Closer του Mike Nichols
Ένα έργο το οποίο ξεκίνησε σαν θεατρικό και αργότερα έγινε ταινία. Μιλάει για την σχέση δύο ζευγαριών και παράλληλα για την ψυχοσύνθεση του καθενός από τα τέσσερα πρόσωπα ξεχωριστά, η οποία κάνει τις σχέσεις μεταξύ τους να λειτουργούν ή να διαλύονται. Μια μάλλον κυνική ματιά στις ερωτικές σχέσεις με εξαιρετικούς διαλόγους και one liners, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πολύ καλές ερμηνείες.
Dogville του Lars Von Trier
Μια ταινία γυρισμένη σχεδόν σε θεατρικό σκηνικό, σκιαγραφεί και κριτικάρει μερικές από τις σκληρότερες πλευρές της κοινωνίας και της ανθρώπινης φύσης. Η βία, ο σαδισμός και η ασχήμια μιας μικροκοινότητας ανθρώπων (η οποία θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε μικρότερη η μεγαλύτερη κοινότητα στον κόσμο) όσο προχωράει η ταινία ξεγυμνώνεται σταδιακά από οποιαδήποτε πρόφαση και ενοχλεί όλο και περισσότερο τον θεατή. Η δυναμική ανατροπή στο τέλος της ταινίας, εμένα προσωπικά με κάλυψε απόλυτα, με λύτρωσε και με έκανε να σκεφτώ.
Murder by Death του Robert Moore
Οι καλύτεροι ντετέκτιβ στον κόσμο καλούνται σε γεύμα για να προσπαθήσουν να εξιχνιάζουν έναν φόνο που δεν έχει ακόμα συμβεί. Μια παρωδία ταινιών μυστηρίου τύπου "Miss Marple" με ξεκαρδιστικούς διαλόγους και απανωτές ανατροπές. Μια από τις καλύτερες κωμωδίες που έχω δει.
Mirror Mask του Dave McKean
Ένα αλληγορικό παραμύθι από τον εικαστικό και εικονογράφο Dave McKean, στην οποία το περιβάλλον μοιάζει να είναι φτιαγμένο με λάδια η ακρυλικά και πολλοί χαρακτήρες μοιάζουν σαν να είναι γλυπτά ή αποτέλεσμα κολάζ. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε δύο πραγματικότητες, μια στον κόσμο μας και μια σε έναν φανταστικό που έχει δημιουργήσει το μυαλό της νεαρής πρωταγωνίστριας, η οποία είχε κουραστεί να ζει τη ζωή του ζογκλέρ στο τσίρκο των γονιών της όταν η μητέρα της αρρωσταίνει. Αισθητικά μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που έχω δει, με παράξενες μάσκες, πλάσματα αλλόκοτα και από τη μια τα μουντά χρώματα του Λονδίνου και από την άλλη έντονα καμμένα σχεδόν χρώματα του τσίρκου και του φανταστικού κόσμου.
Imagining Argentina του Christopher Hampton
Στην Αργεντινή επί δικτατορίας το '70 και το '80, 30.000 άνθρωποι "εξαφανίστηκαν". Η σύζυγος του πρωταγωνιστή εξαφανίζεται εξαιτίας ενός άρθρου που έγραψε στην τοπική εφημερίδα και οδηγείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αυτός την ψάχνει ενώ παράλληλα συνειδητοποιεί ότι έχει την ικανότητα να δει στα μάτια ανθρώπων που έχουν "χάσει" αγαπημένους τους τη μοίρα αυτών που αγαπάνε. Μια σκληρή ταινία που συνδιάζει με απρόσμενη επιτυχία τον ρεαλισμό της ωμής βίας και των βασανιστηρίων ενός δικτατορικού καθεστώτος με το στοιχείο του μεταφυσικού με τρόπο που τελικά δεν κλωτσάει καθόλου.
Πολύ καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές Έμμα Τόμσον και Αντόνια Μπαντέρας. H μητέρα τής Tόμσον, (η ηθοποιός Φιλίντα Λο), είπε ότι η σκηνή στην οποία σ' ένα πάγκο γεμάτο αίματα η Τόμσον βιάζεται από έναν στρατιώτη μπορούσε να λείπει, αλλά εκείνη επέμεινε ότι έπρεπε να μείνει για να γνωρίσουν και οι επόμενες γενεές τις απαγωγές, τα βασανιστήρια και την εγκατάλειψη των νεκρών σε χωματερές. Αν μη τι άλλο, πέρα από το ότι είναι μια ωραία ιστορία, θεωρώ πως για αυτό τον λόγο και μόνο, το ότι σου δίνει μια πολύ καλή αίσθηση του τι συμβαίνει σε δικτατορικά καθεστώτα, αξίζει να δει κανείς αυτή την ταινία.
