Γιατί τα λένε πάρτι-animals; Tο ζώον μέσα μου
Πολύ καλή ερώτηση, ζώον (μέσα μου). Βασισμένη στην τεράστια εμπειρία που διαθέτω (δηλαδή, τα κανάλια του Νational Geographic και Animal Planet, το οποίο παρακολουθώ με θρησκευτική ευλάβεια μετά τις δύο το πρωί), μπορώ να σου απαντήσω με βεβαιότητα: τα ζώα δεν κάνουν πάρτι, δεν πηγαίνουν σε πάρτι (εκτός αν τα σέρνουν από λουρί) και, βεβαίως, δεν οργανώνουν πάρτι. Είναι, λοιπόν, παράδοξη η παρομοίωση του ανθρώπου που έχει ως επίκεντρο της ζωής του το fun με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Συμπέρασμα: τα πάρτι-animals αλληλο-ονομάζονται έτσι, γιατί είναι τόσο κολλημένα με τα πάρτι, που δεν έχουν χρόνο να ξεστραβωθούν με τίποτα άλλο. Δεν ξέρουν, ας πούμε, ποια είναι η πρωτεύουσα του Ουλάν-Μπατόρ, ούτε πώς διασταυρώνονται οι αυστραλιανοί πλατύποδες. Δεν παρακολουθούν Νational Geographic ούτε Animal Planet, διότι τις νύχτες σέρνονται από πάρτι σε πάρτι, περνάνε μούρλια και σιγά μην κάτσουν να σκάσουν με το πώς ξεψειρίζονται οι γορίλλες. Ευχαριστώ, ζώον μέσα μου.
Βαφτίζουμε το παιδί μας σε κλειστό οικογενειακό κύκλο και θέλουμε να κάνουμε, μετά τα βαφτίσια, ένα πάρτι για «μεγάλους». Πώς το βλέπεις; H στερνή μου γνώση
Στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτη! Οτιδήποτε μπορεί να δώσει μια καλή αφορμή για γλέντι, αλλά, στον κατάλογο των «οτιδήποτε», τα βαφτίσια του βλασταριού σου είναι τελευταία. Ένα πάρτι, ας είμαστε ρεαλιστές, δεν πετυχαίνει ποτέ, αν δεν γίνουν μερικά έκτροπα: μια-δυο αρπαχτές (με την καλή έννοια), κανένα μεθύσι χωρίς σύνορα (όχι απαραίτητα δικό σου), ένας τσαμπουκάς, ένα σκανδαλάκι να κουτσομπολέψουμε το επόμενο πρωινό. Ειλικρινά, Στερνή μου γνώση, θέλεις οτιδήποτε από τα παραπάνω να ταυτιστεί με το λάδι του παιδιού σου; Σκέψου το πολύ καλά πριν νοικιάσεις τα ηχεία, τον ντι-τζέι και τον καλό κύριο με τη μαύρη καμπαρντίνα που φροντίζει για την καλοπέραση όλων.
Τι χρειάζεται για ένα καλό beach party; Ο παλιός, που είναι αλλιώς
Προς Θεού, όχι λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι σου (εκτός αν είσαι η Μαρινέλλα, ή κάποιος συνομήλικός της!). Ένα καλό πάρτι παραλίας, για να έχει το επιθυμητό output, οφείλει να εισάγει και ικανό input: εξασφαλισμένη μουσική που να σέβεται τον εαυτό της και τον ήχο της (όχι από τρανζίστορ: άπειρα πάρτι έχουν καταστραφεί λόγω των παραπλανητικών στίχων «στην άμμο με ραδιάκι φορητό»). Γενναιόδωρες προμήθειες ποτού, νερού, καπνού, μάσας, εξάπαντος. Φωτιά ναι, πυρκαγιά όχι. Πετσέτες, κουβέρτες και, γενικώς, κλινοσκεπάσματα για την ψύχρα (Φακοί, γιατί και η καλύτερη Πανσέληνος κάποτε δύει). Αυτοσχέδια τασάκια, που να με πάρει και να με σηκώσει με τις βρομο-γόπες την άλλη μέρα! Και πενταπλάσια ποσότητα από τεράστιες σακούλες σκουπιδιών απ' όσο αρχικά υπολογίζεις. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα πάρτι παραλίας είναι να αφήσει τα αμαρτωλά, πλαστικά, λιγδιασμένα του ίχνη στην υπέροχη ακτή που διάλεξες να αποθεώσεις το καλοκαίρι σου. Τώρα, βέβαια, παλιέ, αυτά είναι τα μίνιμουμ. Έχουν γίνει beach parties όπου περιδιάβαιναν αμέριμνοι στην αμμουδιά μέχρι και ελέφαντες (στην Ελλάδα, πρόπερσι, και δεν είναι καθόλου πλάκα). Πέρασαν όλοι τέλεια, αλλά αντιλαμβάνεσαι ότι τα παχύδερμα on the rocks είναι, βεβαίως, προαιρετικά.
Μου αρέσει τρομερά η ενέργεια των μεγάλων ντανς με τον χορό, το beat και τον γενικό «τζόγο». Είναι, άλλωστε, τα μόνα μέρη όπου οι άνθρωποι χορεύουν με την ψυχή τους και δεν ποζάρουν ηλιθίως για να τους τραβήξουν φωτογραφίες και να τους μοστράρουν στα περιοδικά. Το πρόβλημά μου είναι ότι αδυνατώ να καταναλώσω (και επίσης δεν γουστάρω και δεν αντέχω ούτε για πλάκα) τη «χημεία». Κουμπώνουν τα ντανς με την ξενερωσύνη; Αθώα λόγω βλακείας
Αγαπητή αθώα λόγω βλακείας, μόνο εσύ θα μπορούσες να απευθύνεις στον εαυτό σου αυτήν τη γελοιωδέστατη ερώτηση. Tα drugs στα πάρτι είναι πιο παρωχημένα κι από τις βάτες στα ταγιέρ. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να φορέσεις βάτες, αν καίγεσαι από την επιθυμία να τις κοτσάρεις, αλλά δεν θα σε τρελάνουν κιόλας ότι είναι και υποχρεωτικές! Αν επιμείνουν, αποστόμωσέ τους με δύο λέξεις: «Love Parade» (το Χέιζελ των ντανς φέστιβαλ). Το τι επιλέγουμε να καταπιούμε και το τι θα φτύσουμε στη ζωή αυτή είναι αυστηρά προσωπική μας υπόθεση.
Με την απάντηση αυτή κλείνει η στήλη, η σεζόν του LifΟ και το θέμα εδώ. Και επίσης, εννοείται πως η ζωή είναι ένα πάρτι μ' έναν λυγμό κρυμμένο μέσα του. Ευχαριστώ που ρωτήσατε, Ρίκα.
σχόλια