(Σκέψεις μπροστά στην τηλεόραση)
Εάν θες να καταγράψεις την κουλτούρα του δρόμου με αυθεντικό τρόπο ,πρέπει να γίνεις ένα με αυτή.
Εάν θες να σοκάρεις τους κοιμισμένους νοικοκυραίους πρέπει να σου έχει ανοίξει και καμιά μύτη στο δρόμο.
Εάν θες να πιστέψουμε ότι οι ήρωες σου πεινάνε ,παίρνουν ναρκωτικά ,είναι σε αδιέξοδο πρέπει αν όχι να έχεις περάσει ακριβώς από τις ίδιες καταστάσεις τουλάχιστον να γνωρίζεις κάποιον που τα έχει βιώσει πραγματικά όλα αυτά
Εάν θες να πιστέψουμε ότι έχεις γραμμένους θεατές και χορηγούς και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να μας σοκάρεις με «τον άγνωστο κόσμο που κινείται δίπλα μας» πρέπει πραγματικά να έχεις γραμμένους χορηγούς και θεατές .Αλλά αυτό συνεπάγεται χαμηλούς μισθούς για όλους.
Εάν θες να πιστέψουμε ότι στην Αθήνα του σήμερα η κουλτούρα του δρόμου είναι ζωντανή τότε μην «τραβάς» άλλα εντυπωσιακά πλάνα σε ταράτσες με τους ήρωες σου να βουλιάζουν σε καναπέδες με θέα την Ακρόπολη. Κάτι άλλο ;
Εάν ήσουν έξυπνος θα αντέγραφες το Larry Clark αλλά τότε δεν έχει prime time σε ιδιωτικό κανάλι άντε καμιά μεταμεσονύχτια προβολή στην ΕΤ1 όπως το «Σπιρτόκουτο».
Υ.Γ1
Στην Ελλάδα της δεκαετίας του ενενήντα πρωτογνωρίσαμε την αληθινή κουλτούρα του δρόμου από τις φωτογραφίες και τις ταινίες του αμερικανού σκηνοθέτη και φωτογράφου Larry Clark. Θυμάστε το θρυλικό εξώφυλλο στο 01;
To φετινό χειμώνα η ελληνική τηλεόραση κάτι έχει πάθει με το θέμα των παιδιών του δρόμου. Βρήκαν τρόπο να σοκάρουν τους νοικοκυραίους του prime time. Υπάρχει όμως κόσμος που πραγματικά γελάει με όλα αυτά.
Όχι επειδή ζει ή ζούσε στην κόψη του ξυραφιού και απλά άνοιξε την τηλεόραση , αλλά γιατί καταλαβαίνει την διαφορά ανάμεσα στο αληθινό και το ψεύτικο. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση κάνει μπάμ!
ΥΓ2
Ο 65χρονος σήμερα Larry Clark συνεχίζει ακάθεκτος να κινηματογραφεί τις κουλτούρες του δρόμου. Η δουλειά του επικεντρώνεται στις λεγόμενες περιθωριακές ομάδες. Το ασπρόμαυρο άλμπουμ του Tulsa θεωρείται κλασσικό. Η πιο γνωστή του ταινία το «Kids» σόκαρε στα μέσα τις δεκαετίας του ενενήντα το ευρωπαικό κοινό.
σχόλια