Ένα είναι σίγουρο για την ανθρώπινη φύση: Όσο την παρακολουθείς, δεν πλήττεις ποτέ. Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τις αντιδράσεις των ανθρώπων, απέναντι στην πτώση του παλιού κόσμου. Απέναντι σε αυτά τα media που τροφοδότησαν τις υγρές φαντασιώσεις τους, τις ετικέτες που όταν έπεφταν πάνω τους έκαναν να πιστεύουν ότι είναι ενδιαφέροντες, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς με τις ναζιάρικες φωνούλες των παραγωγών που έθρεψαν τα σκυλάδικα όνειρα, τους εισαγωγείς ρούχων που έκαναν αποκριάτικα πάρτι Ιούλιο μήνα, τα κορίτσια των μεσημεριανών εκπομπών που πετάχτηκαν άρον-άρον στον πραγματικό κόσμο, γιατί «το κουτσομπολιό πια δεν πουλάει». Περίμενα να παραμείνουν αδιάφοροι απέναντι σε αυτές τις πτώσεις. Ότι θα έμεναν απασχολημένοι με την δική τους δύσκολη επιβίωση απ εδώ και πέρα. Ότι δεν θα χτυπούσαν τον χτυπημένο. Πόσα λίγα ξέρω για τους ανθρώπους.
Η κατσίκα του γείτονα, πάντα ήταν το πρόβλημα. Όταν δε ο γείτονας αποτελεί την φαντασίωση για την ιδανική ζωή που έχουμε ονειρευτεί, τότε η κατσίκα του είναι διπλό πρόβλημα. Και όταν ψοφήσει, η χαρά είναι διπλή. Και δεν έχει σημασία αν και η δική μας κατσίκα έχει ψοφήσει, το σπίτι μας έχει πάρει φωτιά και εγκαταλείπουμε τα πάντα τρέχοντας. Θα βρούμε τον χρόνο και την διάθεση για να σκεφτούμε το κακό που έπαθε ο διπλανός, με χαιρεκακία, απελευθερωμένοι απ τις τυπικότητες, «Αχ, τι έπαθε ο κακομοίρης», χωρίς μάσκα πια, γιατί όταν όλα γύρω σου καταρρέουν το τελευταίο που θα σκεφτείς είναι το πώς φαίνεσαι. Μέσα στην καταστροφή το φαίνεσθαι πάει περίπατο.
Ίσως όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, μπροστά σε αυτό που έρχεται. Μπορεί να είναι και ένα παραληρηματικό κείμενο, βράδυ Κυριακής, την χειρότερη ώρα της εβδομάδας, την ώρα που η πραγματικότητα σού κάθεται στο σβέρκο σαν βαριεστημένο ιγκουάνα. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή η στάση των ανθρώπων, τόσο στην ψηφιακή όσο και στην πραγματική ζωή, μου προκαλεί λύπη.
Περίμενες από ένα λαό, που επικαλείται τους αρχαίους προγόνους του με την πρώτη ευκαιρία, να έχει μάθει κάτι απ' από αυτούς. Είναι όμως όλοι στο Κολοσσαίο διψασμένοι για αίμα. Βρήκες ρωμαϊκή εκδίκηση, όπως κάποτε έβρισκες ρωμαϊκά όργια.
σχόλια