Η καταγραφή των γεγονότων έξω από το «Χυτήριο» από τον Μανώλη απόψε το βράδυ στο twitter, είναι ένας μικρός θρίαμβος τόσο για τον ίδιο όσο και για το ίδιο το μέσο. Ζει κάτι φρικτό και το μοιράζεται μαζί μας. Μας κάνει να σκεφτόμαστε όχι με αυτοσχεδιαστικά αποφθέγματα ή με μυστηριώδεις φωτογραφίες στο instagram αλλά με μια αυθεντική περιπέτεια χωρίς εισαγωγικά. Είναι η εξαίρεση μέσα στο γεμάτο κάθε βράδυ Timeline μας από απόψεις, απόψεις και απόψεις.
«Δηλαδή πρέπει να ζήσουμε όλα μια περιπέτεια για να τουιτάρουμε;» θα πει κάποιος. Φυσικά και όχι. Καλό όμως είναι να θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να γράφουμε ΚΑΘΕ βράδυ από τους καναπέδες σαν να ζούμε μια περιπέτεια, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι μας «άρπαξε» λίγο το φαγητό ή στραβοκοιμηθήκαμε το προηγούμενο βράδυ.
Τα μηνύματα του Μανώλη είναι ζωντανά και έχουν πραγματικό σασπένς. Την ίδια στιγμή φέρνει στην επιφάνεια τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Μας υπενθυμίζει ότι ζούμε σε μια χώρα που η Χρυσή Αυγή από απλή γρατσουνιά έχει εξελιχθεί σε τεράστια πληγή για τις ζωές μας. Επαναφέρει το θέμα της ανικανότητας της αστυνομίας να προστατέψει τους πολίτες της και τους στενούς δεσμούς της με την ακροδεξιά. Διαβάζοντας τα tweets (θα έπρεπε να) μας λούζει κρύος ιδρώτας για όλες αυτές τις ορδές των φανατισμένων Χριστιανών και παπάδων που σκίζουν αφίσες. Μακάρι να είχαμε μόνο το cult της κάθε Λουκά. Εδώ έχουμε αληθινό φαρμάκι από «τους εκπροσώπους του θεού στην γη».
Η ψηφιακή ενημέρωση έχει τεράστια δύναμη. Ο Μανώλης έδωσε ένα άριστο δείγμα αυτής της δύναμης απόψε το βράδυ. Να μην φοβάται. Είναι μικροί μπροστά του.
Υ. Γ
«Κατάλαβες λοιπόν ότι το twitter δεν είναι μόνο #not #win και #asemas;»
σχόλια