Όταν μπορούσες να χαθείς

(γράμμα στον νεκρό πατέρα)

Τι ωραία τα παλιά χρόνια πατέρα . Όχι δεν λέω εκείνα με την γαζία και «αρμενίζαμε στο πέλαγος αγάπη μου γλυκιά λα λα λα» , μιλάω για την δεκαετία του ενενήντα .Πρόσφατα .Μόλις δεκαπέντε πριν.

Όταν δεν υπήρχαν κινητά και μπορούσες να χαθείς για μέρες χωρίς να σε  ψάχνει κανείς, παίζοντας τον μοντέρνο ερημίτη που παίρνει τηλέφωνο όταν τελειώνουν τα φράγκα

Όταν δεν υπήρχε Facebook και μπορούσες να χαθείς από τον κάθε μαλάκα γνωστό του παρελθόντος . Όχι πατέρα δεν έχω σελίδα , με ψάχνουν μέσο φίλων που έχουν σελίδα για να συνεχίσουμε την κουβέντα εκεί που είχαμε μείνει  πριν είκοσι χρόνια .Μιλούσαμε για το τίποτα κάναμε ένα break και θα συνεχίσουμε να μιλάμε για το τίποτα σαν να μην συνέβη τίποτα δυο σχεδόν δεκαετίες μετά

Όταν  μπορούσες να χαθείς στα μάτια της χωρίς να χρειάζεται να την αποσυνδέσεις από τα δέκα καλώδια που έχει στα αυτιά της .

Τώρα μπαμπά θα μου πεις ότι δεν πάω καλά γιατί κατηγορώ την τεχνολογία μέσα στο ίδιο της το σπίτι .Το χαοτικό ,φιλόξενο  δίκτυο .Αλλά μπαμπά πάντα έτσι ήμουν  .Το ήξερες το παιδί σου .

Ο γιος σου

Σαν να σε ακούω να μου λες ότι «εγώ σου τα έλεγα θα έρθεις στα λόγια μου».Μην με εκνευρίζεις 

Δεν θα το πιστέψεις μπαμπά  .Ζηλεύω αυτά που κορόιδευα .Τα παλαιολιθικά ταγάρια. Που δεν συνδέθηκαν ποτέ .Που δεν ξέρουν να στείλουν  ένα sms.Νομίζω ότι είναι ελεύθεροι μες την ασχετοσύνη τους .

 ΥΓ3

Λες να γερνάω ;

 ΥΓ4

Μου έλειψες