Μόνο ψωμί και έρωτα

Ψητό πάνω σε λαδόκολες /φύση /άνθρωποι τρώνε κρέας με τα χέρια/ χωρίς τους κανόνες «καλής συμπεριφοράς του Ζαμπούνη»/άλλα με τους κανόνες της καρδιάς/ μοιράζονται πραγματικά αυτό που έχουν/ ζευγάρια φιλιούνται σαν να έρχεται το τέλος του κόσμου/ παιδιά ελεύθερα ουρλιάζουν /είναι η κραυγή ελευθερίας /η φύση τα καλεί να γίνουν ένα /βαράνε πίσω τα όργανα /όλα με αφορμή «το πανηγύρι για κάποιο Άγιο»/άλλα στην πραγματικότητα όλα για την «φάση του πάρτυ» γίνονται/οι άνθρωποι γουστάρουν σαν τρελοί τα διονυσιακά γλέντια /θέλουν να γίνουν «γκόλ» με το τσάμπα κρασί/ θέλουν να τα βγάλουν όλα πάνω στο χορό και το τραγούδι

Είμαι σε ένα από αυτά τα τραπέζια /τρώω με τα χέρια και πίνω /είμαι ένα παιδί της φύσης ;/Δεν θα ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο/ πριν χρόνια είχα πει σε ένα φίλο μου «Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την εμμονή κάποιων ανθρώπων με τα παιδικά χρόνια και το χώμα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι θέλουν ντε και καλά τα παιδιά τους ,να μεγαλώσουν στην φύση ,να παίξουν με τις γατούλες. Νομίζουν ότι θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι ;Δηλαδή όσοι μεγάλωσαν σε πολυκατοικίες και έφαγαν γόνατα στο τσιμέντο έγιναν serial killers στα τριάντα τους ;» /ο φίλος μου με είχε κοιτάξει έκπληκτος χωρίς να μου δώσει απάντηση/ Νόμιζε ότι κάτι παίρνω γιατί ήταν και τα χρόνια του Ecstasy /Αλλά εγώ ήμουν καθαρός και σκεφτόμουν καθαρά.

Όπως και σε αυτό το γλέντι/ μπορεί λίγο παραπάνω κρασί να τρέχει στις φλέβες μου, αλλά αισθάνομαι καθαρός/ σχεδόν έχω αδειάσει από όλες τις αρνητικές σκέψεις /συναντώ γνωστούς από τα παλιά /είναι υπέροχο /δεν ρωτάνε τίποτα /ούτε πόσα βγάζω τώρα /ούτε αν «τραβιέμαι με καμία»/μόνο να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια και τίποτα άλλο/ κάποιος απ το τραπέζι μας , παντρεύεται σε λίγες μέρες και μας έχει «τσακίσει» στο κέρασμα /σκέφτομαι μια φράση απ το Οn the road του Κερουακ που ξαναδιαβάζω αυτές τις μέρες μετά από χρόνια /Μόνο ψωμί και έρωτα/είχε ισχυριστεί ο φίλος του Τζακ χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος/Να έχει κάτι να φάει και κάποια/ον να αγαπήσει/τίποτα άλλο /συμφωνώ /Τόσο απλά ,μόνο αυτά/ γιατί τα κάνουμε όλα σύνθετα ;/γιατί σαν τρελοί συγκρίνουμε αυτά που έχουμε με αυτά που έχει ο δίπλα ; γιατί βάζουμε αυτά τα «χρονικά όρια»;Μέχρι τα εικοσιπέντε πρέπει να έχω κάνει αυτό μέχρι τα σαράντα πρέπει να έχω κάνει το άλλο στα εξήντα πρέπει να έχω ολοκληρώσει το άλλο/Τι να ολοκληρώσεις άνθρωπε στα εξήντα ;/Στα εξήντα θα είμαστε όλοι μπροστά στο ταμείο απολογισμού με τις γενικές εξετάσεις στο χέρι

Μόνο ψωμί και έρωτα λοιπόν / είναι τόσο δύσκολο ;/και όμως είναι /όλοι /Αθηναίοι και επαρχιώτες σκλάβοι της δήθεν «κοινωνικής ανόδου»/όλοι σαν μικρά παιδιά που ζητούν μεγαλύτερο παιχνίδι από το παιχνίδι του  διπλανού τους /Πότε θα σταματήσει αυτό ;/Δεν μπορώ να σου δώσω καμία απάντηση /Αφού είμαι ένας από αυτούς!/ Παλεύω καθημερινά να αποφύγω τις συγκρίσεις /Είναι μάλλον στην ανθρώπινη φύση

 

Τα όργανα «βαράνε» όλο και περισσότερο/ ένας τοπικός άρχοντας προσπαθεί να βγάλει κάποιο λόγο για την «σημασία της ημέρας»/η φωνή του πνίγεται μέσα στο πάρτυ /τα ξύλινα λόγια σπάνε απ την δύναμη της μουσικής /κανείς δεν ακούει τίποτα/ ακούει μόνο την καρδιά του και το κάλεσμα της φύσης/ το καταλαβαίνει ακόμα και αυτός/ κατεβάζει τα χαρτιά και κλείνει το μικρόφωνο/ μέχρι και οι μπάτσοι φαίνονται συμπαθείς με τα κόκκινα απ το ποτό μάγουλα /όλοι εύθραυστοι /όλοι ένα