Ακόμα αγάπη και ζωή για όσους αντέχουν.
Και για όσους δεν αντέχουν πάλι αγάπη και ζωή απομένει.
Μονόδρομος:-)
Όπως και τα γενέθλια κάθε ανθρώπου. Σήμερα 14 Φλεβάρη γίνομαι 42 και οι δίκοι μου Άγιοι Βαλεντίνοι είναι οι φίλοι μου. Σαν τον ηθοποιό Αλέξανδρο Παπαϊωάννου και την μις Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ποιήτρια Γλυκερία Μπασδέκη.
Σε αυτή τη χώρα όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί όπως έχει γράψει και ο Σαββόπουλος στο αριστουργηματικο ζεϊμπεκικό του. Το καλοκαίρι που μας πέρασε σκαρώσαμε μια φωτοιστορία με τον Αλέξανδρο και την γεμάτη ατόφια, καθαρή ψίχα ποιητική συλλογή της Γλυκερίας τριγυρνώντας στη πόλη και στο βρώμικο ψωμί της.
Δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει χωρίς τους φίλους μου, την αγάπη τους και την ποιησή τους. Αυτό που ξέρω είναι πως θα τους αγαπώ και για τα επόμενα 42 χρόνια ,-) Αγάπη λοιπόν για όσο αντέχουμε!
photos Αλέξανδρος Παπαϊωάννου
Μ' αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια κι όμως Εσύ δε μας ακούς
Δεν μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές μεσ' στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε τις βασικές σου τις Αρχές
Ο πατέρας μου ο Μπάτης ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22
κι έζησε πενήντα χρόνια σ' ένα κατώι μυστικό
Σ' αυτόν τον κοσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί
έλεγε ο Μπάτης μια Κυριακή κι οι πόθοι τους
ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή
Χτες το βράδυ είδα ένα φίλο σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα και πίσω τρέχανε σκυλιά
Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά