photo Πάνος Μιχαήλ
Τι είναι η ζωή;
Ένα ανικανοποίητο παλίμψηστο, μια μελαγχολική σπασμωδή στον ανθρώπινο ψυχισμό, ένας απομαγευμένος εξευμενισμός του αναπόφευκτου.
Το μόνο που μπορεί να μας βουλώσει το στόμα μικρό μου είναι ο Μέγας Κυριολεκτικός, mr Death himself πριν συνειδητοποιήσουμε πως τα μεγαλειώδη δράματα στέκουν πλάτη με πλάτη με τον απωθημένο κουμπαρά των ιδεοληψιών μας.
Και την πιο άγρια πτώση.
Τα γηρατειά.
Βέβαια η πτώση έχει το ενδιαφέρον της, η ματαιότητα το χάζι της and the light that never goes out την αδρεναλίνη του κι εμείς κουρασμένοί αλλά εμμονικοί χρειάζόμαστε μια μεγαλειώδη ακρότητα, ένα αληθινό ψ-αίμα προτού αποσυρθούμε.
Η τελευταία παράσταση, ο ιδρώτας του σβησμένου βλέμματος, οι στριμωγμένες απογοητεύσεις, η απόλυτη απελπισία, οι πρησμένες αύρες, η δύσθυμη αγωνία, οι ερεβώδεις κοίτες, η γλυκιά φωτιά της αέναης προσμονής.
Τι μένει απ' όλα αυτά τελικά;
Ποιά εικόνα;
Δεν υπάρχει
τελευταία εικόνα.