15 λόγοι για τους οποίους το «Κορίτσι στην πόλη» παραμένει η αγαπημένη μου στήλη , για ακόμα μια χρονιά

(Χρόνια πολλά Lifo)

1

Ένας παραπλανητικός τίτλος για το μπαρούτι περιεχόμενο

2

Βλέπει την Αθήνα με  παιδικά μάτια (κορίτσι όχι γυναίκα) αλλά την ίδια στιγμή , τα μάτια αυτά γυρίζουν ανάποδα. Και το παιδί δαγκώνει

3

Όταν δαγκώνει το παιδί είναι ακόμα καλύτερο

4

Ένα υπόγειο προσωπικό χιούμορ που δεν μπορεί κανείς να το μιμηθεί είναι η κινητήριος δύναμη της στήλης

5

Την ίδια στιγμή έχει την μαγκιά να γράψει χωρίς να στηρίζεται σε αυτό όταν η πραγματικότητα δεν το σηκώνει καθόλου .Ένα τελευταίο  παράδειγμα :Tο κείμενο για την Ευριπίδου .

6

Το ότι ο αναγνώστης δεν ξέρει τι να περιμένει είναι το καλύτερο απ όλα.

7

Αυτό που οι περισσότεροι  προσπερνάμε στην πόλη  είναι το αγαπημένο  υλικό της στήλης.

8

Πολλές φορές μοιράζεται   πράγματα με τους αναγνώστες κάνοντας τους να αισθάνονται λαθραναγνώστες του προσωπικού της ημερολόγιου .Ο παππούς της , μια ατάκα του αγοριού της ,αφραγκιές , οι απόπειρες να φτιάξει κουλουράκια με την μάνα της .

9

Την ίδια στιγμή μπαίνει ένα αόρατο «ως εδώ».Έτσι η στήλη δεν ξεχειλώνει σε προσωπικές αναφορές .Το φως ξαναπέφτει στην πόλη και στους ήρωες της που έχουν το πρώτο ρόλο

10

Είναι η στήλη που διαβάζω πρώτη στην lifo.Πάντα λέω στον εαυτό μου κάθε Τετάρτη απόγευμα «Διάβασε κάτι άλλο στο μετρό και άστο για το σπίτι .Θα γελάς μόνος σου μέσα στον κόσμο»και σχεδόν πάντα αυτό συμβαίνει. Γελώ μόνος μου μέσα στο μετρό κάθε Τετάρτη

11

Με το κομμάτι του τελευταίου τεύχους ακόμα γελάω. Με αυτό το χοντρό παιδί που η ηρωίδα κρατά απ το χέρι και το Metal Hammer του 1996.

12

Συνηγορείς υπέρ της .Δεν θέλει να μιλήσει .Την προκάλεσαν. Δεν φταίει αυτή (η σκηνή στο ταξί με τον πενηντάχρονο που ζει με την μάνα του)

13

Όταν στρέφει το ενδιαφέρον της στη συμπεριφορά των γυναικών ακόμα και όσοι έχουν εκνευριστεί με τις συχνές αναφορές στις αντρικές γουρουνιές , χειροκροτούν (η σκηνή στο λοφτ όπου μια γυναικοπαρέα σχολιάζει ένα τύπο που καθαρίζει στο απέναντι διαμέρισμα )

14

Έχω γράψει δυο φορές την λέξη «σκηνή».Αισθάνομαι ότι παρακολουθώ φιλμάκια , μικρού μήκους κάθε εβδομάδα στο χαρτί της Lifo

15

Χωρίς τους φίλους , θα ήταν δύσκολο να βγει κάθε εβδομάδα η στήλη. Πόσο μάλλον η ίδια η ζωή …