Τηδιαλαλούμενη και επερχόμενη κρίση τηθέλαμε ασυμπτωματική· να μαίνεταιπαγκοσμίως, να χρεωκοπούν τράπεζες,οικονομικοί κολοσσοί, βιομηχανίεςαυτοκινήτων, αλλά η δική μας γωνιά ναπαραμένει αλώβητη - λίγη στα κέρδη, άραλίγη και στις ζημιές. Κι όμως, από τονένα μήνα στον άλλον, τα πρώτα συμπτώματαπάτησαν πόδι. «Χελπ» κράζουν οι τράπεζες,η εξέγερση των φοιτητών, οι επιχειρήσειςπου προβαίνουν σε απολύσεις· από κοντάτο Αιγαίο όπου ελλιμενίστηκε ο ρώσικος«στόλος», ο διεθνής Τύπος που προβάλλειτη χώρας μας ως τον «αδύναμο κρίκο» τουσυστήματος, η κυβέρνηση βέβαια πουέσπευσε να μεταμφιεσθεί και η κάνουλατου αερίου που ξαφνικά γύρισε ανάποδα.Το πιο επώδυνο είναι ότι χάλασε αίφνηςτο κοινό αίσθημα που, παρότι σθεναρόίσαμε πριν από λίγους μήνες, τώραπαρουσιάζει συμπτώματα ύποπτηςκακοθυμίας. Πού πήγε η γνωστή ανεμελιάκαι το δυναμωτικό «δεν βαριέσαι!» που,σαν μηδενικό που είναι, κάνει το 10 εκατόκαι το 100 χίλια; Όπως δείχνουν τα πράγματα,κάθε μέρα θα αφαιρεί, δεν θα προσθέτει.Μειώσεις μισθών για να μην απολυθούνκάποιοι συνάδελφοι, περικοπές σε όλουςτους τομείς, αγέλαστα πρόσωπα, γενικευμένηκαχυποψία κυρίως διότι σε ανάλογεςπεριστάσεις αρχίζει να ανατέλλειδιαβολικά το «ο θάνατός σου η ζωή μου».
σχόλια