Δεκάδες mail διαμαρτυρίας. Κάποια απ τη δουλειά. Ένα-δυο βλακείες. Αγανάκτηση και χονδροειδές χιούμορ. Δεν θέλω άλλες εικόνες καταστροφής. Δεν θέλω άλλα λόγια. Έχω ψυχολογία hikikomori σήμερα . Μέσα μου μοιάζω με γιαπωνέζο έφηβο, που θέλει να κλειστεί στο δωμάτιο και να μην ξαναβγεί. Όλα μου φαίνονται μαύρα. Μετά λέω: «Ακόμα και στις μαύρες σου, θες να αισθάνεσαι μοντέρνος. Τρομάρα σου! Hikikomori, ακούς τι λες μεγάλος άνθρωπος;»
Και μετά βγήκα. Περπάτησα στο βομβαρδισμένο τοπίο της Σταδίου. Είδα τι στοά κατάμαυρη. Ένα τούνελ χωρίς διέξοδο. Οι τοίχοι ούρλιαζαν. Κανένα φανάρι. «Να σπάσουν όλα τα κόκκινα φανάρια» έτσι δεν λέει ο ποιητής; Οι τροχονόμοι μες τη μονοτονία τους. Αυτές οι κινήσεις του αυτιστικού. Όλοι κοντεύουμε να γίνουμε αυτιστικοί. Επανάληψη. Ξανά και ξανά. Η ίδια κίνηση. Σαν ποντίκια, μες τις φάκες μας.
Γύρισα στη φωλιά. Έτσι θέλω να τη λέω. Δεν αντέχω τις λέξεις Αθηναϊκά και κλουβιά δίπλα-δίπλα. Όπου και αν είσαι το κλουβί ή την ελευθερία σου κουβαλάς. Η ψευδαίσθηση της φύσης σε ξεγελάει λίγο παραπάνω.
Ξανά στα mail. Μέσα στις διαμαρτυρίες, την καταστροφή, τα λογύδρια, το κακό μας χιούμορ, βρήκα εσένα. Μια ανάσα. 3 λεπτά. Κάποιος με σκέφτηκε. Κάποιος μου θύμισε. Είμαστε πάνω απ όλα άνθρωποι.
Keegan Wilcox-“Porcelain Unicorn”
Το νικητήριο φιλμάκι του διαγωνισμού που είχε πραγματοποιήσει για νέους σκηνοθέτες ο σκηνοθέτης Ridley Scott. Ο Keegan Wilcox με το τρίλεπτο Porcelain Unicorn κέρδισε το 1ο βραβείο ανάμεσα σε 600 συμμετοχές το 2010.
σχόλια