Τα λόγια του έρωτα του Γκυ Ντε Μωπασάν
Από την Τζωρτζίνα Κώνστα
Σε αυτό το βιβλίο γράφονται μεγάλες αλήθειες για τη ζωή και τον έρωτα, για τους νόμους και το ένστικτο. Σκιαγραφεί τον άνθρωπο με τα πάθη του, τα καλά του και τις αδυναμίες του . Σε βάζει στον κόσμο του και ταυτίζεσαι.
Κάποια από τα διηγήματα θα μπορούσαν να γίνουν θεατρικά μονόπρακτα και κάποια άλλα ταινίες μικρού μήκους...και η τέχνη, επίσης, τι είναι? Έρωτας είναι..και μάλιστα ανεξάντλητος. Εδώ ταιριάζει απόλυτα ένα απόσπασμα από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
«......αν δεν καρυκεύαμε την ζωή με τον έρωτα, με όσο το δυνατόν περισσότερο έρωτα – όπως όταν ρίχνουμε ζάχαρη στα φάρμακα των παιδιών – κανείς δεν θα ήθελε να τη ζήσει έτσι όπως είναι». Αυτό τα λέει όλα.
«Διαβάστε Μωπασσάν! Μια σελίδα του θα σας δώσει περισσότερα απ' όλα τα πλούτη της γης! Σε κάθε σελίδα, ένας νέος ορίζοντας». (Α.Τσέχωφ)
The Man who was Thursday: A Nightmare του G.K Chesterton
Από τον Νάσο Μαντά
Το αγαπημένο βιβλίο μου είναι το ThemanwhowasThursday: ANightmare το οποίο γράφτηκε το 1908 από τον G.K Chesterton και περιγράφει μία μυστική ομάδα αναρχικών που ο απόλυτος σκοπός της είναι να 
καταστρέψει τον κόσμο.
‘Ενας αστυνομικός, όχι και τόσο φανατικός εραστής της ιδεολογίας της αναρχίας, στρατολογείται από την Σκότλαντ Γιάρντ για να μπεί κρυφά στα ενδότερα της οργάνωσης με σκοπό να ανέβει στα υψηλότερα κλιμάκια του Συμβουλίου.
Οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων είναι απολαυστικότατοι και οι απανωτές ανατροπές κάνουν τον αναγνώστη να αφήσει κάτω το βιβλίο μόνο σε περίπτωση θεομηνίας. Γιατί κάποιος να το διαβάσει; Μα πως μπορείς να αμελήσεις ένα βιβλίο που περιέχει την φράση : «Shall I tell you the secret of the whole world?»;
«Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων» του GabrielGarciaMarquez
Από την Κλεοπάτρα Γκατζάνη
Ένα ταξίδι μέχρι τις ακτές της Καραϊβικής, στην Καρταχένα των δυτικών Ινδιών, γύρω στα τέλη του 17ου αιώνα είναι κάτι που κατάφερα να κάνω διαβάζοντας το "Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων" του Gabriel Garcia Marquez. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, a priori καταδικασμένης από τις κοινωνικές συνθήκες τής
εποχής, η οποία μπερδεύεται τόσο έντεχνα με τα διαβολικά στοιχεία των προλήψεων, των δεισιδαιμονιών, των θρησκοληψιών, των μαγγανειών και εξορκισμών.
Με τις τόσο εύστοχες περιγραφές του, ο Marquez μέσα από μια φανταστική ιστορία σε ωθεί να ακολουθήσεις ένα οδοιπορικό στην ιστορία του 17ου αιώνα, την περίοδο των αποικιοκρατιών και του δουλεμπορίου, περνώντας μέσα από βασιλικούς φοίνικες, αμαξάδες, παλάτια και μοναστήρια. Είναι η γλώσσα του μαγικού ρεαλισμού που με αιχμαλώτισε και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το συναίσθημα που σου προκαλεί ένα βιβλίο ότι κάτι "απ'αλλού φερμένο" σε περιμένει στο σπίτι για να χαθείς μέσα του, μόνο χάρισμα μπορεί να είναι για έναν συγγραφέα.
«Ο Ξένος» του Αλμπέρ Καμύ
Από την Αθηνά Ζώτου
Ένα μυθιστόρημα για το παράλογο και τις εκφάνσεις του στην ανθρώπινη ζωή αλλά και την ανάγκη της αλήθειας. Κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο Μερσώ, ένας άνθρωπος που δεν έχει αυταπάτες γύρω από ιδανικά και αξίες, συμπεριφέρεται όπως αν η ζωή δεν είχε κανένα νόημα. Δεν κλαίει στη κηδεία της μητέρας του αντιθέτως αισθάνεται ταλαιπωρημένος από το ταξίδι, παραδέχεται τον έρωτα του για τη Μαρί αλλά αρνείται να συμμετέχει ενεργά στη ζωή της. Δεν προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στη δίκη ενώ 
παρακολουθεί με απάθεια την εξέλιξη της. Παράλληλα όμως, είναι ένας άνθρωπος που περιγράφει με τα ζωηρότερα χρώματα τη μυρωδιά της θάλασσας, την αίσθηση του αέρα στο πρόσωπο του, τις ηλιαχτίδες του ήλιου που τον τύφλωσαν οδηγώντας τον να πυροβολήσει τρείς φορές σε ένα ανθρώπινο σώμα. Αυτό που μου μένει κάθε φορά που διαβάζω το βιβλίο είναι μια αναίτια αισιοδοξία, στο “Ξένο” διαβάζω πως η συνείδηση του φθαρτού και ο συμβιβασμός σε αυτό δεν είναι παρά η μέγιστη απελευθέρωση, αυτό διαφαίνεται και στις τελευατίες προτάσεις του έργου “Τόσο κοντά στο θάνατο, η μητέρα έπρεπε να αισθάνεται ελευθερωμένη κι έτοιμη να ξαναζήσει το καθετί. Κανείς, κανείς δεν είχε το δικαίωμα να κλάψει πάνω σ’ εκείνη. Το ίδιο κι εγώ αισθανόμουν έτοιμος να ξαναζήσω το καθετί. ……Για να ολοκληρωθεί το καθετί, για να αισθάνομαι λιγότερο μόνος, μου έμενε να ευχηθώ να είναι πολλοί θεατές την ημέρα που θα με εκτελούσαν, και που να με υποδέχονται με κραυγές μίσους”
Από τον Γιάννη Κοντογιάννη
Το να διαλέξει κανείς αγαπημένο βιβλίο είναι σαν να διαλέγει αγαπημένο φαγητό, τραγούδι, μουσικό συγκρότημα, μπαράκι κλπ… είναι δηλαδή πρακτικά αδύνατο αν έχεις περάσει τα 12 χρόνια ζωής. Εκεί έξω υπάρχει τέτοια ποικιλία τρόπων γραφής, εικόνων, συναισθημάτων και ιστοριών που είναι αδύνατο να είναι κανείς αναγνωστικά μονογαμικός. Στο θέμα μας, πάντως, μεγαλώνοντας με τα βιβλία του Βερν και της Πηνελόπης Δέλτα σίγουρα σου αφήνει μια πετριά, σου φυτεύει μια παιδικότητα, η οποία αρνείται να φύγει ακόμα στην τέταρτη δεκαετία ζωής.
