Από το The Elf At Bay
Η εγχώρια συγκίνηση σκόρπισε τα μελανά της χρώματα στο επιστητό σώμα της μοναξιάς, της μέθεξης και της γραφικής ελπίδας. Οι ιερές συνόψεις βγήκαν από τα συρτάρια σαν χταπόδια που ο χρόνος τούς χορήγησε δέκα λεπτά αθανασίας για τα ιδρωμένα οράματα. Είναι τόσο δύσκολο να αποσκιρτήσεις από τους θεσμούς· πόσω μάλλον, από την έκσταση του οικείου ανάγλυφου με την χωριάτικη μαγιά παρά πόδα. Το καλοκαίρι εν Ελλάδι βάφεται με αετούς στο χρώμα της εθελοτυφλίας: πράσινα νερά, εντόσθια, κραιπάλες λόγω καύσωνα, διακοπές με εναλλακτικό προορισμό για τις φωτογραφίες που θα αναρτηθούν στα ηλεκτρονικά έντυπα, όνειρα που θάβονται κάτω από την ραστώνη του τίποτα. Όπως οι καλαζνικολάγνοι, οι θέσει πείσμονες, οι παρίες που ονειρεύονται ελικόπτερα που φυγαδεύουν πολιτικούς, οι τσιτατολόγοι των μαρξιστικών κειμένων που εγκατέλειψαν την πλατεία Συντάγματος λόγω διακοπών. Φρικιά με αίσθημα παντοδυναμίας για τις off shore εκπομπές του διαδικτύου. Μια δήθεν μεταφυσική των ηθών με περίσσεια ρίγανης, λεκτικής βίας και ανεφάρμοστων συνθετικών προτάσεων το 2013.
Η ανάσταση τσιγκλάει τα εγκεφαλικά κύτταρα, τα τρίγωνα των ταμπού μετουσιώνονται σε ύμνους ένθεης συγκατάνευσης, τα συνθήματα παραπαίουν στα αττικά πεζοδρόμια καθώς η παράδοση νικά την ψευδαίσθηση της απολυτότητας. Οι ψηφοφόροι θυμίζουν τηλεοπτικές δημοσκοπήσεις σε νότια επαρχία των ΗΠΑ. Η επανάσταση παραμερίζεται για το κοκορέτσι, τους χυμούς του αμνού, το χύμα κρασί και την υπερηφάνεια της αγκαλιάς απ'την μαμά. Οι επαγγελματίες του τρόμου ξέχασαν τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, τα εδάφια του Κορανίου που καιροφυλακτούν για να διαγουμίσουν την Δύση και τους άπιστους, την καμένη Βουλή και τα πτώματα που όζουν, την εξέλιξη της τεχνικής που ενοχοποιεί τον επιλήσμονα. Προέχει το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών, οι ευχές για γεμάτες τσέπες, η εθελούσια κατάρρευση απ'τον γλυκό οίνο, η αταραξία από την αύρα των ορέων, η θρησκευτική συνενοχή εν είδει ταύτισης με τους προσκυνημένους για να μην θεωρηθεί απάνθρωπο το άπιστο σκυλολόι.
Μια χώρα που είναι δεμένη με την ρουστίκ μνησικακία, την αμετροέπεια και τα λόγια του παπά, που ενσταλάζουν απειροελάχιστη ελπίδα στα κοινωνικά σώματα. Εκκλησιαστική παραπαιδεία, σκοταδισμός, τριτοκοσμικός ψευδομαρξισμός, φλυαρία με απουσία ήθους. Ο παραλογισμός στην εμπειρία των εθίμων. Το απαραίτητο διάλειμμα με ενσταντανέ φουρτουνιασμένης θάλασσας, μαγειρίτσας και λιπαρών πιάτων για την κατάθλιψη που οδηγεί στην ανηδονία. Το αντιφατικό, ίδιον των νεοΕλλήνων, μεταλλάσσεται σε αναλυτικές προτάσεις μηδενισμού με αριστοτελική προβιά: δικαιοσύνη, αξίες, ισότητα, πολιτική, εγωισμός, έννοιες, διακριτικότητα, κατεστημένο, συνθήκες και δομές, θάβονται κάτω από τόνους κεριών διότι προέχει η τήρηση του Πάσχα και η μαύρη τρύπα των ψαλμών από τις πρησμένες κοιλιές των αρχιεπισκόπων. Εξάλλου, η ρητή συζήτηση για τους νόμους αφορά το κοινοβουλευτικό συγγενολόι υπό τους ήχους του τυμπανισμένου υπογάστριου για την ψευδαίσθηση της συμμετοχής στον αγώνα εναντίον του κάλλους. Σταλινιστές και συριζοφασίστες επί τω έργω, μασώντας την σπάλα, ωστόσο.
Κλαρινόμαγκες, βαλκανολεβέντες, βλαχοκακομοίρηδες, θέσει ανθρωπιστές, χωριατομαλάκες, μουρλοκακομοίρες, φακλανοεπαίτες, αναρχοφασίστες, φλωροτζόβενα, λιγούρηδες σεξοαναρχοαυτόνομοι, αυνανιστολόγοι, κομματόσκυλα, κομπορρήμονες εξόριστοι, μπουρτζοφουκαράδες, αγράμματοι, ημιμαθείς, φιλοσοφικοφωνακλάδες, αμέτοχοι, συμμέτοχοι, σούργελα, καζακικομφαλοσκόποι, άεργοι, χασισοαμνήμονες, πολιτικά ορθές αδερφές, απατεώνες και ειδήμονες, λενινολανθάνοντες, νεοναζί, δεξιοζαβοί, χουντολάγνοι, λαγνοκαραμανλικοί, αναρχοενοχικοί, θανατοβλήματα, τάχα δυστυχισμένοι αντιμνημονιακοί, πουτανοκοκέτες, πασοκοαυριανίστριες των 80′s και παράσιτα, προσκυνούν μετά βαΐων και κλάδων τον θεάνθρωπο, τρώγοντας και πίνοντας τις ίδιες τους τις σάρκες πριν επιστρέψουν στην γαμήλια κλίνη τους, μετρώντας πρόβατα και κρύβοντας λάθη, απορώντας γιατί ο κόσμος δεν εξεγείρεται και δεν στοχάζεται, ξεχνώντας ότι το λίπος απ'τη σούβλα κατακάθεται στην υπερώα, δίνοντας σήμα στον εγκέφαλο να ξεκινήσει την νιτσεϊκή αιώνια επιστροφή στην ασταμάτητη επανάληψη μέχρι τον θάνατο και το καθημερινό αστείο. Τι δεν καταλαβαίνεις;
σχόλια