει να πληρώσει ένα γραμμάτιο, ουρά δεν είχε στο ταμείο, τον αναγνωρίζει ο ταμίας ο οποίος εκείνη την ώρα μετρούσε κάτι λεφτά, πιάνουν την ψιλή κουβέντα για την αδικία και το κόστος ζωής, τις θυσίες που πρέπει να κάνει ένας καπνιστής προκειμένου να κατέχει ρόδα τη σήμερον ημέρα, τις πολυεθνικές και το ρόλο της αστυνομίας στο σύστημα [έξω οι βάσεις].
Τα καμικάζι απ' έξω προσπερνούν την έντιμη τροχονόμο, η οποία όπως βλέπουμε ρυθμίζει την κίνηση σε ένα δρόμο διπλής κατεύθυνσης και ωστόσο κατάφερε με το να κάθεται μέσα στη μέση να μπλοκάρει την κυκλοφορία, παρκάρουν σε μια στοά, λες από μέσα σου πάνε να ληστέψουν την τράπεζα αλλά στο χαλάει το λουλουδικό [ρε λες; κανας θαυμαστής;].
Όχι παιδιά ληστεία είναι και μάλιστα θεαματική, σπάνε τζαμαρίες, ουρλιαχτά, μια καραμπίνα κρυμμένη μέσα στις γλαδιόλες, 3-4 που-να-σε-πάρει-ο-διάολος από τον ληστή με το πέτσινο παντελόνι στον ταμία [ο οποίος έχει τα λεφτά σε διάφορα ράφια και τα μαζεύει από αριστερά και δεξιά], ο Φούντας βγάζει όπλο [τελικά πρόλαβε να το πληρώσει το δάνειο;], ακολουθεί ένα μακελειό με ανταλλαγή πυροβολισμών, πάρ' τον κάτω το ληστή τον ένα, παρ' τον κάτω και τον Φούντα [μα πόσες γλάστρες είχε μέσα αυτή η τράπεζα;]
Ορμά με δύναμη η Νταίζη στην τράπεζα και κάνει κάτι πλονζόν που είχε μάθει στη σχολή για να αποφύγει τους πυροβολισμούς, ευτυχώς εδώ έχει μωσαϊκό και όχι χώματα, αρπάζει μια μηχανή και ξεκινάει ένα ανελέητο κυνηγητό. Καταλήγουν να κυνηγιούνται σε κάτι βουνά και κάτι νταμάρια, η απόσταση μεταξύ τους μία μικραίνει μια μεγαλώνει, σηκώνεται μπουχός [παιδιά τι να σας λέω μου σηκώθηκε η τρίχα].
Τελειώνει κάπου όλο αυτό το μοτοκρός, πέφτουν κάτι πυροβολισμοί στα κουτουρού [εδώ να συγχαρώ το ληστή για την ευφυή του ιδέα να πάει να κυνηγηθεί σε ανοιχτό χώρο άπλα και όχι μέσα στην πόλη - βέβαια το νταμάρι σου κάνει κάτι άγριο], η Νταίζυ ξαφνικά βρίσκεται σε ένα άσχετο σημείο με τη μηχανή σαν να τον παράτησε και να γυρίζει πίσω αλλά πάει μάλλον να τον πετύχει από αλλού [ο ληστής τρέχει σε αργή κίνηση κιόλας], αλλού αυτή αλλού αυτός και γύρω γύρω πέτρες, σταμάτει η Νταίζυ κάνει το αγαπημένο της σαβούρδιασμα στα χώματα [μη χάσει - του'χει πάρει και το κολάι τώρα, μόλις ακούσει πυροβολισμό αμέσως πέφτει χάμω και κάνει κωλοτούμπες], μια δυο τρεις πάει ο ληστής.
Συγχαρητήρια στην αστυνόμο Νταίζυ Αλεξίου, θα πάρει και παράσημο ανδρείας σε λίγο, δυστυχώς δεν βρήκα άλλο βίντεο για τη συνέχεια η οποία είναι πολύ καλύτερη.
