Το Lady d' Arbanville του Cat Stevens είναι μία πολύ όμορφη μπαλάντα που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1970 στο τρίτο άλμπουμ του, Mona Bone Jakon (αυτό με έναν σκουπιδοτενεκέ να...κλαίει στο εξώφυλλο). Γράφτηκε για τη δεσποινίδα Patti d' Arbanville, 19χρονο μοντέλο και ηθοποιός τότε, που ο Stevens ερωτεύθηκε, αλλά όταν θέλησε να φύγει για τη Νέα Υόρκη προκειμένου να κάνει καριέρα, εκείνος πικραμένος για να την τιμωρήσει αποφάσισε να τη...θανατώσει. Άρα πίσω από τους στίχους This rose will never die κλπ., τα κίνητρα του δημιουργού δεν ήταν και τόσο αθώα ή έστω συγκινητικά, πάντα συγκριτικά με τη συγκίνηση που αποπνέει το τραγούδι στο σύνολο του.
Πολλοί καλλιτέχνες κατέθεσαν και τη δική τους άποψη στη συγκεκριμένη σπαραξικάρδια μπαλάντα του Cat Stevens, από τον Elton John και τη Dalida στα γαλλικά μέχρι τη Gigliola Cinquetti στα ιταλικά και το post - punk συγκρότημα And Also the Trees.
Επίσης πολύ δημοφιλές στη χώρα μας (σύνθεση, άλλωστε, ενός Βρετανού τραγουδοποιού ελληνοκυπριακής καταγωγής), το Lady D' Arbanville έμελλε να γνωρίσει και δύο εκτελέσεις στα ελληνικά την πρώτη δεκαετία του 21ου αι., τριάντα - τόσα χρόνια δηλαδή μετά την πρώτη κυκλοφορία του!
Η μία - και πιο ατυχής κατά τη γνώμη μου - ελληνική βερσιόν είναι της Ελένης Δήμου. Κυκλοφόρησε το 2006 στο άλμπουμ της Ότι καιρό κι αν κάνει, στο οποίο περιέχονταν διασκευές της και σε άλλα ξένα κομμάτια με τη συμμετοχή μάλιστα του Garry Christian από το συγκρότημα των 80s The Christians. Ατυχής, βασικά από την άποψη των στίχων του Δημήτρη Τσεκούρα που έντυσαν τη μελωδία του Cat Stevens: Μία γυναίκα, η Δήμου εν προκειμένω, απευθύνεται σε μία άλλη γυναίκα ονόματι Ελένη, που θα μπορούσε να είναι το alter ego της. Δεν γίνεται κατανοητό αν η Ελένη είναι εν ζωή ή έχει πεθάνει, αλλά μάλλον συμβαίνει το πρώτο, δεδομένων κάποιων στίχων προς το τέλος του τραγουδιού: Καλή μου Ελένη/ να πάμε σε νησί/ στην Πάτμο χειμώνα/ και θ' αποκαλυφθεί/ κι ο Αύγουστος μαζί. Ας μη βιαστούμε να...γελάσουμε. Μπορεί η ορίτζιναλ Lady D' Arbanville να μην έχει απολύτως καμία σχέση με την Καλή μου Ελένη, η αναφορά όμως στην Πάτμο, το νησί της Αποκάλυψης, θα γοήτευε τον ίδιο τον Stevens, τουλάχιστον όταν ακόμη δεν είχε στραφεί ολοκληρωτικά στον Ισλαμισμό και ψαχνόταν με τη χριστιανική Ορθοδοξία.
Τρία χρόνια πριν την Ελένη Δήμου, ο πρώτος που εξελλήνισε το Lady d' Arbanville ήταν ο Δημήτρης Καρράς με το συγκρότημα Επειδή και το ομότιτλο άλμπουμ του 2003. Ένα άλμπουμ που ουσιαστικά ήταν συλλογή όλων των αγαπημένων ξένων rock τραγουδιών του Καρρά με ελληνικούς στίχους του ίδιου: μεταξύ αυτών, το C' est la vie των Emerson Lake & Palmer, το Prison song του Graham Nash, το I don't like Mondays των Boomtown Rats και το A horse with no name των America. Η εκδοχή του Δημήτρη Καρρά είναι πιο πειστική. Κατ' αρχάς ένας νεαρός Έλληνας rocker επέλεξε να τραγουδήσει στη γλώσσα του έναν rock τροβαδούρο των 70s. Έπειτα οι στίχοι του είναι πολύ πιστοί στο νόημα, ακόμη και στις λέξεις, των αρχικών αγγλικών στίχων - και ο Καρράς, όπως και ο Stevens, απευθύνονται στο κορίτσι τους που έχει πεθάνει.
Εν κατακλείδι, δύσκολο πράγμα να κάνεις national κάτι τόσο international σαν το Lady d' Arbanville του Cat Stevens. Ελλοχεύει ο φόβος της κακογουστιάς και, ακόμη χειρότερα, της αρπαχτής όταν η παλιά πρωτότυπη ηχογράφηση συνεχίζει να παίζεται στα μπαράκια και στα ραδιόφωνα και να πουλάει σταθερά παγκοσμίως σαν all time classic. Νομίζω πως δεν αρκεί μόνο η αγάπη του καλλιτέχνη ώστε να παίρνει ένα ξένο μεγάλο τραγούδι κάθε φορά και να το μεταφέρει στη γλώσσα του. Θα είχε τρομερό ενδιαφέρον πάντως αν ο Cat Stevens μπορούσε να ακούσει τις δύο ελληνικές επανεκτελέσεις του τραγουδιού του. Κι ο ίδιος άλλωστε είναι τόσο πια βουτηγμένος στη μουσουλμανική θρησκεία, ώστε σπάνια ασχολείται με την τέχνη που τον έκανε διάσημο στη νιότη του.
σχόλια