Ελλείψει θανατικού - μακριά από μας -, θέματος δηλαδή για post, σκέφτηκα να αναρτήσω το θάνατο της Στέφανι Φόρρεστερ στην αγκαλιά της Μπρουκ Λόγκαν και να θυμηθούμε όλοι μαζί το σήριαλ, για το οποίο πριν από 25 χρόνια ερήμωναν κυριολεκτικά οι δρόμοι της Αθήνας!
Όταν η Τόλμη και Γοητεία άρχισε να μεταδίδεται από την ΕΡΤ1 ήταν 1988 ή ΄87 προς ΄88 εν πάση περιπτώσει κι εγώ πήγαινα στην α΄ λυκείου. Όποτε ήμασταν απογευματινοί, έμπαινε η καθηγήτρια στην τάξη και την έβλεπε άδεια. Εν ολίγοις, ήταν αδύνατο να χάσουμε τη συνέχεια του σήριαλ και αντ' αυτού προτιμούσαμε να χάσουμε την πρώτη ώρα του μαθήματος - τι άλλο καλύτερο;
Πηγαίναμε κανονικά τη δεύτερη ώρα, η καθηγήτρια έπιανε τον κατάλογο και ρωτούσε έναν - έναν ονομαστικά: Που ήσουν; Καρολάιν, κυρία...(Ήταν τόσο οικείο πρόσωπο πια η Καρολάιν που λέγαμε έτσι και το σήριαλ). Καρολάιν ο ένας, λοιπόν, Καρολάιν ο άλλος, έφτανε και σε μένα: Κι εσύ Καρολάιν, Αντωνάκη; Δε σε πιστεύω! Ε, Καρολάιν κι εγώ, κυρία της απαντούσα.
Θυμάμαι που είχαμε μαζευτεί όλη η τάξη απ' το σχολείο για να πάμε να υποδεχτούμε τον...Ριτζ που θα'ρχόταν στον Πειραιά! Τι γινόταν τότε, παραλήρημα! Ούτε οι Beatles να έρχονταν και νά'μασταν στο 1965! Θυμάμαι όμως και το ξεχέσιμο του ταξιτζή που μας μετέφερε: Καλά, ρε, δεν ντρεπόσαστε κοτζάμ γαϊδούρια; Είχε έρθει ο Φλέμινγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη και τον υποδέχτηκαν 5 άτομα στο αεροδρόμιο, κι εσείς τρέχετε σ' αυτόν τον μαλάκα που σας κοροϊδεύει; Τα χίλια δίκια είχε ο ταρίφας, αλλά κι εμείς θέλαμε να δούμε από κοντά τον Αμερικανό σταρ που κάθε μεσημέρι έμπαινε στα σπίτια μας, ασχέτως αν ήταν ή δεν ήταν μαλάκας ο άνθρωπος.
Μιαν άλλη μέρα είχε βγει για ψωμί η μάνα μου στο φούρνο κι αργούσε να επιστρέψει. Πάω κι εγώ ξοπίσω της να δω τι συμβαίνει και την πετυχαίνω να μιλάει με μία γειτόνισσα, η μάνα μου στο πεζοδρόμιο κι η άλλη γυναίκα στο μπαλκόνι της. Τά'μαθες, την ακούω να φωνάζει στη μάνα μου, η Στέφανι έχει κι άλλο παιδί! Διάλογος σουρεαλιστικός:
- Με ποιον, με τον Έρικ;
- Όχι, εξώγαμο, αλλά της βγήκε άρρωστο.
- Τι λες, βρε παιδί μου...Και που τα έμαθες εσύ;
- Έχουμε συγγενείς στην Αμερική και μας τα πρόφτασαν τα νέα!
Πραγματικά, τότε όλοι εμφάνιζαν συγγενείς στο Αμέρικα που ήξεραν τι θα γινόταν στα επόμενα επεισόδια και τους τα έλεγαν χαρτί και καλαμάρι. Ούτε η CIA τέτοιο κάρφωμα! Και δωσ' του τα περιοδικά να πουλάνε τρελά, διαφημίζοντας τι θα γίνει παρακάτω στο πιο δημοφιλές ξένο σήριαλ.
