Συμμορία Σαίξπηρ, ΙΙΙ

Συμμορία Σαίξπηρ, ΙΙΙ

Μπορείς να συνοψίσεις σαράντα χρόνια ζωής και περιπλοκών, περιπετειών και περιπλανήσεων, ανακατατάξεων και αναστατώσεων και ανατάσεων, σε δυο δεκάδες τραγούδια; Μπορείς, Οδυσσέα Γεωργίου, με καταλόγους (κατοικιών, βιβλίων, αποτυχιών, διαλύσεων εις τα εξ ων συνετέθης, ανασυγκροτήσεων) να συνθέσεις ένα  μυθιστόρημα καταστάσεων που θα είναι ένας χάρτης ο οποίος δεν θα απλώνεται στην επικράτεια του χώρου αλλά στα δευτερόλεπτα και στον χρόνο;

Πιάσε Moleskine γράφε. Πιάσε Parker γράφε. Οδυσσέα Γεωργίου, αν θέλεις να διανύσεις τη διαδρομή από το χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα στο δύο χιλιάδες δεκατέσσερα, άρχισε ξανά από τα τραγούδια. Θα περάσεις στις οδούς, θα αναθυμηθείς κατοικίες, θα περιγράψεις με λεπτομέρειες εξαντλητικές τις κάμαρες, τις κουζίνες, τα παράθυρα, θα μιλήσεις με χιλιάδες συλλαβές επιφωνήματα λέξεις φθόγγους για ένα βλέμμα, αλλά άρχισε, ναι, άρχισε, Οδυσσέα, από τα τραγούδια.

1.      This is the Day και Run Paint Run, Run [Captain Beefheart, όλο το 2010 στο Μαρούσι, λατρεύοντας τα Σύγνεφα και τις Αποθήκες του Ουρανού με την Μαριάννα Ελευθερίου]

2.      Τραγούδι [Διονύσης Σαββόπουλος, στην Κυψέλη, βλέποντας πίνακες του Τάσου Παυλόπουλου]

3.      Κάθε Τρελό Παιδί [Μάνος Χατζιδάκις, Αγησιλάου & Δεληγιώργη 12, στο κολασμένο κέντρο της κρυμμένης Αθήνας, γράφοντας το πρώτο μου βιβλίο, Δεκαετία του Ογδόντα]

4.      Gravity’s Angel [Laurie Anderson, στον Κολωνό, Μαρωνείας, με τον Μάνο Γιαννόπουλο να χτυπάει τα πλήκτρα μιας μεταλλικής γραφομηχανής]

5.      Famous Blue Raincoat [Leonard Cohen, σε όλες τις κρυμμένες σε άλλες πρωτεύουσες Αθήνες, στην κρυμμένη Αθήνα στο Παρίσι, στο Μαρέ, τον  Μάιο του 2008, με την Μαριάννα]

6.      Αδελφέ μου, τώρα που ’σαι άρρωστος [Χειμερινοί Κολυμβητές, στην Κυψέλη, Σύρου 46, με τον Λάγιο, Δεκαετία του Ενενήντα]

7.      Τα Άπαντα του Bob Dylan [Κυπριάδου, Κονδυλάκη 36, με την αδελφή μου, με φίλους, με ουίσκυ]

8.      Neil Young [Love to Burn, με τον Επισμηναγό Όλεθρο, στον Τάκη τον Κρητικό, εκεί στην Κάνιγγος]

9.      Τα Άπαντα του Tom Waits [Κυπριάδου, Κοκκίνου 10, με τον Θάνο Σταθόπουλο και την Ελεάννα Μαρτίνου, με το μυαλό στον Mark Rothko]

10.  Why’d Ya Do it [Marianne Faithfull, διαβάζοντας το Mason & Dixon του Pynchon, στην πιο κρυμμένη γωνιά της κρυμμένης Αθήνας]

11.  Ποιος είν’ τρελός από έρωτα [Μάνος Χατζιδάκις, με φίλους, αγκαλιά, στο «Άμα Λάχει», στην Καλλιδρομίου, ο Χρήστος Βακαλόπουλος, ακόμη εν ζωή, μειδιά]

12.  Ήρωες, άπαρτα βουνά [αντάρτικο, με τον  Λάγιο, τύφλα στο μεθύσι, σ’ ένα κρυμμένο και κρυφό σοκάκι ανάμεσα Πλατεία Αμερικής και Πλατεία Κολιάτσου]

13.  Let it Bleed [Rolling Stones, ματώνοντας με την Σώτη Τριανταφύλλου, Εξάρχεια, 1990]

14.  Μπρατσέρα [νησιώτικο, με τον Ευγένιο Αρανίτση, επί έξι μήνες ανελλιπώς, τραγουδάμε στον «Ενοικο», στην Καλλιδρομίου, 1992]

15.  Υπαρξιστής θα γίνω/ πεντάρα δεν θα δίνω [Μπάμπης Μπακάλης, όλη η Συμμορία – Λάγιος, Αρανίτσης, Σταθόπουλος, Μπαμπασάκης – στο οδόστρωμα, ανάμεσα στον «Ένοικο» στο «Άμα Λάχει» και στα Καταγώγια της Καταγωγής μας]

16.  Τα Άπαντα των Eistuerzende Neubauten [με την Ελεάννα, ενώ ζωγραφίζουμε, παρέα, το Water-LC-Fire, και αποφασίζουμε ότι η Ύδρα είναι η πιο κρυμμένη συνοικία της κρυμμένης Αθήνας]

17.  Τελευταίος Σταθμός [Διάφανα Κρίνα, με τον  Θάνο Ανεστόπουλο στο Closer, με τον Θάνο Ανεστόπουλο στον Πειραιά, με τον Θάνο Ανεστόπουλο όταν τιμάμε τη μνήμη των αγαπημένων μας που έφυγαν]

18.   Αυλή [Μίκης Θεοδωράκης, στην Μαυρομιχάλη, στον «Πειναλέοντα» του Μακάριου, τραγουδάω και βουρκώνω, Δεκαετία του Εβδομήντα]

19.  Το Όνειρο της Σκιάς [Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κάθομαι στον Καπετάν Μιχάλη, στη Φειδίου, με το i-pod, και το Against the Day του Pynchon, περιμένω τον Επισμηναγό Όλεθρο, πίνω τσικουδιές]

20.  Pablo Picasso [Jonathan Richman & The Modern Lovers, ξανά και ξανά, με την Ελεάννα, στα διαλείμματα πολύπτυχων συζητήσεων, στο κρυμμένο Μαρούσι του 2010]

21.  Hurt [Johnnie Cash, με τον Νίκο Σπυρόπουλο στου Ζωγράφου, στο νεκροταφείο, στην κηδεία της Μελίνας Καρακώστα]

22.  Dirty Old Town [Shane McGowan & The Pogues, να το τραγουδάμε με βλέμμα βραχνό ξορκίζοντας φθορά και θάνατο, στα Πατήσια, εμείς, οι Heidegger του Πεζοδρομίου]

Συνεχίζεται. Αύριο: Τα Σπίτια Μας Ήσαν Τα Πιο Όμορφα Γιατί Ήσαν Τα Πιο Ελεύθερα