Τελείωσα αυτή την εβδομάδα , το «Σπούτνικ Αγαπημένη» του Χαρούκι Μουρακάμι . Το βιβλίο έμενε μήνες σκονισμένο , αδιάβαστο , νεκρό στο ράφι της βιβλιοθήκης . Αυτό το «που ξέρει να βρίσκει την ποιητική διάσταση ακόμη και της πιο πεζής καθημερινότητας» που γράφει και το οπισθόφυλλο είναι τελικά που μου άρεσε στο βιβλίο.Απλοί καθημερινοί άνθρωποι και ξαφνικά ένα κλικ και όλα αλλάζουν .Παίρνουν την απόφαση να ψάξουν τον πραγματικό τους εαυτό , να ανακαλύψουν τα κρυφά χαρίσματα τους αδιαφορώντας για το κόστος των επιλογών τους.
Ωραίο ήταν όσο κράτησε με αυτό το λυτρωτικό φινάλε μοναξιάς και απόλυτης διαύγειας.Σαν να αδειάζει ο ήρωας από όλες τις περιττές ανασφάλειες βλέποντας τον δρόμο του ολοκάθαρα .Μακάρι να κινούσε τα νήματα της ζωής μας ο Μουρακάμι , μακάρι να ήμασταν ήρωες του! Δυστυχώς (ή ευτυχώς ;) είμαστε ήρωες του εαυτού μας .Κινούμαι μόνοι μας τα νήματα. Είναι τόσο τρομακτικό , τελικά να ξέρεις ότι είσαι υπεύθυνος για όλα αυτά.
Την άλλη μέρα η σκέψη για το ποιος κινεί τα νήματα ,μου ήρθε ξανά μπροστά στην τηλεόραση. Τρίτο , τέταρτο θέμα η αεροπορική τραγωδία μετά τις συνεντεύξεις , δηλώσεις και λοιπές κοινότυπες μπούρδες των ελλήνων πολιτικών.Έχω φτάσει σε ένα σημείο , που τις λίγες φορές που βάζω ειδήσεις δεν πιστεύω τίποτα απ αυτά που βλέπω και ακούω .Η μόνη αλήθεια μοιάζει να είναι οι νεκροί .Και πολλές φορές πέφτουν έξω και στον πραγματικό αριθμό των χαμένων ψυχών.Έτσι και αλλιώς μια ψυχή πάνω , μια ψυχή κάτω τι είναι για τις ειδήσεις ; Ένα απλό νούμερο
Και αυτό το ντελίριο σημερινής παραφιλοσοφίας θα το κλείσω με μια ταινία που ήθελα να δω καιρό τώρα και τελικά την είδα χθες βράδυ σε dvd. Το γερμανικό «Κύμα». Σε αυτό τα νήματα κινεί ένας καθηγητής που πείθει τους μαθητές του να σχηματίσουν μια κλειστή ομάδα με αρχηγό τον ίδιο , μη προσιτή σε όσους δεν ασπάζονται την φιλοσοφία τους. Τελικά η ομάδα χάνει τον έλεγχο δημιουργώντας πανικό στην τοπική κοινωνία. Κάποιος από την παρέα είπε ότι το γερμανικό «Πείραμα» ήταν πολύ καλύτερο .Άλλος είπε ότι το «Κύμα» ήταν παράλογο. Πως θα μπορούσε ο καθηγητής να τους πείσει για κάτι τέτοιο μέσα σε μια μόνο εβδομάδα ;
«Εσύ τι λες ;» ρώτησα τον μοναδικό καθηγητή που ήταν στην παρέα . «Μην ξεφεύγετε ποτέ από την διδακτέα ύλη του υπουργείου. Αν θέλετε το κεφάλι σας» μου είπε . Και δεν γέλασε καθόλουΠερίμενα μια διαφορετική απάντηση αν και δεν του ρίχνω άδικο για τον κυνικό τρόπο σκέψης του. Ο άνθρωπος είναι ωρομίσθιος ,έδωσε για δεύτερη φορά ΑΣΕΠ και περιμένει με αγωνία τα αποτελέσματα. Τι τον ζάλιζα με τα Κύματα και τα πειράματα. Η πραγματικότητα πεζή , καθημερινή, σκληρότερη από οποιοδήποτε βιβλίο ή ταινία
σχόλια