Δεν είναι τυχαίο ότι και ο σπουδαίος Νάνι Μορέτι σε μία από τις πνευματώδεις κωμωδίες του - στο Αγαπημένο μου ημερολόγιο - έδειχνε ένα γκρουπ Αμερικανών τουριστών να σταματάνε σε φτωχικό χωριό της Ιταλίας και οι λαϊκοί χωριάτες να τους ρωτάνε τι θα συμβεί στα επόμενα επεισόδια του Τόλμη και Γοητεία. Τό'χε πιάσει το νόημα ο Μορέτι, διότι αυτό ακριβώς συνέβαινε τότε και στη γειτονική Ιταλία και στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, φαντάζομαι.
Οι δρόμοι κάθε μεσημέρι άδειαζαν, οι νοικοκυρές έκαιγαν τα φαγητά, οι νταλικέρηδες γίνονταν μόδιστροι για μισή ώρα καθημερινά και πολλοί έφηβοι είχαν τις πρώτες ονειρώξεις τους με τα μαγιό της Μπρουκ και της Καρολάιν. Είχε απίστευτη δύναμη η σειρά αυτή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ο κόσμος, βλέπεις, είχε χορτάσει ψωμί απ' τις μεταρρυθμίσεις του Ανδρέα, δεν πλήρωνε πλέον πρωινό εισιτήριο στο λεωφορείο και πίστευε πως δεν αποκλείεται να βρεθεί ξαφνικά με πισίνα, καμπριολέ αμάξι και λουσάτες γκόμενες σαν τους ήρωες του Τόλμη και Γοητεία! Άσε όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος η Μπεθ Λόγκαν, η μάνα της Μπρουκ. Την επόμενη μέρα από το επεισόδιο με τη διάγνωση καρκίνου της, ο αριθμός των Ελληνίδων που επισκέφτηκαν γιατρό για μαστογραφία είχε αυξηθεί εντυπωσιακά! Το είχα διαβάσει στην εφημερίδα, θυμάμαι!
Δεν απείχε πολύ απ' την αντίδραση μιας άλλης γειτόνισσας μας που κατέστρεψε την τηλεοπτική συσκευή απ' τα νεύρα της όταν η Μπρουκ είχε κρύψει απ' τον Ριτζ ένα γράμμα της Καρολάιν. Τι Τσούλα φώναζε, τι Παλιοθήλυκο, σκηνές απείρου κάλλους.
Μακράν, όμως, το πιο αστείο ήταν ο διάλογος μεταξύ του κυρ-Γιάννη και της γυναίκας του, της κυρα-Δήμητρας. Φανατικός Πασοκτζής και Παπανδρεϊκός ο κυρ-Γιάννης είχε στενοχωρηθεί που τα ΜΜΕ χτυπούσαν τον Ανδρέα για τον δεσμό του με τη Μιμή. Ένα μεσημέρι του λέει η γυναίκα του: Τρέξε, τρέξε να δεις τη Μαργκό, τη μούσα του Έρικ! Κι απαντάει αυτός: Ναι, ναι, του Έρικ η μούσα του, ενώ του Ανδρέα η πουτάνα του, ε; Ο καθένας με τον πόνο του σα να λέμε!
Κορυφαία επίσης ήταν και η αντίδραση της μάνας μου μια μέρα που την ειδοποίησαν να έρθει στο λύκειο, διότι είχα φάει αποβολή. Α, δε μπορώ σήμερα, θα έρθω Δευτέρα πρωί, απάντησε στη διευθύντρια και μου έκανε φυσικά μεγάλη εντύπωση. Όταν γύρισα σπίτι και τη ρώτησα γιατί δεν ήρθε, τι μου απάντησε; Πας καλά; Σήμερα έπιασαν τον βιαστή της Καρολάιν! Εννοείται πως ψοφήσαμε στο γέλιο και το θυμόμασταν για πολλά χρόνια το περιστατικό αυτό με την ίδια πάντα ιλαρή διάθεση.
