Μιχαέλα Κυργιαφίνη - Ετών 21 (Μικρός Ήρως)
21 ετών είναι η Μιχαέλα Κυργιαφίνη, το λέει και με τον τίτλο του πρώτου της άλμπουμ, που περιέχει δέκα τραγούδια σε δικούς της στίχους, μουσική και ερμηνεία. Ωραία φωνή, καλοχωνεμένες επιρροές από την αμερικανική και αγγλική pop – rock σκηνή σε ηλεκτρικές ρυθμικές μπαλάντες ως επί το πλείστον, αξιοπρεπέστατοι στίχοι που δεν αναλώνονται στο ''μ' αγαπάς – σ' αγαπώ'', αλλά και δύο συμμετοχές (Διονύσης Τσακνής – Χρήστος Θηβαίος) που καλύτερα να έλειπαν, αφενός γιατί το υλικό της Κυργιαφίνη είναι καλό και δεν χρειαζόταν ''κράχτες'', αφετέρου γιατί η εποχή των ''φιλικών συμμετοχών'' ανήκει στο παρελθόν, πιστεύω. Όπως και νά'χει, τα τραγούδια της νεαρής Μιχαέλας έχουν κάτι από Melissa Etheridge τηρουμένων των αναλογιών, διέπονται από τη νεανική αύρα της και διαθέτουν το πολυπόθητο air – play με τα πιασάρικα ρεφρέν τους (Απουσία, Μείνε εδώ). Το τελευταίο βέβαια εμένα δε μου λέει τίποτα, αφού θα μπορούσε να ήταν εξίσου καλό το cd, ακόμη κι αν ήταν πολύ πιο πειραματικό ή ''λοξό'' για τον μέσο ακροατή. Γι' αυτό και εκτιμώ το γεγονός πώς άφησε χώρο να απλωθούν οργανικά οι συνθέσεις της και να σολάρουν οι μουσικοί, μην εξυπηρετώντας αυστηρά τη φόρμα του ''ραδιοφωνικού'' τραγουδιού. Τα κομμάτια που μου άρεσαν περισσότερο ήταν το ''Δεν μας ακούς'', το ''Μόνο μαζί σου'' (παρά κάποιους παρατονισμούς, όπως στη λέξη ''μελωδική'' που ακούγεται ''μελώδικη'') και τα ''Πτυχία'', που απεικονίζουν στην εντέλεια την ανασφάλεια μιας ολόκληρης γενιάς – αυτής της τραγουδοποιού. Αν η Μιχαέλα Κυργιαφίνη ήταν λίγο πιο τολμηρή σ' αυτή την πρώτη δισκογραφική της εξόρμηση πιθανώς να έκανε τη διαφορά με...διαφορά, που λένε!
Γιώργος Αστρίτης - Μπρα Ντε Φερ (Μικρός Ήρως)
Έντεκα τραγούδια σε δική του μουσική ερμηνεύει στο ντεμπούτο άλμπουμ του ο Γιώργος Αστρίτης. Στίχους έγραψαν ο Αντώνης Σαρδούνης, ο Αλέξανδρος Ξενάκης, ο Βασίλης Ντάνιας, η Αναστασία Συλλελιάδου και ο ίδιος. Όταν ο Αστρίτης ρίχνει τους τόνους και υπηρετεί τη μπαλάντα,άλλοτε τη ρυθμική και άλλοτε την πιο χαμηλότονη, όπως στα κομμάτια Για την αγάπη πάλι, Το μέλλον, τα Ψεύτικα λόγια δεν θα βρω με τη συμμετοχή της Θεοδοσίας Τσάτσου και το Μπορούμε φως μου με τη συμμετοχή της Ξένιας Γαργάλη, αναδεικνύεται το ταλέντο του και γλιτώνει τον σκόπελο της προβλεψιμότητας, όπως π.χ. συμβαίνει στο Γιατί εγώ, το εναρκτήριο τραγούδι του cd. Επιπλέον, ευτύχησε και απ' την άποψη των ενορχηστρώσεων (Άκης Κατσουπάκης): ηλεκτρικό βιολί, τρομπέτα, φυσαρμόνικα δίνουν ενίοτε ένα ανεπιτήδευτο αίσθημα αμερικανικής folk . Αν και κατά τη γνώμη μου αυτό που κάνει τα τραγούδια να διαθέτουν χαρακτήρα είναι η φωνή του δημιουργού τους με ένα εντελώς δικό του ζεστό ηχόχρωμα.
