Φανταστικά γράμματα 2 #

Αποστολέας :Το μυαλό σου

Παραλήπτης :Χριστόφορος Παπακαλιάτης

Γεια

Κανονικά έπρεπε να σου στείλω ένα φαξ , με ψυχρές κοφτές προτάσεις .Να σου ανακοινώνω ότι δεν θέλω  άλλο την φετινή πίεση , ότι θέλω να ξεκουραστώ , ότι με ένα μυαλό χειμώνα ,άνοιξη , καλοκαίρι, φθινόπωρο  πόσα να αντέξω ;Αλλά δεν έχω φτάσει στο σημείο να μιλώ για τον εαυτό μου σε τρίτο πρόσωπο .Προτίμησα το γράμμα , γιατί στην πραγματικότητα είσαι καλός ,  ευαίσθητος και θα με καταλάβεις .Δεν με μπερδεύεις εμένα με το αυτοκαταστροφικό στυλ και τα γένια τριών ημερών. Αυτά είναι για να πέφτουν οι τύπισσες σαν τις μύγες .Άσε…

 Ο λόγος, λοιπόν , του γράμματός μου είναι ένας :Χρειάζομαι ένα διάλειμμα να ξεκουραστώ. Ήταν ένας δύσκολος χειμώνας για εμένα . Πίεσες τόσο πολύ το δημιουργικό μου κομμάτι , το ξεζούμισες .Όλα τα πήρες .Δεν άφησες τίποτα .Πέρασα πολλά .Εκεί που νόμιζα ότι σου έδινα την κατάλληλη ιδέα , εσύ την απέρριπτες .Εκεί που έλεγα «Το βρήκα!» εσύ μου κουνούσες το δάχτυλο και μου έδινες την εντολή «Ναι το βρήκες αλλά προσάρμοσε το λίγο στα ελληνικά δεδομένα».Και το έκανα. Και η επιτυχία ήρθε για ακόμα μια φορά .Όποιος πήγε απέναντι από το 4 τον τσάκισες .Πέρασες σαν οδοστρωτήρας πάνω από το λεπτοκαμωμένο σώμα της Καγιά .  Και όταν είπα «Άραξε λίγο να απολαύσεις την επιτυχία» τότε μια εφιαλτική σκέψη σου σφηνώθηκε «Τρανσέξουαλ».Δουλειά ;Η χειρότερη  Ωράριο  ;Ούτε μέσα στην κίνηση της Κηφισίας δεν με άφηνες να ξεκουραστώ .Έλεγα , λίγο ρε παιδί μου να σκεφτώ το κενό και τότε άκουγες ένα κομμάτι στο ραδιόφωνο και με ρωτούσες «Να βάλω Pixies στην σκηνή που βγαίνει η τρανσέξουαλ υγρή από το ντους ή να περάσω μια ροκ διασκευή του Like a virgin της Madonna να φανεί λίγο ειρωνικό ;»

Έτσι περνούσε ο καιρός .Και μπήκε η Άνοιξη. Και πέρασαν 48 ώρες χωρίς να σκεφτείς το 4. Είπα εντάξει , εδώ ήταν μεγάλε το έβαλε στο ρελαντί. Θα περάσει και το φινάλε του πρώτου κύκλου ,όλα μετά θα είναι όπως πριν.

Μέχρι που μια μέρα  του Απριλίου καθώς κοιτούσες την πισίνα , χωρίς να σκέφτεσαι το 4 πίνοντας ένα Μαρτίνι , φορώντας το λευκό σου πουκάμισο , ακούγοντας Cave (Μαλάκα έλεγα δεν το πιστεύω , πως γλίτωσα πάλι την υπερωρία!)καθισμένος αναπαυτικά στα μαξιλάρια που είχες αγοράσει απ το Μπαλί το 97(φυσάω από μνήμη έτσι ;) σου ήρθε η ιδέα : «Πρέπει να αλλάξω το φινάλε , δεν είναι αυτό που θέλω πραγματικά να δώσω στον κόσμο»

Γιατί Χριστόφορε μου το έκανες αυτό ;Δεν συμφωνήσαμε ότι θα πεθάνουν όλοι σε αεροπορικό ταξίδι για την Νέα Υόρκη και θα την γλιτώσεις μόνο εσύ γιατί εκτός από όμορφος είσαι και τυχερός ;(προσπαθούσες να στρώσεις το ζελέ στα μαλλιά και έχασες την πτήση. Καλό!)

Γιατί το αποκαλείς ρηχό ;γιατί το λες τετριμμένο ; γιατί σε έχουν πιάσει οι ανασφάλειες σου ;

Ηρέμησε σε παρακαλώ . Ένα διάλειμμα  , μόνο ένα διάλειμμα .Σε ικετεύω !

Ζητώ τον οίκτο σου

Για πάντα δικό σου

Το μυαλό σου 

Υ. Γ1

Εάν με πιέσεις στο δεύτερο κύκλο θα κατεβάσω ασφάλειες μόνο μου. Δεν είναι απειλή ,προειδοποίηση είναι

Υ.Γ2

Ονειρεύομαι το καλοκαίρι . Την στιγμή που θα κάτσεις με το μαγιό σου κάτω από ένα φοίνικα και θα σκέφτεσαι μόνο το κύμα. Θα ηρεμήσω και εγώ λίγο .Αλλά με εσένα τίποτα δεν είναι σίγουρο

Υ.Γ3

Μην με κατηγορείς για τους συχνούς πονοκεφάλους που έχεις τελευταία. Δεν φταίω εγώ. Δεν είναι ακόμα καιρός για κολύμπι στην πισίνα  και το ξέρεις .Κάθε χρόνο τα ίδια. Με το που μπαίνει ο Απρίλης στα Βόρεια προάστια  νομίζεις ότι είναι Ιούλιος σε ταράτσα του Μανχάταν .Γι αυτό σε γουστάρω ρε φίλε :Έχεις φαντασία!