Ξενία Βόλου, Ι

Facebook Twitter
0

Ξενία Βόλου, Ι

 Μιλώ στα Όρια της Σιωπής

Ο Οδυσσέας Γεωργίου, από τις πρώτες μέρες της Μεταπολίτευσης κάπνιζε και ονειρευόταν να ζήσει άνευ ορίων άνευ όρων όπως έλεγε ένας ποιητής, να πραγματώσει το ρηθέν, από έναν άλλο ποιητή, η ζωή δεν έχει πώμα, και να παραμείνει, σύμφωνα με έναν τρίτο ποιητή, εν πλήρει συγχύσει αθώος.

 

Και ήξερε, και ρώταγε.

 

Αργότερα, ως γνωστόν, έπεσε πάνω στον Έγελο, πάνω στον Hegel έπεσε, και καρατομήθηκαν μεμιάς, ή μάλλον όχι, όχι, όχι, όχι μεμιάς αλλά σιγά-σιγά στην αρχή και μετά απότομα, τα όνειρα γονέων και κηδεμόνων για μια φυσιολογική, ως είθισται να λέμε, ζωή και σταδιοδρομία (ή καλύτερα να πούμε: σταδιοδρομία και ζωή;)

 

Στο Ξενία Βόλου, πλάι στη θάλασσα του χίλια εννιακόσια εβδομήντα πέντε και άλλων ετών, δύο τριών ετών ακόμα, κάτω από τον προστατευτικό ουρανό της ανήσυχης αλλά ασφαλούς όσο να ’ναι εφηβείας, ο Οδυσσέας Γεωργίου, και καμιά δεκαριά έφηβοι φίλοι, «τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα», αγόρια και κορίτσια, ερωτεύονταν τη ζωή, την ποίηση, το μέλλον, τις προσδοκίες, τις φιλοδοξίες, τα άφιλτρα τσιγάρα, το πρώιμο ουίσκι, τα βιβλία που είναι «το τσεκούρι που σπάζει την παγωμένη θάλασσα μέσα μας», τους Genesis, τους Doors, τους Kinks, τον Σαββόπουλο ξανά και ξανά, τον κινηματογράφο.

 

Ο Οδυσσέας Γεωργίου βρήκε, εκεί, στο Ξενία, ένα δακτυλογραφημένο κάτι που τότε δεν ήξερε τι είναι. Έμελλε να κυλήσουν «έτη στον πάγο, έτη πολλά», όπως έγραψε προμελετημένα ο Γιάννης Τζώρτζης, ο ποιητής που μας έδωσε το Κέρασμα του Απογεύματος και τον Ύπνο του Κυνηγού, ναι, να κυλήσουν χρόνια και ζαμάνια, ώσπου να λάμψει το πλήρες νόημα του ποιήματος που βρήκε τυχαία ο Οδυσσέας Γεωργίου ένα βράδυ του χίλια εννιακόσια εβδομήντα πέντε στο Ξενία του Βόλου:

Resignation.                     

Auch ich war in Arkadien geboren,
   Auch mir hat die Natur
An meiner Wiege Freude zugeschworen;
Auch ich war in Arkadien geboren,
   Doch Tränen gab der kurze Lenz mir nur.
 
Des Lebens Mai blüht einmal und nicht wieder;
   Mir hat er abgeblüht.
Der stille Gott - o weinet, meine Brüder -
Der stille Gott taucht meine Fackel nieder,
   Und die Erscheinung flieht.
 
Da steh ich schon auf deiner finstern Brücke,
   Furchtbare Ewigkeit.
Empfange meinen Vollmachtbrief zum Glücke!
Ich bring ihn unerbrochen dir zurücke,
   Ich weiß nichts von Glückseligkeit.
 
Vor deinem Thron erheb ich meine Klage,
   Verhüllte Richterin.
Auf jenem Stern ging eine frohe Sage,
Du thronest hier mit des Gerichtes Wage
   Und nennest dich Vergelterin.
 