Ενδεικτικά να αναφέρω την απίστευτη ατάκα της Ελένης Φιλίνη, συναδέλφου της Νταίζυς Αλεξίου στην ταινία, η οποία όταν την είδε κάποια στιγμή αναστατωμένη [το ηθικό δίλημμα που λέγαμε], την αρπάζει από τα μπράτσα, την ταρακουνά και της λέει:
- Νταίζυ πες μου τι έχεις, μίλησέ μου, είμαι ξαδέρφη σου.
Η ταινία μας τοποθετεί χρονικά στο 1979, χρονιά στην οποία οι γυναίκες έγιναν για πρώτη φορά δεκτές στην Αστυνομία.
Ακούγονται πυροβολισμοί από κάπου και ακολουθεί μια γλυκιά μελωδία. Βλέπουμε κάποιες δεσποινίδες να τρέχουν γύρω γύρω στο προαύλιο ενός σχολείου με μπλε σορτσάκια και άσπρα φανελάκια [είναι η πρώτη χρονιά, και το έχουν δει σαν γυμνάσιο οι κοπέλες], κάτι κώλοι εξέχουν, τις βλέπουμε σε γυμναστικές επιδείξεις να κρεμιούνται όλες μαζί από τα μονόζυγα σε συγχρονισμό. Παίζουν και βόλει, μια κρεμιέται και από τους κρίκους και κάνει πέρα δώθε σαν ξεχαρβαλωμένη [εξαιρετική άσκηση, τι ακριβώς ασκεί δεν ξέρω], τρεχαλάνε και ξάφνου ο Σωτήρης Τζεβελέκος με στολή ξερογλείφεται, έλα καλέ κωμωδία είναι έβαλε και το τραγούδι που είναι άσχετο [γιατί σου έχω εμπιστοσύνιηηηηηη].
Έτσι όπως είναι χαρούμενες οι κορασίδες τρέχουν και μία αρπάζεται από το φιλέ και κάνει κάτι χαρούμενα, την αρπάζουν οι άλλες, την σηκώνουν για άγνωστο λόγο στα χέρια, εμφανώς ικανοποιημένες από την πολύωρη άσκηση.
Εκεί που λες θα δείξει και κάτι άλλο άντε να τελειώσουν και τα γράμματα, τις βλέπεις όλες σε αργή κίνηση να ξεχύνονται και από πίσω τους την πρωταγωνίστρια να τις κυνηγάει για άγνωστο λόγο με μια μοτοσικλέτα [κατάλαβες αμέσως ποια είναι η φίρμα], καλέ τι κουλαμάρα είναι αυτή; Και κάπως περισσότερες μου φαίνονται τώρα.
Εκεί που η τραγουδίστρια λέει κάτι για γαλήνιηηηη μπαμ και μπουμ οι τουφεκιές, βλέπεις την πρωταγωνίστρια να πυροβολεί από τη μια τον εαυτό της και από την άλλη ο εαυτός της να της ανταποδίδει τα πυρά ενώ κουτρουβαλιέται στα χώματα με το μαλλί λυμμένο να μαζεύει όλο το χώμα, αμέσως το πιάνεις το νόημα, αυτή εδώ είναι πολύ καλά εκπαιδευμένη και το μαλλί το αφήνει επίτηδες για να επιτείνει την υπερπροσπάθεια να πυροβολήσει τον εαυτό της. Βλέπεις στο τέλος και σενάριο-σκηνοθεσία Νίκος Φώσκολος, εντάξει παιδιά δεν είναι κωμωδία, είναι αστυνομικό.
