ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ
ΧΘΕΣ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ)
MINOS EMI - UNIVERSAL
Με την είσοδο στο 2000 που η Μαρία Φαραντούρη εντάχθηκε στους Modern Times του Κώστα Γιαννίκου και για μία δεκαετία, κυκλοφόρησαν αρκετοί, ζωντανά ηχογραφημένοι, δίσκοι της κορυφαίας ερμηνεύτριας: Μπορώ να θυμηθώ το Ένας αιώνας ελληνικό τραγούδι (2001) που έγινε και χρυσός, το αφιέρωμα στον Federico Garcia Lorca Του φεγγαριού τα πάθη (2002), το άλμπουμ Maria Farantouri sings George Gershwin (2007), με κορυφαίο φυσικά το Way Home (2007), που κέρδισε το Α΄Βραβείο των Γερμανών Κριτικών Δισκογραφίας εκείνης της χρονιάς. Σήμερα, που η Φαραντούρη επιστρέφει στη MINOS EMI, έχουμε στα χέρια μας σε πολυτελή έκδοση (δύο CD και ένα DVD) την εορταστική συναυλία της από το Ηρώδειο για τα 50 χρόνια της στο τραγούδι. Σύνολο: 38 τραγούδια των Μάνου Χατζιδάκι, Ελένης Καραΐνδρου, Διονύση Σαββόπουλου, Zulfu Livaneli, Violeta Parra, Lucio Dalla και δύο παραδοσιακά από την Ήπειρο και την Κάτω Ιταλία, με τη μερίδα του λέοντος να καταλαμβάνουν φυσικά οι συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη. Ενορχηστρώσεις από τον Τάκη Φαραζή, μόνιμο συνεργάτη της καλλιτέχνιδας τα τελευταία χρόνια. Εκ του αποτελέσματος δε μπορώ να κρίνω αν η συγκεκριμένη έκδοση θα αποκτήσει ιστορικό χαρακτήρα μεσ'στην τεράστια δισκογραφία της Φαραντούρη - ο Εφιάλτης της Περσεφόνης, λόγου χάριν, των Μ. Χατζιδάκι - Ν. Γκάτσου που πρώτη η Φαραντούρη τραγούδησε, είναι ένα τραγούδι που το λέει πάντα και έχει δισκογραφηθεί live ουκ ολίγες φορές με τη φωνή της. Υπάρχουν όμως δύο - τρία άλλα στοιχεία στην έκδοση που αυτομάτως την κάνουν ξεχωριστή και σημαντική: Το ένα είναι οι συμμετοχές των Διονύση Σαββόπουλου, Έλλης Πασπαλά και Σαβίνας Γιαννάτου. Για πρώτη φορά η Φαραντούρη ερμηνεύει ντουέτο με τον Νιόνιο τη μπαλάντα του, Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη, όπως και το Εμείς του ΄60 οι εκδρομείς - το Caruso του Dalla είχε περάσει στη δισκογραφία στο μακρινό παρελθόν με τις φωνές τους. Για πρώτη φορά, επίσης, η Πασπαλά και η Γιαννάτου ερμηνεύουν Μίκη Θεοδωράκη στο πλάι της Φαραντούρη και εν προκειμένω την άγνωστη στη χώρα μας σουίτα με τίτλο Poetica, σε ποίηση Διονύση Καρατζά. Υπέροχα λυρικά τραγούδια, στα οποία εμπλέκεται και το αγαπημένο θέμα της Φαίδρας (Αστέρι μου - φεγγάρι μου). Τέλος, το μουσικό μέρος της έκδοσης κλείνει με το συγκινητικό ντουέτο Φαραντούρη - Μίκη Θεοδωράκη Στο περιγιάλι το κρυφό σε ποίηση Σεφέρη. Συγκινητικό για όσους ήταν στο Ηρώδειο και θυμούνται την τραγουδίστρια στη σκηνή και τον Μίκη κάτω, στην πρώτη σειρά, στο ειδικό κάθισμα του, με το οποίο είχε προσέλθει στον χώρο, να ζητάει από το κοινό τη συμμετοχή στο τραγούδισμα! Εύχομαι πραγματικά να μην είναι αυτή η τελευταία καταγραφή της φωνής του μεγαλύτερου εν ζωή Έλληνα μουσικοσυνθέτη στη δισκογραφία. Στο οπτικό μέρος, το DVD δηλαδή, έχουμε 19 κομμάτια με κορυφαία στιγμή τη συμμετοχή της μικρής καλλίφωνης Ελένης Καρτελιά, κόρης του ποιητή Κώστα Καρτελιά, στο Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ από Το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ
ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΝΩ
MINOS EMI - UNIVERSAL
Ο Γιάννης Πάριος έγινε ήδη 68 ετών και εξακολουθεί να διεκδικεί τον τίτλο του πιο ερωτικού Έλληνα τραγουδιστή. Σέβομαι τη δημοφιλία του και την έκταση της φωνής του - παρεμπιπτόντως διατηρείται σε πολύ καλά επίπεδα -, αλλά τα τραγούδια του, από τότε ειδικά που έφυγε από τους μεγάλους συνθέτες, μου έφερναν μια ζωή χασμουρητά. Το ίδιο θα πω και για την παρούσα έκδοση με τη μόνη διαφορά ότι παρουσιάζει 12 νέα τραγούδια σε δικούς του στίχους και μουσική (ο Σπύρος Ιωαννίδης έγραψε τη μουσική στο Με γέννησε η θάλασσα), καλόγουστα ενορχηστρωμένα από τον Ντίνο Γεωργούντζο. Αισθηματικές μπαλάντες ως επί το πλείστον και ένα Του άντρα το ζεϊμπέκικο, το καλύτερο κομμάτι του CD! Κατά τα άλλα, κλασικός Πάριος: φωνητικές κορώνες, δραματικές ερμηνείες και οι στίχοι του εναρκτήριου τραγουδιού να δίνουν το στίγμα ολόκληρου του δίσκου: Λίγα κομμάτια έρωτα/ Στην τσέπη μου τα βρήκα/ Σ' ένα παλιοπαντέλονο/ που φόραγα μικρός - αυτό το Παλιοπαντέλονο, βρε παιδί μου, βγάζει μάτι...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ
STAMDOC 14 - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ
ΛΥΧΝΙΑ (ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ 105.5 FM ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ)
Μέσα στην απόλυτη pop art κασετίνα, σχεδιασμένη από τον street artist blemobill και τον Χρήστο Μουστάκα, κυκλοφορούν οι 31 συνθέσεις του πληθωρικού Σταμάτη Κραουνάκη - και δε λέω καινούργιες, καθώς, πέραν των τραγουδιών με βασικούς ερμηνευτές τους νέους Αναστασία Έδεν και Κώστα Μπουγιώτη, υπάρχουν ιστορικές και ανέκδοτες μέχρι πρόσφατα ηχογραφήσεις: Τα χείλη κράτησες κλειστά με τη Βίκυ Μοσχολιού και τον συνθέτη στο πιάνο, σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη, και η Αθήνα μου σε στίχους Κραουνάκη για τη φωνή του σκηνοθέτη Λευτέρη Βογιατζή. Ξεχωρίζουν ακόμη οι δύο μελοποιήσεις του Κραουνάκη στην Κική Δημουλά και στον Γιώργο Χρονά και φυσικά οι ερμηνευτικές συμμετοχές των Καίτης Ντάλη, Γιώργου Μαργαρίτη, Γωγώς Τσαμπά, Γιώτας Νέγκα. Γνώμη μου είναι πως με τη δουλειά αυτή, ο Κραουνάκης αποσυνδέεται (ασυνείδητα ενδεχομένως) από το παρελθόν του (και εδώ εννοώ τα μεγάλα hits των 80s-90s με τη Λίνα Νικολακοπούλου), φανερώνοντας μας ένα συνθετικό πρόσωπο, περισσότερο κινηματογραφικό, ενδοσκοπικό και μη απευθυνόμενο στην πλατειά μάζα, κάτω από το φως ενός αγίου λαϊκού χρίσματος. Δεν είναι εύκολα τα πιο πολλά από τα νέα τραγούδια του Κραουνάκη, ακούγονται πραγματικά σαν μικροί μονόλογοι για περίπατο και δεν τροφοδοτούν το συναίσθημα καμίας αναξιοπαθούσας μικροαστικής υπόστασης. Η Λειτουργία των Πόλεων του Σταμάτη Κραουνάκη στηρίζεται σε μελωδίες και σε λόγια που ζητάνε να ανακαλυφτούν τώρα ή στο μέλλον, σαν ένα project ζωής εκ μέρους του. Την έκδοση προλογίζει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μανιάτης και ακολουθούν πνευματώδη κείμενα του συνθέτη, πιλότοι για τις ραδιοφωνικές εκπομπές του.
ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΜΑ
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝ ΣΩΘΕΙ
AFM RECORDS
Οχτώ τραγούδια περιέχει ο δεύτερος προσωπικός δίσκος της Άννας Μπουρμά, όλα σε μουσική του συνθέτη πατέρα της, Τάκη Μπουρμά, και σε στίχους πολλών αξιόλογων στιχουργών: του Θοδωρή Γκόνη, της Λίνας Δημοπούλου, της Φωτεινής Λαμπρίδη, του Σωτήρη Βώπη και της ηθοποιού Βέτας Μπετίνη. Ιδιαίτερο ηχόχρωμα διαθέτει η φωνή της Μπουρμά, μα αν για κάτι ξεχωρίζει η δουλειά της είναι γι'αυτό το αρμονικό πάντρεμα Ανατολής και Δύσης, πρωτότυπο ομολογουμένως, εφόσον τις συνθέσεις δεν μπορείς ούτε στην αμιγώς ηλεκτρική σκηνή να τις κατατάξεις, ούτε στη λεγόμενη δημοτικοφανή, παραδοσιακή, έντεχνη κ.ο.κ. Με τον ήχο της κλασικής και ακουστικής κιθάρας του Τάκη Μπουρμά και του πλαγίαυλου του Θύμιου Παπαδόπουλου σε πρώτο επίπεδο, κομμάτια που αναδεικνύονται είναι το ομότιτλο και πιο ρυθμικό, σε εξαιρετικούς στίχους της Δημοπούλου, οι μπαλάντες Έκοψα λίγο τα μαλλιά μου, Φτάνει ως εδώ και Λοιπόν που είχαμε μείνει και το εξόδιο Μέτρο, που φλερτάρει έως και με το ska! Συμπαθέστατος δίσκος, έχω να πω!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
PHONOGRAPH
Το ντεμπούτο άλμπουμ του Πατρινού τραγουδοποιού και τραγουδιστή Χρήστου Κωνσταντόπουλου - μας τον σύστησε ως ερμηνευτή του πριν μερικά χρόνια ο Νότης Μαυρουδής - ξεκινάει με το ομότιτλο τραγούδι, χαλαρά βασισμένο από μουσικής άποψης στο πασίγνωστο Σιγά μην κλάψω του Γιάννη Αγγελάκα. Πυκνό και το αντίστοιχο στιχούργημα, αφού αποτελεί απόσπασμα από την ποιητική συλλογή Απόψε νιώθω μια ντροπή της ποιήτριας Νίκης Κωνσταντοπούλου, αδερφής του δημιουργού. Ακολουθεί το Αερόστατο των ίδιων συντελεστών, που διαθέτει ραδιοφωνικό air play και δίνει την ευκαιρία στον Κωνσταντόπουλο να ξεδιπλώσει τις φωνητικές του ικανότητες. Το Χρυσόμαυρο πουλί σε μουσική Γιώργου Δίπλα και στίχους Νίκου Λαδικού ακούγεται σαν δημοτικοφανές μοιρολόι και η σύγχρονη ενορχήστρωση το κάνει ευτυχώς να μην ξεχωρίζει σαν τη...μύγα μεσ' στο γάλα αναφορικά με όλο το υλικό. Με το επόμενο, όμως, κομμάτι, τις Φωτογραφίες χάρτινες σε μουσική Κωνσταντόπουλου και στίχους Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου το CD αποκτά μία α λα Nino Rota σινεφιλική χροιά, η οποία διατηρείται και εντείνεται στα αμέσως επόμενα κομμάτια, το Θηρίο των Γ. Δίπλα - Ν. Κωνσταντοπούλου, και το Μαύρο τανγκό (Θα δεις) του Χρήστου και της Ν. Κωνσταντοπούλου. Για το τέλος υπάρχουν δύο τραγούδια του Δίπλα με την ηλεκτρική κιθάρα να τους προσδίδει ένα underground αίσθημα, παραδόξως συμβατό με τα προηγηθέντα tracks, καθώς και δύο χαμηλότονες μπαλάντες του Κωνσταντόπουλου και του Δίπλα σε στίχους Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη. Επί του παπλώματος, τώρα, κανείς δε μπορεί να προσάψει το οτιδήποτε στον δημιουργό για το ταπεινό της παραγωγής - ανεξάρτητη γαρ - που βασίζεται κατά κόρον στον κομπιουτερίστικο ήχο, εξαιρουμένων κάποιων φυσικών οργάνων σαν την κιθάρα και το ακορντεόν. Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος φρόντισε πάνω απ' όλα να δημοσιοποιήσει καλά τραγούδια σε μουσικό και στιχουργικό επίπεδο με το προνόμιο πολλών ραδιοφωνικών ακροάσεων δίχως να γίνονται pop ή έστω ανάλαφρα. Ο Προορισμός του ως concept είναι σχεδόν βέβαιο πως θα τον βγάλει κάπου καλά στο μέλλον!
σχόλια