Πέρα απ' όλα αυτά τα χαριτωμένα, κάθομαι και σκέφτομαι τώρα: Τι στο διάολο είχε αυτό το σήριαλ και σημείωσε τέτοιο σουξέ; Ο καθένας εκεί μέσα είχε παντρευτεί τον άλλον τουλάχιστον πέντε - έξι φορές, πηδιόντουσαν ασύστολα και πάλι δεν έτρεχε μία, ζάχαρη όλοι μεταξύ τους! Η διαστροφή στο ζενίθ της με κρυπτο-οιδιπόδεια συμπλέγματα, γεροντοκαψούρες, γυναίκες εγκυμονούσες στα 60 τους, αλαβάστρινα κοριτσίστικα κορμιά, ανδρικά χαμόγελα της επιτυχίας άνευ τερηδόνας και εν ολίγοις να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Σαν το παζολινικό Θεώρημα, ένα πράγμα, αλλά στο πιο ακίνδυνο, συντηρητικό, γκλαμουράτο και μεγαλομικροαστικό.
Τα χρόνια πέρασαν και ευτυχώς το ενδιαφέρον μου μετατοπίστηκε από την Τόλμη και Γοητεία και τη Madonna στον Μπέργκμαν και τη Janis Joplin αντίστοιχα. Ενδεικτικό αυτού που λέω είναι ότι μια μέρα που έδειχνε τη Madonna η τηλεόραση, λέει ο πατέρας μου του μεγάλου μου αδερφού: Φώναξε τον μικρό, έχει τη Madonna! Μπα, τώρα η Madonna; Πάει, την παράτησε, έπιασε τη Joplin! Κι απαντάει ο πατέρας μου: Ναι, την παράτησε, αφού πρώτα την κατέστρεψε!
Τα χρόνια πέρασαν κι άλλο και την Τόλμη και Γοητεία τη θυμόμασταν όλοι σαν όνειρο ή όποτε θέλαμε να καλαμπουρίσουμε. Ώσπου ένα βράδυ, πολύ αργά, πέτυχα ένα απ' τα καινούργια επεισόδια στην ΕΤ3 της Θεσσαλονίκης. Ας το δω, είπα, από περιέργεια, μπας και καταλάβω τι έχει κατεβάσει η κούτρα των σεναριογράφων. Έπαθα κανονικό πολιτισμικό σοκ: Η Μπρουκ γιαγιά ή προγιαγιά πια, αλλά ολόιδια, 45 το πολύ ετών, ενώ η Στέφανι και ο Έρικ, που θα έπρεπε συμφώνως με το σενάριο να είναι τουλάχιστον 100 ετών, επίσης ολόιδιοι και αθεράπευτα ερωτομανείς. Τρελό γέλιο! Μόνο η Σάλι Σπέκτρα έλειπε, αφού η Νταρλίν Κόνλεϊ, η ηθοποιός που την υποδυόταν, είχε πεθάνει στην πραγματικότητα...
Σπουδαία ηθοποιός ήταν αυτή! Τη θυμάμαι συγκλονιστική στα ασπρόμαυρα Πρόσωπα του Τζον Κασσαβέτις, αλλά και σε ένα μικρό ρολάκι στα Πουλιά του Χίτσκοκ! Ίσως η μόνη που άξιζε απ' όλον αυτό τον τηλεοπτικό θίασο της συφοράς και της κονόμας.
Πρόσφατα πέθανε και η Στέφανι Φόρρεστερ, αυτή ευτυχώς στα ψέματα, αφού προφανώς η Σούζαν Φλάνερι που κρατούσε το ρόλο της, θα μπούχτισε και την έκανε. Δεν είναι και λίγο να παίζεις επί 25 χρόνια το ίδιο πρόσωπο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά κινδυνεύεις να τα φας τα λεφτά που έβγαλες στους ψυχιάτρους.
Μετά τη μαμά Φόρρεστερ αποχώρησε - λέει - και ο Ριτζ, ο ηθοποιός Ρον Μος δηλαδή που μάλλον κατάλαβε ότι όντας εξηντάρης πια, αν μη τι άλλο είναι κακόγουστο να το παίζει τζόβενος.
Η Τόλμη και Γοητεία θα μείνει στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης ως το πιο επιτυχημένο ξένο σήριαλ όλων των εποχών, γιατί στην εποχή της ακμής της εξέφρασε ακριβώς και την πλασματική ακμή του Νεοέλληνα, του παραδομένου στο νεοπλουτισμό μικροαστού και του διψασμένου για σεξ της κλειδαρότρυπας νοικοκύρη. Έκτοτε, καμία άλλη αμερικανική σειρά δεν κατόρθωσε να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο, μαζί μ' αυτόν και τη μικρή Ελλάδα φυσικά.
