Μοτοκούζι

 (Κείμενα με αφορμή κομμάτια των Στέρεο Νόβα)

Έχεις αισθανθεί για μια στιγμή ότι θες   να τα τινάξεις όλα στον αέρα ; Πόσο κράτησε αυτή η στιγμή ; Μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολο να ανοίξεις την πόρτα και να εξαφανιστείς.

 Να κάψεις όλα τα παλιά κομμάτια σου και να φύγεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω . Πάντα ζήλευες αυτούς που μπορούσαν να χαθούν , όχι μέσα τους, κυριολεκτικά.

 Να εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης μόνοι ,χωρίς αναφορές ,χωρίς σχέδιο , χωρίς ευθύνες ,σε ένα καινούριο τόπο. 

Στην πραγματικότητα ζηλεύεις όλους αυτούς τους πεινασμένους μακρυμάλληδες μουσικούς που παίζουν για να βγάλουν το φαι της ημέρας. Δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αλλά ξέρουν ότι κάθε καινούρια μέρα δεν μοιάζει με την προηγούμενη. Είναι τελικά τόσο δύσκολο. Το άγνωστο είναι επικίνδυνο. Η ρουτίνα σου δίνει ασφάλεια. Νιώθεις να πνίγεσαι κάθε φορά που μια μέρα τελειώνει.  

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να χαθείς. Να εξαφανιστείς . Να πετάξεις τα βάρη .Να μην κουβαλάς τίποτα. Είναι τελικά τόσο δύσκολο γιατί παντού κουβαλάς τον ίδιο σου τον εαυτό.

 Υ.Γ 

«Μια μοτοκούζι διασχίζει τον μεγάλο δρόμο κρατάς την Πολαρόιντ σαν μοναδικό όπλο. Αν κλέβαμε το Βόλβο απ την άλλη άκρη του δρόμου θα φευγες μαζί μου μέχρι  το τέλος του κόσμου ;»