Για να συνδέσω τον αναγνώστη με την ιστορία [επειδή το βίντεο είναι μόνο τα πρώτα 10' της ταινίας], η εικονιζόμενη πρωταγωνίστρια υποδύεται το ρόλο της Αστυνόμου Νταίζης Αλεξίου, η οποία κατά τη διάρκεια της ταινίας θα εμπλακεί σε ένα πανίσχυρο δίκτυο εμπορίας ναρκωτικών, θα αναγκαστεί να γίνει πόρνη για να μπει στα κυκλώματα να τα εξαρθρώσει, θα ερωτευτεί τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ που είναι και πρεζόνι [και θα βρεθεί σε ηθικό δίλημμα], αυτός θα ενοχοποιηθεί και στο τέλος θα γίνει μια ανατροπή από αυτές τις φωσκολικές.
Σημειώνω εδώ ότι το 1980 που γυρίστηκε η ταινία, ο Φώσκολος έγραφε ήδη βαρύγδουπα όπως αργότερα στα σαπούνια του αλλά λόγω της 2ωρης διάρκειας της ταινίας, οι ηθοποιοί στους διαλόγους τους καταφέρνουν και συνενοούνται σχετικά εύκολα και δεν επαναλαμβάνουν 6 φορές την κάθε ατάκα μέχρι να την καταλάβει και η γριά η κουφή στο σπίτι. Επίσης στην ταινία αυτή, παρόλο που πραγματεύεται τα αγαπημένα του θέματα: ναρκωτικά, αστυνομία, πλούτος, δολοπλοκία, έρωτας, συνειδησιακή σύγκρουση κλπ, δεν υπάρχει δίδυμος χαρακτήρας κάποιου ήρωα, δεν υπάρχει καμία αξιόλογη κακίστρω ερωτική αντίζηλος και δεν υπάρχουν νόθα.
Η ταινία αρχίζει παρουσιάζοντας τη ζωή της ηρωίδας, η οποία μετά την αποφοίτησή της από τη Σχολή [με άριστα], ετοιμάζεται να καταδιώξει το έγκλημα. Μάλλον όμως δεν ήταν και τόσο καλή, γι' αυτό και την έριξαν στην Κηφισίας να κάνει τον τροχονόμο με αυτό το ωραίο καπέλο του κινέζου ρυζοπαραγωγού.
Παράλληλα βλέπουμε και δύο λυσσαλέους καμικάζι [το ότι είναι καμικάζι το καταλάβαμε από το ότι κατέβηκαν τα σκαλιά με τις μηχανές και δεν πήγαν από το δρόμο, ότι στο διάβα τους ένας περαστικός τους πέταξε ένα καφάσι ντομάτες ένας θεός ξέρει γιατί-μάλλον επειδή τρόμαξε και από το ότι κάνουν σούζες]. Η τροχονόμος Νταίζυ με μεγάλη ευσυνειδησία περνάει έναν παπού απέναντι στο δρόμο [τζάμπα σκοτωνόταν στην εκπαίδευση], σπρώχνει αυτοκίνητα που έμειναν, ίσως τους ρίχνει και ένα χέρι πλύσιμο, κάνει τα τζάμια και πουλάει και φορτιστές, τι να πω; [τόση ευσυνειδησία δεν αντέχω]
Η δράση μεταφέρεται στο εσωτερικό μια τράπεζας [ακούς τα τύμπανα; κάτι θα γίνει], όπου ο Γιώργος Φούντας πάει να πληρώσει ένα γραμμάτιο, ουρά δεν είχε στο ταμείο, τον αναγνωρίζει ο ταμίας ο οποίος εκείνη την ώρα μετρούσε κάτι λεφτά, πιάνουν την ψιλή κουβέντα για την αδικία και το κόστος ζωής, τις θυσίες που πρέπει να κάνει ένας καπνιστής προκειμένου να κατέχει ρόδα τη σήμερον ημέρα, τις πολυεθνικές και το ρόλο της αστυνομίας στο σύστημα [έξω οι βάσεις].