Lady in the Water του M. Night Shyamalan
Ένα αστικό παραμύθι. Η πραγματικότητα των ενοίκων μιας παρακμιακής πολυκατοικίας μπλέκει με το φανταστικό στοιχείο που έχει την μορφή μιας νύμφης η οποία μένει στην πισίνα της πολυκατοικίας και των σκοτεινών πλασμάτων που την κυνηγούν.
Girl on the Bridge του Patrice Leconte
Μια νεαρή κοπέλα που ετοιμάζεται να δώσει τέλος στη ζωή της αλλάζει γνώμη όταν την προσεγγίζει ένας άντρας που βγάζει χρήματα πετώντας μαχαίρια σε show σε τσίρκο και της προτείνει να γίνει η παρτενέρ του στο νούμερο. Μια ρομαντική ταινία για ενήλικες, με έντονο το νουάρ στοιχείο και την ελαφρώς σουρεαλιστική ατμόσφαιρα του τσίρκου. Πρωτότυπο σενάριο, καλές ερμηνείες, υπέροχη φωτογραφία και εξαιρετική μουσική.
Love Actually του Richard Curtis
Ρομαντική κομεντί με παράλληλες ιστορίες που εκτυλίσσονται κατά την διάρκεια των Χριστουγεννάτικων εορτών. Εξαιρετικό καστ (εμφανίζονται από την Έμμα Τόμσον και τον Άλαν Ρίκμαν μέχρι τον Κόλιν Φέρθ και τον Μπίλι Νάιτ), πολύ καλό χιούμορ και παρόλο που πέφτει αναπόφευκτα σε μερικά κλισέ τέτοιων ταινιών, τα αναπαράγει αν μη τι άλλο με πρωτοτυπία. Overall μια πολύ ευχάριστη και αισιόδοξη ταινία, ειδικά αν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα και οι ταινίες με παράλληλες ιστορίες.
Chasing Amy του Kevin Smith
Μια κομεντί από έναν σκηνοθέτη ο οποίος προέρχεται από τον χώρο των κόμικς. Οι πρωταγωνιστές είναι σχεδιαστές κόμικ και ο ένας εκ των δύο ερωτεύεται μια συνάδελφο δημιουργό η οποία όμως είναι ομοφυλόφιλη. Στο προσκήνιο είναι η σχέση μεταξύ των δύο δημιουργών και φυσικά η σχέση μεταξύ του "ζευγαριού". Από κει και πέρα, comic conventions, geeky χιούμορ, ειρωνικοί και καυστικοί διάλογοι.
Sin City των Rodriguez, Miller, Tarantino
Η μεταφορά του κόμικ του Φράνκ Μίλλερ στον κινηματογράφο. Η καλύτερη και πιστότερη μεταφορά κόμικ που έχω δει ποτέ στην μεγάλη οθόνη. Εξαιρετικό έργο αισθητικά με παιχνίδι με το χρώμα και το ασπρόμαυρο, στυλιζαρισμένα πλάνα βγαλμένα από τα καρέ του κόμικ και πολύ καλό styling πάνω σε πολύ ταιριαστό καστ. Βαθειά ατμοσφαιρική νεό-νουάρ ταινία με ιδιαίτερα καλογυρισμένες σκηνές δράσης που σε ψυχαγωγεί είτε είσαι οπαδός του κόμικ είτε όχι.
*Το τελευταίο άλμπουμ της Αλεξίας Οθωναίου είναι το «Τσακισμένη Αυγή» απο τις εκδόσεις jemma. Πρόκειται για ένα 64σελιδο graphic novel το οποίο αφηγείται τις ζωές τεσσάρων ανθρώπων που ζουν στο Λονδίνο.
Το πρώτο της άλμπουμ ήταν το "Bleeding hearts" μια συνεργασία με τον Σπύρο Δερβενιώτη. Περισσότερα για την ίδια στο site της
σχόλια