Photo by Frederic Malle
Θα μπορούσε να πει κανείς πως όταν πρωτοείδαμε την κυρία Τεπενδρή στα 90s ακούσαμε και ένα "καμπανάκι". Η κυρία Τεπενδρή επιστρέφει στην Αθήνα σήμερα, πρόκειται για ένα σχόλιο επί των ημερών;
Ντάρλινγκ ακούω αυτό το καμπανάκι τα τελευταία 40 χρόνια..Η αλήθεια είναι πως για την επιστροφή της Κυρίας Τεπενδρή στην Αθήνα ευθύνεται η Ρεβέκκα Καμχή, η οποία μόλις παρακολούθησε το "Tependris Rising" τον περασμένο Ιούλιο μου ζήτησε να κάνουμε μία έκθεση με τα σχέδια της ταινίας. Δε θα έλεγα πως πρόκειται για ένα σχόλιο επί της τραγικής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα σήμερα, παρά για μια αισιόδοξη νότα.. μια chic παρουσία στο Μεταξουργείο ίσως;
Tependris Rising
Η κυρία Τεπενδρή κινείται. Εγώ θα έλεγα πως κάτι τέτοιο ίσως είναι ένα φυσικό επακόλουθο της δουλειάς σου. Συμφωνείς, και αν ναι, ποια είναι τα σχέδια για το μέλλον;
Μου είχε ζητηθεί πολλές φορές στο παρελθόν να γίνει ένα animation με την Κυρία Τεπενδρή, αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ. Οφείλω να ομολογήσω πως από τη στιγμή που είδα το πρώτο κλιπ ανταποκρίθηκα άμεσα σε αυτό, το αγάπησα, ήθελα και άλλο. Νομίζω πως το ατού της είναι το αιγυπτιακού στιλ «φλατ» προφίλ της που μπορεί να γίνει πολύ εύκολα κινούμενο σχέδιο. Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον της Κυρίας Τεπενδρή, γίνονται διάφορες συζητήσεις γι αυτό. Άλλωστε η ταινία τελειώνει με ένα "to be continued", ελπίζοντας σε μία συνέχεια. Πάντοτε εύχομαι πως η Κυρία Τεπενδρή θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από μένα, συνεχιζόμενη από άλλους...
Konstantin Kakanias, NINETEEN (WEAK ME__), 2012, gouache on paper, 49,5x70cm
Γιατί η κυρία Τεπενδρή έχει μεγάλη μύτη;
Γιατί εγώ γεννήθηκα ομοφυλόφιλος και με καστανά μάτια;
Konstantin Kakanias, THIRTY EIGHT, (FASHION VIEWERS), 2012, gouache on paper, 50X66cm
Είσαι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σύγχρονους δημιουργούς. Θα ήθελα να μου μιλήσεις για τις αναφορές και τις επιρροές σου σαν καλλιτέχνης.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Οι αναφορές στη δουλειά μου είναι τόσες πολλές που θα χρειαζόντουσαν πολλές σελίδες για να τις απαριθμήσω. Αγαπώ την άνευ ορίων ελευθερία που εμπεριέχεται στην σύγχρονη τέχνη, το γεγονός ότι οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη. Αγαπώ την υπέροχη αίσθηση χιούμορ του Γκόγια, ο οποίος ενώ έκανε τα πορτραίτα της βασιλικής οικογένειας της Ισπανίας και των ευγενών της εποχής, τους σατίριζε αποθεώνοντας τους. Λατρεύω τα τρομερά όραματα των Erich Von Stroheim , Kenneth Anger , James Ensor , Felicien Rops, όπως επίσης και την ελαφρότητα του Constantin Guys και του Christian Berard. Ζω για το rococo αλλά βαθιά μέσα μου θεωρώ ανεκτίμητη την αξία της πρώιμης Βυζαντινής τέχνης. Επηρεάζομαι πολύ εύκολα από το οτιδήποτε -αυτό είναι και ένα μειονέκτημα του χαρακτήρα μου- αλλά μιας και δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, προσπαθώ να το μετατρέψω σε κάτι θετικό.
Konstantin Kakanias, FOURTEEN (FILTHY SUN), 2012, gouache on paper, 56x76cm
Παρότι μένεις πολλά χρόνια στο Λος Άντζελες, εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω για μια άλλη πόλη που ξέρω πως έχεις μια ιδιαίτερη σχέση, το Παρίσι. Πότε πρωτοπήγες εκεί και πόσο συχνά το επισκέπτεσαι;
Τα τελευταία δέκα χρόνια πίστευα πως είχα αφήσει την καρδιά μου σε κάποιον κάδο σκουπιδιών της Hollywood boulevard, αλλά τελευταία όπως φαίνεται την πήρα από εκεί και την έστειλα ξανά στο Παρίσι. Πήγα για πρώτη φορά στο Παρίσι όταν ήμουν οχτώ χρονών, και μόλις είδα την opera de Paris ήξερα πως έπρεπε να μετακομίσω εκεί..(πολιτισμικό σοκ !!!!) Το Παρίσι είναι και θα είναι το πραγματικό μου σπίτι. Όποτε ταξιδεύω στην Ευρώπη πετάω πάντα μέσω Παρισιού ώστε σε περίπτωση που συμβεί κάτι να είμαι τουλάχιστον εκεί.
Konstantin Kakanias, THIRTY NINE (ANNA WINTOUR GLASSES, 2012, gouache on paper, 50X66cm
Ο φασισμός επιστρέφει στην Ελλάδα, οι Γερμανοί ξανάρχονται και η Αλίκη στο ναυτικό.. παρακολουθείς καθόλου τα τεκταινόμενα στην ελληνική επικράτεια;
Ναι παρακολουθώ τις φρικαλεότητες στην Ελλάδα και μου προκαλούν θυμό και αποστροφή. Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα αυτά συμβαίνουν στα αλήθεια και με κάνουν να ντρέπομαι. Πιστεύω πως αυτοί οι παλαιολιθικοί άνθρωποι (διστάζω ακόμα και να τους κατονομάσω για να μην μολυνθεί ο υπολογιστής μου) θα έπρεπε να είναι παράνομοι. Είμαι κάθετα ενάντιος στην βία και σε οποιουδήποτε είδους φυλετικού διαχωρισμού. Δεν πιστεύω στα έθνη τα σύνορα και τις οργανωμένες θρησκείες. Πιστεύω στα ουράνια τόξα, στις πεταλούδες και τον πολιτισμό. Είμαι ειρηνιστής.
Konstantin Kakanias, FOUR (DEFROST), 2012, gouache on paper, 65x99cm
Πώς περνάνε οι μέρες σου στην Αθήνα; Είδες καμία έκθεση ή τίποτα άλλο ενδιαφέρον;
Δεν έκατσα πολύ στην Αθήνα, αλλά αυτές τις λίγες ώρες που ήμουν εκεί είδα το υπέροχο show των Liz Deschenes and Charlotte Posenenske στην γκαλερί Melas-Papadopoulos, θαυμάσιο. Επίσης είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το νέο μουσείο του Χατζηκυριάκου Γκίκα, λάτρεψα το εργαστήριο του.
Konstantin Kakanias, TWENTY FOUR (CITY), 2012, gouache on paper, 56X76cm
H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου.
Οι φωτογραφίες των έργων είναι του Αντωνάκη Χριστοδούλου.
σχόλια