Hier, spricht man, warten Schrecken auf den Bösen
   Und Freuden auf den Redlichen.
Des Herzens Krümmen werdest du entblößen,
Der Vorsicht
Rätsel werdest du mir lösen
   Und Rechnung halten mit dem Leidenden.
 
Hier öffne sich die Heimat dem Verbannten,
   Hier endige des Dulders Dornenbahn.
Ein Götterkind, das sie mir Wahrheit nannten,
Die Meisten flohen, Wenige nur kannten,
   Hielt meines Lebens raschen Zügel an.
 
»Ich zahle dir in einem andern Leben,
   Gib deine Jugend mir!
Nichts kann ich dir als diese Weisung geben.« -
Ich nahm die Weisung auf das andre Leben,
   Und meiner Jugend Freuden gab ich ihr.
 
»Gib mir das Weib, so teuer deinem Herzen,
   Gib deine Laura mir!
Jenseits der Gräber wuchern deine Schmerzen.« -
Ich riß sie blutend aus dem wunden Herzen
   Und weinte laut und gab sie ihr.
 
»Die Schuldverschreibung lautet an die Toten,«
   Hohnlächelte die Welt;
»Die Lügnerin, gedungen von Despoten,
Hat für die Wahrheit Schatten dir geboten,
   Du bist nicht mehr, wenn dieser Schein verfällt.«
 
Frech witzelte das Schlangenheer der Spötter:
   »Vor einem Wahn, den nur Verjährung weiht,
Erzitterst du? Was sollen deine Götter,
Des kranken Weltplans schlau erdachte Retter,
   Die Menschenwitz des Menschen Notdurft leiht?
 
Was heißt die Zukunft, die uns Gräber decken,
   Die Ewigkeit, mit der du eitel prangst?
Ehrwürdig nur, weil Hüllen sie verstecken,
Der Riesenschatten unsrer eignen Schrecken
   Im hohlen Spiegel der Gewissensangst.
 
Ein Lügenbild lebendiger Gestalten,
   Die Mumie der Zeit,
Vom Balsamgeist der Hoffnung in den kalten
Behausungen des Grabes hingehalten,
   Das nennt dein Fieberwahn Unsterblichkeit?
 
Für Hoffnungen - Verwesung straft sie Lügen -
   Gabst du gewisse Güter hin?
Sechstausend Jahre hat der Tod geschwiegen,
Kam je ein Leichnam aus der Gruft gestiegen,
   Der Meldung tat von der Vergelterin?« -
 
Ich sah die Zeit nach deinen Uhren fliegen,
   Die blühende Natur
Blieb hinter ihr, ein welker Leichnam, liegen,
Kein Toter kam aus seiner Gruft gestiegen,
   Und fest vertraut ich auf den Götterschwur.
 
All meine Freuden hab ich dir geschlachtet,
   Jetzt werf ich mich vor deinen Richterthron.
Der Menge Spott hab ich beherzt verachtet,
Nur deine Güte hab ich groß geachtet,
   Vergelterin, ich fordre meinen Lohn.
 
»Mit gleicher Liebe lieb ich meine Kinder!«
   Rief unsichtbar ein Genius.
»Zwei Blumen,« rief er, »hört es, Menschenkinder,
Zwei Blumen blühen für den weisen Finder,
   Sie heißen Hoffnung und Genuß.
 
Wer dieser Blumen eine brach, begehre
   Die andre Schwester nicht.
Genieße, wer nicht glauben kann. Die Lehre
Ist ewig, wie die Welt. Wer glauben kann, entbehre!
   Die Weltgeschichte ist das Weltgericht.
 
Du hast gehofft, dein Lohn ist abgetragen,
   Dein Glaube war dein zugewognes Glück.
Du konntest deine Weisen fragen,
Was man von der Minute ausgeschlagen,
   Gibt keine Ewigkeit zurück.«
 

Συνεχίζεται. Αύριο: Ξενία Βόλου, ΙΙ

 

Αρχείο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