Riz Ortolani
Κάποτε, αν έβλεπε κανείς αυτό το όνομα στους τίτλους αρχής μίας ταινίας πολύ απλά ήξερε ότι θα περάσει καλά.. Ή θα ακούσει τουλάχιστον υπέροχη μουσική.
Ο μεγαλειώδης Ιταλός μαέστρος Riziero ή Riz Ortolani συνέθεσε τη μουσική για περισσότερα από 200 φιλμ πριν φύγει απ' αυτόν τον κόσμο χθες, σε ηλικία 87 ετών.
Γεννήθηκε το 1926 στο Πέζαρο της Ιταλίας.
Είχε από μικρός κλίση στη μουσική και ήταν αρκετά τυχερός ώστε να έχει την κατάλληλη ενθάρρυνση από το σπίτι και την οικογένεια του.
Στις αρχές τις δεκαετίας του '50 ο Ortolani έπαιζε μουσική ως ιδρυτικό μέλος μιας φημισμένης ιταλικής jazz μπάντας.
Συνέθετε ακατάπαυστα, μέχρι που το 1962 κάνει την πρώτη μεγάλη του επιτυχία με το soundtrack του περιβόητου Mondo cane (A Dog's World), του πρώτου μέρους μιας σειράς ψευδο-ντοκιμαντέρ για την ζωή και τα έθιμα διαφόρων λαών και φυλών του κόσμου, που σκοπό είχε να εκπλήσσει ή και να σοκάρει το δυτικό κοινό (πολλές από τις σκηνές και τις 'ανακαλύψεις' του ντοκιμαντέρ ήταν στημένες, μεταφέροντας το αυτόματα στην κατηγορία του καλτ.)
Το τραγούδι More που έγραψε ο Ortolani για το Mondo Cane κέρδισε τελικά ένα βραβείο grammy ενώ ήταν υποψήφιο και για Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού.
Διασκευές του More έχουν πραγματοποιηθεί από τον Frank Sinatra, τη Judy Garland, τον Herb Alpert και άλλους..
Judy Garland - More
Η επιτυχία αυτή του άνοιξε τον δρόμο σε συνεργασίες υπερατλαντικές.
Γρήγορα βρέθηκε να συνθέτει soundtrack για αμερικάνικες αλλά και για γερμανικές, βρετανικές, και φυσικά ιταλικές ταινίες.
Εκατοντάδες ταινίες.
Και τις περισσότερες φορές πολύ ιδιαίτερες ταινίες:
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των δεκαετιών ο Ortolani έντυσε μουσικά αμέτρητα άλλα Mondo ψευδοντοκιματέρ, ζόμπι φιλμ, exploitation φιλμ και spaghetti westerns, ενώ ήταν ο κύριος (μουσικός) εκφραστής του «κίτρινου» ιταλικού κινηματογραφικού κινήματος (giallo films).
Ενός κινήματος με φιλμ που κινούνταν αποκλειστικά γύρω από το horror fiction και τον soft ερωτισμό.
Giallo όπως λέμε yellow, δηλαδή κίτρινο.
Και κίτρινο επειδή τέτοιο χρώμα είχαν τα εξώφυλλα μιας σειράς φθηνών μυθιστορημάτων μυστηρίου.
Ένα από τα πιο ξακουστά του τέτοια soundtrack ήταν κι αυτό για το περιβόητο κανιβαλιστικό Cannibal Holocaust (1980), την horror ταινία σταθμό στην οποία πολλοί αναφέρονται μέχρι σήμερα - ατυχώς κατά τη γνώμη μου- ως τον πρόγονο του Blair Witch Project (εξαιτίας της αφηγηματικής της πλοκής).
Μερικοί από τους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε ήταν οι Vittorio De Sica, Dino Risi, Damiano Damiani, Lucio Fulchi, ο Gualtiero Jacopetti και πολλοί άλλοι.
Φυσικά, o Ortolani δεν θα μπορούσε να μην είναι και αγαπημένος του Κουέντιν Ταραντίνο ο οποίος χρησιμοποίησε μάλιστα το τραγούδι I Giorno Dell'Ira / Day of Anger (1967) στο soundtrack του Kill Bill Vol.1 και Vol. 2, αλλά και σε αυτό του Django Unchained.
I Giorno Dell'Ira / Day of Anger (1967)
Τέλος, στην καλύτερη θεωρητικά σκηνή του Drive ( 2011) ακούμε το αριστουργηματικό του, Oh My Love (1971)...
Oh My Love (1971)
σχόλια