Τα καμικάζι απ' έξω προσπερνούν την έντιμη τροχονόμο, η οποία όπως βλέπουμε ρυθμίζει την κίνηση σε ένα δρόμο διπλής κατεύθυνσης και ωστόσο κατάφερε με το να κάθεται μέσα στη μέση να μπλοκάρει την κυκλοφορία, παρκάρουν σε μια στοά, λες από μέσα σου πάνε να ληστέψουν την τράπεζα αλλά στο χαλάει το λουλουδικό [ρε λες; κανας θαυμαστής;].
Όχι παιδιά ληστεία είναι και μάλιστα θεαματική, σπάνε τζαμαρίες, ουρλιαχτά, μια καραμπίνα κρυμμένη μέσα στις γλαδιόλες, 3-4 που-να-σε-πάρει-ο-διάολος από τον ληστή με το πέτσινο παντελόνι στον ταμία [ο οποίος έχει τα λεφτά σε διάφορα ράφια και τα μαζεύει από αριστερά και δεξιά], ο Φούντας βγάζει όπλο [τελικά πρόλαβε να το πληρώσει το δάνειο;], ακολουθεί ένα μακελειό με ανταλλαγή πυροβολισμών, πάρ' τον κάτω το ληστή τον ένα, παρ' τον κάτω και τον Φούντα [μα πόσες γλάστρες είχε μέσα αυτή η τράπεζα;]
Ορμά με δύναμη η Νταίζη στην τράπεζα και κάνει κάτι πλονζόν που είχε μάθει στη σχολή για να αποφύγει τους πυροβολισμούς, ευτυχώς εδώ έχει μωσαϊκό και όχι χώματα, αρπάζει μια μηχανή και ξεκινάει ένα ανελέητο κυνηγητό. Καταλήγουν να κυνηγιούνται σε κάτι βουνά και κάτι νταμάρια, η απόσταση μεταξύ τους μία μικραίνει μια μεγαλώνει, σηκώνεται μπουχός [παιδιά τι να σας λέω μου σηκώθηκε η τρίχα].
Τελειώνει κάπου όλο αυτό το μοτοκρός, πέφτουν κάτι πυροβολισμοί στα κουτουρού [εδώ να συγχαρώ το ληστή για την ευφυή του ιδέα να πάει να κυνηγηθεί σε ανοιχτό χώρο άπλα και όχι μέσα στην πόλη - βέβαια το νταμάρι σου κάνει κάτι άγριο], η Νταίζυ ξαφνικά βρίσκεται σε ένα άσχετο σημείο με τη μηχανή σαν να τον παράτησε και να γυρίζει πίσω αλλά πάει μάλλον να τον πετύχει από αλλού [ο ληστής τρέχει σε αργή κίνηση κιόλας], αλλού αυτή αλλού αυτός και γύρω γύρω πέτρες, σταμάτει η Νταίζυ κάνει το αγαπημένο της σαβούρδιασμα στα χώματα [μη χάσει - του'χει πάρει και το κολάι τώρα, μόλις ακούσει πυροβολισμό αμέσως πέφτει χάμω και κάνει κωλοτούμπες], μια δυο τρεις πάει ο ληστής.
Συγχαρητήρια στην αστυνόμο Νταίζυ Αλεξίου, θα πάρει και παράσημο ανδρείας σε λίγο, δυστυχώς δεν βρήκα άλλο βίντεο για τη συνέχεια η οποία είναι πολύ καλύτερη.
Ενδεικτικά να αναφέρω την απίστευτη ατάκα της Ελένης Φιλίνη, συναδέλφου της Νταίζυς Αλεξίου στην ταινία, η οποία όταν την είδε κάποια στιγμή αναστατωμένη [το ηθικό δίλημμα που λέγαμε], την αρπάζει από τα μπράτσα, την ταρακουνά και της λέει:
- Νταίζυ πες μου τι έχεις, μίλησέ μου, είμαι ξαδέρφη σου.
σχόλια