Διάβασα ένα σύντομο άρθρο για την σημερινή Αθήνα στην καλοκαιρινή έκδοση της εφημερίδας Monocle Mediterraneo. Μερικές παρατηρήσεις:
Καθαρή ματιά χωρίς συναισθηματισμούς
Το άρθρο κάνει αναφορά στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν αρκετοί κάτοικοι της Αθήνας λόγω της οικονομικής κρίσης. Ο δημοσιογράφος παρατηρεί: Ζητιάνους στους δρόμους, τα άδεια μαγαζιά, την διάλυση της οικογένειας , την άνοδο της Χρυσής Αυγής, «Την αξιοπρέπεια αρκετών ανθρώπων που έχει χαθεί και μόνη ελπίδα τους είναι η ελεημοσύνη των ξένων». Μια πραγματικότητα όμως στην οποία ο δημοσιογράφος δεν εμπλέκεται συναισθηματικά. Έτσι εδώ δεν θα βρούμε βαρύγδουπες δηλώσεις γεμάτες συναισθηματική φόρτιση από την πλευρά του δημοσιογράφου. Η ματιά του στα πράγματα είναι καθαρή μπορείς να πεις μέχρι και «ψυχρή». Την προτιμώ. Οι υπερβολικοί συναισθηματισμοί από την πλευρά του δημοσιογράφου δεν αφήνουν τον αναγνώστη να δει την καθαρή εικόνα.
Οι αντιθέσεις στην σημερινή Αθήνα
Από πού θα ξεκινούσε ένα δημοσιογράφος του «Monocle» την περιήγηση του στην σημερινή Αθήνα; Μα φυσικά από την πλατεία Αγίας Ειρήνης «σε ένα από τα λίγα μέρη όπου παρατηρείται ανάπτυξη στην Αθήνα με όλα αυτά τα καινούρια μπαρ και καφέ που εξαπλώνονται στις τρεις πλευρές της πλατείας». Αυτή η εικόνα ανάπτυξης στην περιοχή (σ.σ που είναι και αυτή κομμάτι της πραγματικότητας της σημερινής Αθήνας) δεν την χρησιμοποιεί για να προκαλέσει υπερβολικά θετικές εντυπώσεις για την πρωτεύουσα. Χρησιμοποιείται για να τονίσει περισσότερο το καταιγισμό διαφορετικών εικόνων που εισπράττει ο επισκέπτης στην σημερινή Αθήνα. Και μάλλον κάτι ξέρει που δεν χρησιμοποιεί το Κολωνάκι για να τονίσει αυτή την αντίθεση αλλά την πλατεία Αγίας Ειρήνης.
Σωστή επιλογή προσώπου
Το άρθρο φιλοξενεί δηλώσεις ενός ιδιοκτήτη καφέ στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης ο οποίος δούλευε πριν μερικά χρόνια ως τηλεοπτικός σκηνοθέτης. Ο 47χρονος άντρας λέει για τον χώρο της τηλεόρασης ότι: «καθετί καλλιτεχνικό έχει πεθάνει στις μέρες μας. Δεν γίνονται παραγωγές γιατί δεν έχουμε budget. Όλα στον χώρο μας έχουν καταστραφεί». Αναγκάστηκε και αυτός όπως τόσοι Έλληνες να αλλάξει επάγγελμα για να ζήσει.
«Στην σημερινή Ελλάδα έχεις δυο επιλογές. Είτε θα κάνει κάτι με αγάπη, υπευθυνότητα και ποιότητα είτε θα παραιτηθείς. Αν τα παρατήσουμε τελειώσαμε» λέει για αυτούς που επιμένουν να προσπαθούν στις μέρες μας. Αυτό μάλλον είναι το δυνατότερο μήνυμα για όσους παραμένουν και επιμένουν στην σημερινή Ελλάδα.
Η συνάντηση με τον δήμαρχο
Το άρθρο δίνει μια σύντομη αλλά περιεκτική εικόνα των όσων έχει κάνει ο Καμίνης και φιλοξενεί δηλώσεις του. Ανάμεσα σε αυτά αναφέρεται στην στήριξη του Gay pride, την πρόθεση του για την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα, την απαγόρευση συσσιτίων μόνο για Έλληνες από την Χρυσή Αυγή. «Ο δήμαρχος έχει διχάσει τους Αθηναίους. Είναι ένας ωραίος τύπος αλλά αναποτελεσματικός ή ένας ωραίος τύπος μέσα σε ένα αναποτελεσματικό σύστημα» γράφει ο δημοσιογράφος ανάμεσα σε άλλα και μάλλον είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις την αίσθηση που έχει αφήσει ο Καμίνης στους Αθηναίους μέχρι σήμερα.
Το βάρος πέφτει στο παρόν και όχι στο ένδοξο παρελθόν
Τα πιο κουραστικά ρεπορτάζ των ξένων για την Αθήνα είναι αυτά που μπλέκουν το πλούσιο παρελθόν της με το αβέβαιο παρόν της. Έτσι αντί για ρεπορτάζ έχουμε κάτι κείμενα που μοιάζουν με «κομμάτια φιλελλήνων που μας αγαπούν τόσο πολύ». Μπουχτίσαμε από δαύτα.
Υ. Γ
Καμιά φορά η ψυχραιμία και η σωστή καταγραφή έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.
Η συγκεκριμένη έκδοση φαίνεται να έχει ενδιαφέρον. Ανάμεσα σε άλλα, ένα άρθρο για τους επιχειρηματίες της Ιταλίας που ύψωσαν το ανάστημα τους στην τοπική μαφία και ένα άρθρο για την πολιτιστική αναβάθμιση της Μασσαλίας.
ΥΓ2
Μου αρέσουν εξίσου τα σκληρά ρεπορτάζ για την Αθήνα όπως αυτό του VICE για το ναρκωτικό Σίσα. Όμως άλλο σκληρό ρεπορτάζ που φέρνει στο φως μια είδηση και άλλο αναμασήματα και μελοδραματισμοί.
σχόλια