(Κείμενα με θέμα την δεκαετία του ενενήντα)
Η φωνή του Γιάννη Νένε
Χρόνος :Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ενενήντα
Κlik fm :
Εντάξει είχε πολλές φωνές «νιαουρίσματα» , χαζά διαφημιστικά σποτάκια και δήθεν μοντέρνες σύντομες ειδήσεις .Μπορεί να μην έφερε τα πάνω κάτω , αλλά το ραδιόφωνο για λίγο έμοιαζε να βουτά στην γλύκα παλιών δεκαετιών.
Οι ακροατές είχαν τον αγαπημένο τους παραγωγό , τα τηλέφωνα έσπαγαν όταν έπαιζε ένα καινούριο κομμάτι , το ίντερνετ ήταν σχεδόν άγνωστη λέξη .
8-10 μ.μ :
Αισθανόμουν τυχερός που έμενα κοντά στην Αθήνα και το Klik ακουγόταν καμπάνα. Το επαρχιακό ραδιόφωνο ήταν γεμάτο Τσουκαλορακιντζήδες (σ.σ τύποι με μαλλιά μπούκλες κολλημένοι με την δεκαετία του ογδόντα χωρίς να έχουν διάθεση να ακούσουν κάτι άλλο) και ήμουν σχεδόν σε απόγνωση κάθε φορά που το άνοιγα.
Κάθε μέρα 8-10 περίμενα να αρχίσει η ταινία. Γράφω ταινία και όχι εκπομπή γιατί ο Νένες μου έδινε την εντύπωση ότι σκηνοθετούσε όλο αυτό
Δεν ήταν μόνο η μουσική. Ήσουν σίγουρος ότι δεν θα άκουγες από αυτόν κάτι τετριμμένο για τον καιρό ή την κίνηση στην Αθήνα .Κάθε βράδυ διαφορετικό σενάριο. Εσύ δεν είχες παρά να ακολουθήσεις
Αυτοσαρκασμός:Ο ακροατής Θανάσης ήταν η μασκότ της εκπομπής όταν είχε ποδοσφαιρικό αγώνα ή αγώνα μπάσκετ το δίωρο 8-10.Ο Νένες ευχαριστούσε «τον ακροατή Θανάση που έμεινε αυτές τις δυο ώρες μαζί μας»
Αύγουστος :Θυμάμαι μια αυγουστιάτικη νύχτα με καύσωνα. Τα ραδιόφωνα παραμιλούσαν για την ζέστη , έδιναν οδηγίες για τους ηλικιωμένους και όλοι περίμεναν την πτώση του υδράργυρου για να σωθούν.
Βγαίνει ο Νένες και λέει «Κάνει τόση ζέστη στην Αθήνα στο L.A όμως οι ράπερς πέφτουν σαν τις μύγες».Μου φάνηκε απίστευτη ατάκα. Η σύνδεση της αθηναικής ζέστης με την δολοφονία ενός ράπερ στο L.A.
Στρατός :
Όταν για ένα μήνα ήμουν σε ένα αθηναικό στρατόπεδο χαιρόμουν όταν είχα το 8-10 σκοπιά γιατί φυσικά τον άκουγα με τα ακουστικά κάτω από το κράνος(σ.σ βέβαια αυτό σήμαινε ότι είχα και το βραδινό 2-4 αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Μια φορά τον είχα πάρει τηλέφωνο μέσα από το στρατόπεδο .
Είχε αφιερώσει ένα κομμάτι για μια Ροζ Κάντιλακ με την ευχή «να αποδράσουν με αυτή ,έστω νοερά όλα τα παιδιά που μας ακούν απ τα στρατόπεδα αυτό το βράδυ Παρασκευής». Νομίζω ότι οι ακροατές αυτό που εκτιμούν περισσότερο σε ένα παραγωγό δεν είναι μόνο οι μουσικές γνώσεις (αν και αυτές είναι σημαντικές) όσο την ικανότητα του να αυτοσχεδιάζει. Αυτό είναι που λείπει από το ραδιόφωνο σήμερα. Ο αυτοσχεδιασμός από την πλευρά του παραγωγού .Όμως για να γίνει αυτό χρειάζεται ελευθερία οπότε πάμε σε άλλα θέματα .
Τα μουσικά αφιερώματα :
Ήταν υπέροχα . Οι γνώσεις του σε συνδυασμό με την αγάπη του για την μουσική και τον κινηματογράφο έκαναν αυτά τα αφιερώματα συλλεκτικά. Τι κρίμα που δεν ηχογράφησα καμία εκπομπή….
Μετά το Κλικ :
Εξαφανίστηκε από το ραδιόφωνο. Δεν εξαργύρωσε την επιτυχία του με εκπομπή στην τηλεόραση (σ.σ όπως τόσοι και τόσοι από το σινάφι του).Ούτε με εμφανίσεις σε μαγαζιά. Από πέρσι είναι στο ραδιόφωνο του City . Αρθρογραφεί στην Athens Voice .Η στήλη του ονομάζεται Πανικοβαλ των 500 .
Στο ραδιόφωνο δεν τον έχω ακούσει ακόμα
Υ.Γ
Το blog του είναι εδώ
σχόλια