Αντώνης Βάμβουκας - Μια σιωπή (Ανεξάρτητη παραγωγή)
Το χειροποίητο cd του Αντώνη Βάμβουκα κατέφτασε προ ημερών στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Αυτοδιαχειριζόμενης Ελληνικής Ραδιοφωνίας μέσα σε έναν λιτό χάρτινο καλαίσθητο φάκελλο – χειροποίητο δηλαδή με όλη την έννοια της λέξης. Δέκα pop – rock μπαλάντες, τη μουσική των οποίων μοιράζεται ο ίδιος ο Βάμβουκας με τον Στέλιο Καλογεράκη στη μουσική και με τον Μιχάλη Σταράκη στους στίχους. Για ανεξάρτητη είναι εξαιρετικά ''καλοενορχηστρωμένη'' η όλη παραγωγή με την ευέλικτη φωνή του Βάμβουκα να κινείται μέσα σε μελωδίες, θωπευτικές για το αυτί του εκάστοτε ακροατή τους. Καλύτερη στιγμή το τραγούδι ''Κλειδί'' στο σύνολο ενός συμπαθέστατου δίσκου όπου όλα κυλούν ήρεμα και ομαλά. Σα να είσαι στην Ελβετία, λόγου χάριν, της τάξης και της αρμονίας και να σου λείπει έντονα η...Πειραιώς με την αταξία και τους γύφτους μανάβηδες κατά μήκος της. Αυτή την αίσθηση μού έβγαλε η ''Μια σιωπή'' του Αντώνη Βάμβουκα.
Δημήτρης Λίβανος - Το μυστικό του κόσμου (Χρωμοδιάσταση)
Δώδεκα τραγούδια του δεξιοτέχνη μπουζουξή και συνθέτη Δημήτρη Λίβανου γραμμένα για δώδεκα αντίστοιχες φωνές: της Νένας Βενετσάνου, του Μανώλη Λιδάκη, της Μελίνας Κανά, της Λιζέτας Καλημέρη, της Φωτεινής Βελεσιώτου, του Ζαχαρία Καρούνη κ.α. Δεν ξέρω πως έγινε το casting, αυτό που διακρίνω όμως είναι η ευχέρεια του Λίβανου να φτιάξει ένα δικό του κλίμα που μοιάζει να προσαρμόστηκε σε ότι κουβαλάει η κάθε μία φωνή: ο ''Ορφέας''με τον Λιδάκη, έτσι, φέρει Κρητικά μουσικά στοιχεία, εκεί που ''Το ομορφότερο λουλούδι'' με τον Καρούνη και το ''Μαράζι της Μακρίνας'' με τη Μαριώ παραπέμπουν στη σμυρναίικη παράδοση. Αντίστοιχα, το ''Πωγωνίσιο'' με τη Χρύσα Παπαγιαννούλη είναι ένα σύγχρονο ηπειρώτικο, το ''Πάνε δυο μέρες'' με τη Βελεσιώτου και ο ''Καημός'' με τη Ντένια Κουρούση δύο αμιγώς λαϊκά τραγούδια, ενώ υπάρχουν και οι λαϊκότροπες μπαλάντες που μοιράζονται οι κυρίες Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Σοφία Παπάζογλου και Γιώτα Νέγκα. Όσο για το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι με την ερμηνεία της Βενετσάνου καταγράφεται ως το τελευταίο στη δισκογραφία που πρόλαβε να ενορχηστρώσει ο Γιώργος Παπαδάκης, εξ ου και αφιερώνεται στη μνήμη του. Ωραία δουλειά στο σύνολο της, ατόφιου λαϊκού αισθήματος, η οποία διαθέτει το προσόν να πατάει στο σήμερα και να μη θυμίζει ''έντεχνο'' της δεκαετίας του ΄90. Όχι πως θα ήταν απαραιτήτως κακό αυτό, αλλά έτσι αποτελεί πραγματικά τη συνέχεια στο άρμα του καλού ελληνικού τραγουδιού έξω από επιταγές της μόδας ή ενορχηστρωτικούς ελιγμούς, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευχέρεια του Λίβανου να κινείται συνθετικά σε αρκετούς διαφορετικούς μουσικούς δρόμους. Τους στίχους που ασχολούνται με τα παντός είδους ταξίδια έγραψαν οι Λιζέτα Καλημέρη, Δημήτρης Τζουβάλης, Γιούλα Χαραλάμπους, Χρήστος Σταυρακούδης και ο Δημήτρης Λίβανος.
σχόλια