Όταν μάλιστα, ακολουθεί η επαφή με το αξεπέραστο έργο του Τόλκιν, δένει το γλυκό. Από εκεί και πέρα, η ατμόσφαιρα του «100 χρόνια μοναξιάς» και η αίσθηση του κενού και της μοναξιάς που ένιωσα όταν το τελείωσα θα με ακολουθεί, πιστεύω, για πάντα. Τα «Η ζωή είναι αλλού», «Αθανασία» και «Βραδύτητα» του Κούντερα, έχουν καθορίσει αποφασιστικά την οπτική μου για τον κόσμο και το «Με λένε κόκκινο» του Παμούκ έχει διαλύσει διαφόρων ειδών στερεότυπα, που κληρονομεί κανείς σε τούτο τον τόπο. Από την άλλη, οι τίτλοι που δεν μνημονεύονται εδώ, μάλλον έχουν κάνει τη δουλειά τους στα κρυφά και φυσικά υπάρχουν άπειρα βιβλία ακόμα οπότε το ταξίδι συνεχίζεται!
Πέδρο Παράμο του Χουάν Ρούλφο
Από την Βαρβάρα Κοντονή
Έχοντας από μικρή κόλλημα με τον κινηματογράφο, ήταν απλά θέμα χρόνου το να αρχίσω να ασχολούμαι όσο και όπως μπορούσα μαζί του, τόσο μέσα από το διαδικτυακό Reel.gr, όσο και μέσα από μια σειρά κινηματογραφικών σεμιναρίων που διεύρυναν τους ταινιακούς μου ορίζοντες. 
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω τον Πέδρο Πάραμο του Χουάν Ρούλφο, ήταν σχεδόν ανατριχιαστική η ομοιότητά του με τον αγαπημένο μου, κινηματογραφικό κόσμο.
Αντισυμβατική αφήγηση, μη ρεαλιστικός χρόνος, φαντάσματα του παρελθόντος και ένας τραγικός ήρωας που επιστρέφει στον τόπο του προκειμένου να γεννηθεί και να πεθάνει ξανά. Μέσα από την πολυεπίπεδη, οικουμενική ιστορία ενός χαρακτήρα που έρχεται να επισκεφτεί για τελευταία φορά τα τυραννικά, πατρογονικά εδάφη του Πέδρο Πάραμο, κάθε αναγνώστης συνδιαλέγεται με το άχρονο πέρασμα του νεαρού Χουάν Πρεσιάδο από έναν κόσμο μυστηριακό, γεμάτο φωνές και ξεχασμένα πνεύματα.
Ένα μυθιστόρημα μαγικής αλληγορίας για τον εύθραυστο, πεπερασμένο κόσμο της ανθρώπινης ύπαρξης.
*Το Radio Reboot, είναι ένα νέο ραδιόφωνo με ξεχωριστή άποψη για την μουσική, την επικαιρότητα, τον πολιτισμό και την πόλη. Η πορεία του στον διαδικτυακό αέρα ξεκίνησε στις 13 Ιανουαρίου καλύπτοντας μουσικά είδη και θεματολογίες που δύσκολα βρίσκεις στα παραδοσιακά ραδιόφωνα. Στα μικρόφωνα του «κατοικεί» ένα συνονθύλευμα παραγωγών που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους, ενώνοντας διαφορετικά γούστα, μουσικές προτιμήσεις και απόψεις, διαμορφώνοντας τον πολυσυλλεκτικό του χαρακτήρα. Το πλήρες εβδομαδιαίο πρόγραμμα περιλαμβάνει μουσικές εκπομπές, ενημερωτικό δελτίο, εκπομπή για την επιστήμη και μαγκαζίνο.Το RadioReboot εκπέμπει από την καρδιά της πόλης, την Πειραιώς, με την ευγενική φιλοξενία του BIOS.
Το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου στις 22:30, οι παραγωγοί του Radio Reboot κατεβάζουν τα μικρόφωνα, κρεμούν τα ακουστικά τους, και ανεβαίνουν στα decks του BIOS για να συστηθούν στο Αθηναϊκό κοινό.
Ακούστε το Radio Reboot εδώ
σχόλια