O Νίκος Τρευλόπουλος είναι ένας νέος εικαστικός από την Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκε το 1984, σπούδασε παιδαγωγικά, και τον τελευταίο καιρό ζει κι εργάζεται στην Μυτιλήνη.
Ασχολείται με ένα σωρό δημιουργικά πράγματα όπως το σχέδιο και η ζωγραφική, αλλά στο τέλος της ημέρας τον κερδίζει η χαρακτική και τα mixed media.
Επιπλέον, ο Νίκος, a.k.a vT4d, είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από την ολόφρεσκη Paspartout Selfpublushing, και δημιουργός μερικών από τα πιο ιδιαίτερα ελληνικά καλλιτεχνικά φανζίν που είδαμε φέτος.
Τον γνωρίσαμε.
Νίκο, τι ακριβώς είναι αυτό που κάνεις;
Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι πιο ενεργά με την street art. Όχι με το γκραφίτι, αλλά με σχέδια ,κατασκευές κολλάζ , πέιστ απς και φυσικά αυτοκόλλητα.
Χρησιμοποιώ διάφορα υλικά από χαρτόνια , μελάνια , σπρέι , σφραγίδες που χαράσσω εγώ , ακρυλικά , περιοδικά , διαφημιστικά , γενικά οτιδήποτε μπορείς να βρεις καθημερινά μπροστά σου και να πειραματιστείς.
Και τι σημαίνει "vT4d";
"ντ for (4) drummer". Ντράμερ είναι το παρατσούκλι μου από τους παλιούς καλούς φίλους. Όταν άρχισα να πειραματίζομαι στον δρόμο έπρεπε να βρω ένα ψευδώνυμο, οπότε διάλεξα αυτό. Μου αρέσει γιατί δεν προφέρεται.
Μάλιστα! Μίλησε μας για την Paspartout selfpublishing.
Τι κάνετε εκεί;
Οι αυτοεκδόσεις paspartout δημιουργήθηκαν τον Νοέμβριο του 2013. Η ιδέα ξεκίνησε όταν αποφάσισα να φτιάξω το πρώτο μου zine, και οι επιρροές μου είναι διάφορα artbooks και φάνιζ που χάζευα στο διαδίκτυο, και προμηθευόμουν από το κορίτσι Σπανάκι.
Στην πορεία σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον πέρα από τα κολλάζ και τα σχέδια μου να μπορέσει να μπει και ένα μικρό κείμενο ή λίγα λόγια.
Κατευθείαν ήρθαν στο μυαλό μου δύο παλιοί φίλοι, ο Γιάννης Μαράκης και ο Πάνος Γιαννιώτης που γράφουν. Τους εξήγησα την ιδέα, και μου έστειλαν υλικό. Στόχος μου δεν είναι να εικονογραφώ τα κείμενα τους, αλλά να μπλέξω το δικό μου εικαστικό κομμάτι με τα δικά τους λόγια. Αυτό μπορεί να το καταλάβει οποιοσδήποτε διαβάσει τα zines. Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι εκεί μέσα συνυπάρχουν δύο προσωπικότητες , δύο καλλιτέχνες.
Ποιες τεχνικές χρησιμοποιείς για αυτές τις εκδόσεις;
Δουλεύω κυρίως με κολλάζ από σχέδια που ετοιμάζω στο χέρι , με σφραγίδες , φωτογραφίες και υλικά που βρίσκω στο δρόμο. Το digital κομμάτι είναι πολύ μικρό και περιορίζεται κυρίως στο στήσιμο. Για κάθε έκδοση κάνω την επιμέλεια, τον σχεδιασμό, μέχρι και το δίπλωμα και το κόψιμο στο τυπογραφείο.
Και μέχρι τώρα μετράμε τρείς ξεχωριστές εκδόσεις, έτσι;
Μίλησε μας λίγο για την κάθε μία.
Τι θα δούμε αν πέσουν στα χέρια μας;
Πρώτο στην σειρά ήταν το (#1) "Ένας Αδέξιος Τεχνίτης" με κείμενα και ποιήματα του καλού μου φίλου κι εξίσου καλού ποιητή, Μαράκη Γιάννη. Για μένα τα κείμενα και τα ποιήματα του Γιάννη έχουν βάρος , οπότε αποφάσισα να σχεδιάσω ένα πιο μετρημένο και ισορροπημένο βιβλιαράκι χωρίς υπερβολές και πολλά χρώματα.
Δεύτερο ήρθε το (#2) οι "Λιμπερτίνοι", με κείμενα και ποιήματα του Πάνου Θ. Γιαννιώτη. Σαφώς πιο εξωστρεφές και χρωματισμένο, σαν τα κείμενά του.
Τελευταίο ετοιμάστηκε το νούμερο #3, η "Πίεση Καμπίνας" . Είναι προσωπική μου δουλειά και το μοναδικό ασπρόμαυρο (68σέλιδο). Περιέχει σχέδια , κολλάζ και φωτογραφίες. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη σύνδεση μεταξύ τους, παρά μόνο μια ροή και συνέχεια.
Το μόνο κοινό που υπάρχει και στα τρία είναι το ρυζόχαρτο που χρησιμοποιώ σαν σελίδα, και το οποίο δίνει μια άλλη διάσταση στις εικόνες και στα κείμενα. Είναι ένα υλικό που πιστεύω θα είναι χαρακτηριστικό της Paspartout Selfpublishing.
