Δεν πέρασε στιγμή από τα πλούσια χρόνια του ξέφρενου πολιτισμού που η επιστήμη να μην υπενθύμιζε σε μικρούς και μεγάλους τις βλαβερές συνέπειες του στρες. Ξέραμε ότι ήταν επιτακτική η ανάγκη να το εξαλείψουμε για να σωθούμε, δουλεύοντας, ούτως ή άλλως, σε ακατάπαυστους ρυθμούς. Σε ημερήσια ρουτίνα το στρες, ως όρος, τα συμπεριελάμβανε όλα: αγωνίες, νευρικότητες, μαράζι, κατάθλιψη, φοβίες και πανικό .Τα ψυχοφάρμακα μεγαλούργησαν για περισσότερο από δύο δεκαετίες, μια και έπρεπε να γιατρέψουν το κακό. Ήταν τόσο ιατρικά επιβεβλημένο να διαχειριστεί το στρες κανείς, που οι επιστημονικές τεχνικές ξεκίνησαν να εφαρμόζονται ακόμη και στα νηπιαγωγεία. Δύο χρόνια πριν Βρετανοί παιδοψυχίατροι διαφήμιζαν περίφανα το πρώτο πρόγραμμα με μασάζ στους παιδικούς σταθμούς, που προσέφερε ανακούφιση στα τρίχρονα από το -καταστροφικό, όπως υποστήριζαν- ημερήσιο, σχολικό, δικό τους νηπιακό στρες. Τα νήπια ,προφανώς, δεν είχαν ούτε λόγο ούτε άποψη. Ούτε και σήμερα έχουν, αφού δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν και πολύ.
Πού να φανταστούν όμως ότι τώρα, με τις ευλογίες των ίδιων των επιστημόνων, το στρες κάνει καλό. Και πώς, άραγε, να ερμηνεύσουν το γιατί.
Από τις πρώτες στιγμές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με σταθερή συνέπεια σε ιατρικές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά, οι έρευνες συστρατεύονται για να αναλύσουν, αντίστροφα πλέον, τα βιολογικά και ψυχικά οφέλη του αναπόφευκτου στρες. Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια μιλά για μετατραυματική ανάπτυξη των λειτουργιών του εγκεφάλου (και όχι μετατραυματική διαταραχή, όπως γνωρίζαμε μέχρι σήμερα). Σε πειράματα στο UCLA, εξηγούν, οι ερευνητές έχουν καταδείξει ότι οι ορμόνες του στρες βοηθούν τη μνήμη, την κρίση και τη νοητική και σωματική απόδοση με καλύτερα αντανακλαστικά.
Ειδικές μελέτες ανακοινώθηκαν πρόσφατα και για την ειδική κατηγορία των «adrenaline-junkies», των ανθρώπων που αναζητούν στην καθημερινή τους εργασία, συχνά καθ' έξιν, τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση ή πίεση χρόνου γιατί αποδίδουν καλύτερα και ιατρικά έχουν επιβεβαιωθεί. Πρόκειται, εξηγεί ο Μπρους Ράμπιν, ψυχο-νευρο-ανοσολόγος του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, για τη συνδυασμένη έκρηξη στη χημεία του εγκεφάλου της αδρεναλίνης και μετά της κορτιζόλης, που ενεργοποιούνται σε καταστάσεις στρες και αυτομάτως κινητοποιούν μεγαλύτερη δόση ενέργειας στους μύες του σώματος, μεγαλύτερη ταχύτητα και απόδοση στη μνήμη, και καλύτερο συντονισμό στις ανθρώπινες αισθήσεις. Συνθήκες ευφορίας δηλαδή, που έδωσαν κιόλας νέο όνομα στο άλλοτε βλαβερό, αλλα σημερινό «ευ-στρες» .
Οι κοινωνιολόγοι, για να χρυσώσουν το χάπι, απλώς προσθέτουν ότι η εποχή καλεί τους στρεσαρισμένους εγκεφάλους να γίνουν πιο δημιουργικοί . Το πείραμα και οι μελέτες που έρχονται θα δείξουν...
σχόλια