Ο σχεδιασμός, ο πειραματισμός με διάφορα υλικά, και η παραγωγή μις έκδοσης είναι το πιο ωραίο κομμάτι της όλης διαδικασίας. Κι αυτό γιατί με απλά υλικά θα πρέπει να παρουσιαστεί ένα αποτέλεσμα που θα ικανοποιεί και εμένα, αλλά και αυτόν που συνεργάζομαι κάθε φορά.
Γιατί ονόμασες το δικό σου zine "Πίεση Καμπίνας";
Το όνομα προέκυψε λόγω της αυξημένης κούρασης και πίεσης τεσσάρων μηνών ασταμάτητης δουλειάς, για να ετοιμάσω και να τυπώσω τα ζίνς έγκαιρα, ώστε να προλαβαίναμε να τα παρουσιάσουμε στην φετινή Comicdom. Από την άλλη ο τίτλος μπορεί να λειτουργεί και ως αναφορά στο Fight Club.
Ποιος φτιάχνει σήμερα (την εποχή του ίντερνετ) φανζίν, και σε ποιους απευθύνονται οι αυτοεκδόσεις;
Προσωπικά πάντα πίστευα στις DIY δουλειές, και η εποχή είναι τέτοια που το να περιμένεις κάποιον να ''σε κάνει μάγκα'' , να σε προωθήσει ή- το πιο βασικό- να βάλει χρήματα σε αυτό που πιστεύεις, μου φαίνεται αστείο.
Οπότε από το σχεδιαστήριο , το τυπογραφείο μέχρι και την διανομή, υποστηρίζουμε την DIY διαδικασία 100%
Δεν νομίζω ότι απευθυνόμαστε σε συγκεκριμένη ομάδα κόσμου. Οποιοσδήποτε μπορεί να διαβάσει δωρεάν τις δουλειές μας από την σελίδα μας. Αν κάποιος θέλει να τις έχει στην συλλογή του μπορεί να τις προμηθευτεί.
Πού νομίζεις ότι οφείλεται η 'άνθιση' που παρατηρείται τελευταία στον χώρο των αυτοεκδόσεων στην Αθήνα;
Πώς εξηγείς αυτή τη στροφή στο έντυπο;
Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή η οποία δεν μπορεί να στηρίξει μεγάλους καλλιτέχνες. Αντιθέτως, υπάρχουν πάρα πολλά δυνατά και δημιουργικά μυαλά που παλεύουν με τις δικές τους δυνάμεις, κι αυτό είναι κάτι άκρως αισιόδοξο ειδικά σε τέτοιους δύσκολους και πονηρούς καιρούς που το πνεύμα φθίνει.
Θεωρώ ότι το ''φάνζιν'' έχει οδηγήσει σε αυτοεκδόσεις artbooks , συλλογές από κολεκτίβες , οργανωμένες έντυπες δουλειές με διάφορα μέσα. Οι καλλιτέχνες μάλιστα προτιμούν πια το χειροποίητο/χειροπιαστό αποτέλεσμα σε αντίθεση με τα ντίτζιταλ πριντς, γι αυτό υπάρχει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μεταξοτυπία.
Το έντυπο έχει μεγαλύτερη αξία και βαρύτητα ως υλικό σε μια εποχή που η εικόνα έχει την μεγαλύτερη δύναμη. Τουλάχιστον, το έντυπο είναι κάτι που σου μένει και δεν το ξεχνάς μετά από πέντε δευτερόλεπτα.
Όλο αυτό το ρεύμα, αν και δεν έχει μια συγκεκριμένη ταυτότητα, δίνει δύναμη στους ανεξάρτητους καλλιτέχνες και προσφέρει στη Τέχνη σε ποικιλία και πολυφωνία.
Πού μπορεί κανείς να βρει τις εκδόσεις τις Paspartout;
-Έχουμε ξεκινήσει ήδη να συνεργαζόμαστε με βιβλιοπωλεία σε Θεσσαλονίκη , Μυτιλήνη , Ηράκλειο, και Αθήνα, όπου ο καθένας μπορεί να προμηθευτεί τα zines της Paspartoutselfpublishing. Φυσικά μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας, και να τα προμηθευτεί απευθείας από εμάς.
Επόμενα σχέδια;
Αυτόν τον καιρό ετοιμάζω δύο εκθέσεις. Μία με τριάντα χαρακτικά που θα γίνει στην Πινακοθήκη της Μυτιλήνης, και μία με κολλάζ.
Επίσης, δουλεύω δύο νέα zine. Το ένα με τον Μαράκη, και το άλλο προσωπικό δικό μου. Και είναι πια καιρός να περάσει κ η "Πίεση Καμπίνας" στους δρόμους..
Ποιες άλλες ελληνικές αυτοεκδόσεις παρακολουθείς;
Μερικές από τις δουλειές που παρακολούθησα τελευταία είναι:
RE: EMERGE (originalreplicaandYperYper) , Optimus (bolopaper) γαμώ τις εκδόσεις , illusionsSoφα(n)ky , Πέτρα ψαλίδι μολύβι χαρτί (Σοφία Παπαδοπούλου, Βαγγέλης Κουτσούρης) , mouμπλε μumbλε , Scrift/psychinc. , Bebabebomagazine , βραχνορέντιους και το distress Book του Μιχάλη Θεοδώρου.
σχόλια